16 januari 2008 |
De Trompetter op het web |
Trööt veer waal èns vööl te hel,
dat deit die...
Sittard - ”Trööt veer op die trööt-trööt-trööt, trööt-trööt-trööt op die trööt-trööt-trööt-trööt. Trööt veer waal èns vööl te hel, dat deit die trööt van de Marottekapel.”
Eenvoudiger kun je het niet bedenken. Maar dat is nou net de kunst. De vrolijke boodschap van vastelaovend moet simpel zijn, zonder veel toeters en bellen. Dit geldt zeker voor de liedjes en dat hebben Ad Pfennings en Giel Laumen lang geleden al begrepen, toen zij met z’n tweeën ‘De trööt van os kapel’ componeerden. Ad zette de tekst op papier, uit de koker van Giel rolden de juiste muzieknoten. Een geweldig nummer over hoempa hoempa, Lambèr die met ‘de klöppel op dat vel huit’ en niet te vergeten Chrit die ‘zien tròmbòn mer op en neier sjuuft’. Misschien is dit wel het bekendste Zittesj vastelaovesleidje, althans in het ‘buitenland’. Pas op: wij zeggen voorzichtig ‘misschien’; Teun Hermans heeft ook meerdere krakers op zijn naam staan.
Hoe dan ook, het tröötjeleidje kennen en zingen ze overal. Niet alleen in Remunj en Gebrook of Kirchroa, maar net zo goed in de Waereldsjtad en Wiëert tot zelfs midden op de Pietersberg in Mestreech toe. De creatie van Ad & Giel staat op ouderwetse langspeelplaten en cd’s waaronder ‘De Marotte Sirk trek wiejer (1993) en de provinciale verzamelalbums Vastelaovend in Limburg 2 en Vastelaoves Virus uit 2000. Mede daardoor is het een hit in het zuiden van het land kunnen worden. Zover wij hebben kunnen nagaan, bestaan er twee versies van ‘t leidje. De ene keer vertolkt Wim Leentjens de vrolijke missie van de componisten, Chris Maas tekent voor de andere versie.
Zoals gezegd: de boodschap van vastelaovend moet simpel zijn, zonder veel toeters en bellen. Daarom onderwerpt De Trompetter (De Trööter pur sang, nietwaar?) u aan een test. Beste lezer, neurie nú even de melodie van trööt-trööt-trööt. Wat gebeurt? Juist, u glimlacht en u straalt; u lijkt de hele wereld aan te kunnen. Fantastisch dat een paar korte woorden en doodeenvoudige muzieknoten dit fijne gevoel kunnen bewerkstelligen. Conclusie: de kunst van de eenvoud verslaat alles en iedereen.