week 20, mei 2008 |
Weekend Gezet op het web |
In 'Kijk op Parkstad’ vertellen inwoners van deze regio openhartig over hun favoriete plekjes in het voormalige mijnstreekgebied. Vandaag Lex Nelissen
Deze week het verhaal van Lex Nelissen (58). Bij velen bekend als de horecaman achter discotheek Lexis, de gedreven uitbater van Pizzeria Rico en Theater Lexor, allen gelegen aan de willemstraat én de man die vandaag bij zijn eigen Ginelli gelegen aan de 'Sarool' klanten verrast met een lekkere kop koffie of thee.
Stekelbaarsje
Mijn kijk op Parkstad heeft alles te maken met mijn jeugd. lch bin geboare i Gebrook. Als kind woonde ik in 'De metten', een kolonie vlak gelegen bij Kasteel Hoensbroek. Dan heb ik het over 50 jaar geleden. De tijd dat dichter Bertus Aafjes nog op het kasteel woonde. Ach, dan gingen we 's winters schaatsen om 's zomers de grachten onveilig te maken met stekelbaarsjes vissen. Dan pakten we een pier en een lang stukje riet, bonden die pier aan dat riet en dan was hel vissen maar! Dat was in die tijd jé van hét, zo'n pier op een stokje prikken om te gaan vissen kennen ze tegenwoordig niet. Of beter gezegd, dat moet je met de regelgeving van nu gewoon niet meer doen. Als kind vond ik het ook spannend om andere mensen over de geheime kamer in het Kasteel te vertellen. Mocht ik mee met mensen dan fantaseerde ik er op los. Hele verhalen heb ik opgehangen over die plek. Ik leefde me als tienjarig jochie gewoon helemaal in, in die sfeer die er hing. Dat was spannend, keer op keer. Kasteel Hoensbroek was voor mij en mijn vriendjes een grote speeltuin.
Eik
Een andere plek die in mijn geheugen gegrift staat is Brommelen, aan de andere kant van het kasteel. Daar staat een oude dikke eik Toen ik op de Mulo zat had ik de neiging nogal veel te spijbelen. Dan fietste ik naar Brommelen, sprong in het gras om aansluitend uren onder die boom te blijven zitten. Daar zocht niemand je, onder die oude eik. In mijn tijd had je dat nog niet, de controles op spijbelen zoals dat vandaag de dag is. Toen ik naar Nuth verhuisde ben ik het kasteel een beetje uit het oog verloren. Totdat.... ik de eerste keer trouwde! Toen ik ontdekte dal je er kon trouwen heb ik dat meteen gedaan. Dat geldt ook voor mijn tweede huwelijk. Ik heb zo veel met Kasteel Hoensbroek dat ik tegen mijn vriendin heb gezegd, als ik dood ben strooi mijn as dan maar in de gracht. Daar sta ik op! Hoensbroek vind ik echt een dorp waar de balans zoek is. Gebrook bij Heële alsof het een ondergeschoven kindje is, alsof het hart er uit is. Dat is zo ontzettend jammer. Ook nu, vele jaren later ben ik vaak op Kasteel Hoensbroek te vinden. Het ziet er geweldig uit, ze organiseren van alles. Ik voel me er gewoon helemaal happy. Kasteel Hoensbroek is teruggaan naar vroeger, naar mijn jeugd. Misschien idealiseer ik dat wel, ik weet het niet, maar ik geloof dat dit niet zo is. Die hele omgeving heeft een plek in mijn hart. Vier sjtreupten uüveraal, Brommelen voetballen bij VCT, of die club nog bestaat? we hielden hele veldslagen tegen 'die van De Slak', een andere kolonie. Dat deed je gewoon. Of we maakten de Steenberg onveilig, dat soort dingen.
Krantje
Een jaar of twee geleden ben ik op een reünie geweest. De eerste klas lagere school. De meesten zijn uit Gebrook. Je na zo veel jaren tegenkomen is best bijzonder, Tegelijkertijd merkte ik ook dat velen Hoensbroek zijn ontgroeid. Momenteel woon ik in Hunnecum. Het is hartstikke leuk daar Anderzijds vind ik het er te rustig, te stil. Ik heb mensen nodig, beweging om me heen. De flair van het stadse leven, het bruisende. Daarom dat ik blij ben dat ik mijn theater op de Willemstraat nog heb. Ik heb me voorgenomen oud te worden in Heerlen. 's Morgens vroeg een 'tas' koffie drinken, een krantje halen dat wil ik gewoon niet missen?
