14 januari 2008 |
De Stentor op het web |
Brassband haalt rasartiest in huis
Door Dick Idema
STEENWIJK - Wat heeft het Limburgs gemeen met het Steenwieker dialect. Niets, zou je op het eerste gehoor zeggen. Toch valt de afstand tussen Roermond en Steenwijk, taaltechnisch gesproken, reuze mee. Brassband Crescendo begeleidde volksliedjeszanger en entertainer Gé Reinders, die in den lande furore heeft gemaakt met 'bloasmuziek'.
Reinders heeft iets met HAFABRA (harmonie- fanfare- en brassmuziek) en dat is geen wonder als je uit Limburg komt. Zijn aanstekelijke manier van zingen en presenteren hebben blaasorkesten in alle provincies over de streep getrokken en inmiddels staat 'bloasmuziek' van Gé Reinders op de 27e plaats in de top 100. Zijn doorleefde teksten en liedjes over alledaagse onderwerpen (stamboom, liefde, dood, geweld, geluk) spreken een breed publiek aan. Bovendien valt de taalbarrière binnen enkele minuten weg. Zelfs wanneer de tekst niet woordelijk is te volgen weet Reinders met zijn gulle lach en pretentieloze humor de zaal volledig mee te krijgen. Hij vindt de juiste dosering tussen scherts en ernst met zijn melodieuze zuidelijke accent. De arrangementen zijn op kwalitatief hoog niveau door gerenommeerde Vlaamse en Nederlandse componisten samengesteld. Daarbij gaat Reinders, die een jarenlange carrière als muziekleraar achter de rug heeft, niet over één nacht ijs. De arrangementen zitten vol spitsvondige solistische juweeltjes. Er wordt van het begeleidend orkest dus meer verwacht dan enkel een meerstemmige ondersteuning. Crescendo speelde voorbeeldig, accuraat in snelle ritmische gepunteerde passages en meeslepend in het aandoenlijke 'Braekbaar'.
De brassband heeft met deze rasartiest een sterke persoonlijkheid in huis gehaald, die muzikaal interessant genoeg is om het publiek een avondvullend programma te bieden.
Reinders kreeg niet alleen de Crescendoleden aan het zingen. Het voltallige publiek moest er aan geloven en er werd gezongen. 'Kump good, hou moed, als het Jezuke belieft en we hebben de tied van leven….' klinkt op zijn Limburgs te aanstekelijk om de kaken op elkaar te houden. Reinders weet te ontroeren in Dun droadje, waarin wordt geschetst: het is een dubbeltje op zijn kant, het verschil tussen ellende en niks aan de hand.
Met dit nieuwjaarsconcert heeft Crescendo een gevoelige snaar geraakt. Hopelijk blijft het niet bij deze eenmalige samenwerking. Desnoods gaan we volgend jaar met z'n allen naar Roermond.
