maart 2005 |
Ruud's Music Magazine op het web |
Ed Gravee
"Bijzonder album van een bijzondere Limburger"
Ed Gravee. Al ruim 20 jaar is hij, zoals hij het zelf omschrijft, in dienst van ‘het collectief’. Daarmee bedoelt hij dat hij in die periode speelde bij o.a. DoReMi, Cheers, The Jaguars, Starz, Anderkovver en de begeleidingsbands van Toni Willé (Pussycat), René Shuman en Bert Heerink. Op dit moment is hij als toetsenist / zanger actief bij de coverband Manilla.
Er is echter meer. Veel meer. Enkele maanden geleden –om precies te zijn in november 2004- presenteerde hij zijn eerste solo-album, dat luistert naar de naam ‘Reagenboag’. Een album met 14 nummers dat opvalt door de verrassende muziek en de spontane teksten. Het album is bovendien volledig door hemzelf geschreven, zowel de muziek als ook de teksten. Dankzij dit album werd Ed door een jury van 10 onafhankelijke deskundigen uitgeroepen tot de beste nieuwkomer van 2004 en daarnaast werd zijn videoclip eveneens uitgeroepen tot de beste van 2004. Kortom, voldoende aanleiding om naar Berg aan de Maas (gemeente Stein, Zuid-Limburg) af te reizen en deze ‘zelfstandige musicus’, overdag veiligheidskundige en Arbocoördinator, eens aan de muzikale tand te voelen.
Ed Gravee. Een naam die nog niet iedereen kent in de Limburgstalige muziekscene. Hoe ben je ertoe gekomen om, na 20 jaar, een soloproject te starten?
“De plannen en ideeën waren er al eerder, maar de timing klopte steeds niet. Er kwamen steeds andere dingen op mijn pad. Vorig jaar vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats, en daarmee bedoel ik met name de mogelijkheden om dit album op te nemen op een manier zoals ik dat wilde. De CD is namelijk opgenomen in studio Homeland Productions van Raymond Herveille, in Geleen. Raymond is de drummer van de band Manilla, waarin ook ik actief ben. Die jongen heeft het echt in de vingers. Niet alleen als drummer, maar ook als technicus achter de mengtafel. Hij is er, in samenwerking met nog zo’n kanjer, te weten Ralph Gabriël echt in geslaagd om de opnames anders te laten klinken. Misschien zelfs iets Amerikaans, en dat vind ik heel bijzonder.
Bovendien heb ik het geluk gehad dat ik deze CD met fantastische gastmuzikanten heb kunnen opnemen. Allemaal collega’s die ik al jaren ken en enorm enthousiast waren om samen met mij deze productie te maken. Ik wil ze graag even noemen: Roman Korolik op basgitaar, Joost Vergoossen op solo- en begeleidingsgitaar, Raymond Herveille op slagwerk, Guido Stroeken op solo- en begeleidingsgitaar, Emile Szarkovicz op viool en mijn zoon Mick op percussie. Bij één nummer hebben Tanja Hermans en Sylvia van de Ven de koorzang voor hun rekening genomen.
In feite was ik al langer met dit album bezig, want een aantal nummers heb ik al jaren geleden geschreven”.
Welk doel heb je met dit album voor ogen? Wat wil je ermee bereiken?
“Laat ik eerst zeggen dat het niet gemakkelijk is om in te spelen op de wensen van het Limburgse publiek. Er zijn al heel veel Limburgstalige artiesten en dus moet je je onderscheiden. Ik heb er bewust voor gekozen om het anders te doen dan de gemiddelde Limburgstalige artiest. Om dat te bereiken heb ik muziek geschreven die je als ‘internationaal geöriënteerd’ zou kunnen omschrijven. Blues, pop, reggae, ballads, gospel, noem maar op. De rode draad door de nummers heen is dus niet zozeer het genre muziek, maar de Limburgstalige tekst. Mijn doel is om met iets nieuws toch door te dringen in het gevestigde circuit. Mijn muziek is daarvoor commercieel genoeg. En voor organisaties die daarnaast covers willen horen van wereldsterren, geen enkel probleem. Om het geheel nog meer body te geven, heb ik samen met Robin Peeters van TMI uit Urmond, in de zomer van 2004 een fantastische videoclip kunnen maken - Reagenboag - die ontzettend veel waardering heeft gekregen”.
Waarom precies Limburgstalig en niet bijvoorbeeld Engels of Nederlands?
Als ik de CD beluister denk ik bij mezelf: de muziek is dermate goed dat de CD wellicht een groter publiek verdient. Groter dan ‘uitsluitend’ Limburg. Dat kan in het dialect natuurlijk ook, maar in het Nederlands of Engels is dat wellicht toch gemakkelijker. Hoe zie jij dat?
“Het Limburgs is het mooiste dialect van Nederland. Ik vond het een uitdaging om het zo te doen. Het schrijven van een tekst doe ik het liefst in het Limburgs. Dat is de taal die het dichst bij me staat. Dan hoef ik niet te zoeken naar woorden. Dat het een moeilijkere weg is, ja, dat klopt. Op het album staan nu 14 nieuwe nummers. We hebben overwogen om twee covers ertussen te zetten. Dat hebben we echter niet gedaan. Dit album moet zich dus puur op eigen kracht gaan bewijzen”.
Hoe gaat het met de boekingen?
“Mijn CD is min of meer uitgekomen in het carnavalsseizoen. Hierdoor heb ik het idee dat de CD enigszins ondergesneeuwd is in het muzikale vastelaovesgeweld. Na de carnavalsdagen verwacht ik dat het aantal optredens gaat toenemen. Ik heb daar in elk geval veel vertrouwen in. Het album is niet voor niets in de Limbo Top 50 binnengekomen. Binnen twee maanden bereikte het nummer ‘Reagenboag’ de 7e plaats. Daarnaast ben ik door 10 onafhankelijke deskundigen, waaronder de samensteller van de Limbo Top 10, uitgeroepen tot de beste Nieuwkomer van 2004. Voor mij zijn dat toch signalen dat mijn muziek het in zich heeft om een bepaalde plek binnen de Limburgse muziekmarkt te veroveren. Iedereen is erg positief over de voortgang en de toekomstperspectieven aangaande mijn project. Hierbij moet ik zeker ook de mannen van Marlstone te Bunde rekenen. Zij hebben voor de eindmix en de distributie gezorgd. Daarnaast leven ze mee, denken ze mee en geven ze mij, daar waar nodig, op een professionele wijze ondersteuning”.
Jouw teksten zijn erg direct vind ik persoonlijk. Zoals je denkt, zo zijn de teksten ook opgeschreven. Recht uit het hart. Niet geboetseerd. Begrijpelijk, niet te moeilijk. Wat is jouw referentiekader als je schrijft?
“Van nature ben ik geen gecompliceerd mens. Wil ik dingen kunnen zeggen die mensen begrijpen, dan komt dat inderdaad recht uit het hart. De teksten zijn weliswaar niet autobiografisch, maar alles wat ik tot nu toe heb meegemaakt heeft die teksten wel beïnvloed. Ik stoei graag met de Limburgse taal. Met het nummer ‘koetnaas’ heb ik al heel wat losgemaakt. Het is voor mij een typisch Limburgs woord, maar blijkbaar was het toch een beetje in de vergetelheid geraakt. Nu is het weer volop in de aandacht. Ik heb geprobeerd, op de CD, mijn Limburgs zo neutraal als mogelijk te houden. Bij bepaalde klanken heb ik gezocht naar die uitspraak die voor het grootste deel van het publiek verstaanbaar of begrijpelijk is. Wist je trouwens dat diverse Limburgse bands of artiesten, die landelijk doorgebroken zijn, ervoor zorgen dat de eerste melodiezin die ze zingen, ook voor 100% Nederlanders te verstaan is! Denk maar eens aan het nummer ‘Tis ‘n kwestie van geduld’ van Rowwen Hèze. Die zin is in het Limburgs praktisch hetzelfde als in het Nederlands.
Met mijn teksten geef ik inhoud aan mijn eigen identiteit. Uiteraard moet het publiek daarvoor openstaan, maar goed, dat geldt voor elke tekst. Algemeen gesproken heb ik het idee dat Limburgse bands en artiesten het veel moeilijker hebben dan collega’s van boven de grote rivieren. Dat wordt op de een of andere manier toch sneller opgepikt. Voor een deel komt dat door de Limburgse bescheidenheid. We zijn veel en veel te bescheiden. Nemen te snel de positie van ‘underdog’ in. Dat is jammer, want het barst hier van het talent.
Het wordt tijd dat de Limburgse muziekwereld uit zijn schulp kruipt. Het zit geloof ik in de Limburgse cultuur opgesloten dat ‘wij’ ons te gemakkelijk laten wegduwen. We zitten enorm ver van Hilversum af, dat is een nadeel, maar we zijn ook niet brutaal genoeg, niet assertief genoeg. Dat Limburgse artiesten niet voldoende doorbreken is dus voor een deel hun eigen schuld. Dat klinkt misschien hard, maar zo denk ik er nu eenmaal over”.
De muziek op jouw CD is zeer gevarieerd, zelfs binnen de nummers. Ook de intro’s zijn vaak verrassend. De muziek springt er, naar mijn mening, nog opvallender uit dan de teksten. Dat komt wellicht door de invloed van de mensen met wie je de nummers hebt opgenomen?
“Zondermeer. Die musici hebben mede de sound bepaald. Van huis uit ben ik toetsenist en van daaruit zijn de nummers gecomponeerd, geschreven. Mijn collega’s hebben er echter zaken aan toegevoegd, er een eigen draai aan gegeven, noem maar op. Een gitarist heeft een andere invalshoek dan een toetsenist. Alle musici hebben van mij een demo gekregen en daarmee zijn ze aan de slag gegaan. Soms kon ik daarna kiezen uit drie versies! Dat was gewoon geweldig. De studiomuzikanten samen vormden tijdens de CD-presentatie de ‘Raegenboag Band’. Een 13-koppige formatie. Op de CD-presentatie waren ze allemaal aanwezig. Waanzinnig natuurlijk, ook al omdat van deze CD-presentatie een live-registratie gemaakt is met zowel geluid alsook beeld. Misschien dat hiervan in een later stadium ook nog een DVD wordt uitgebracht. Het liefst had ik er nog een blazerssectie aan toegevoegd, maar ja, dat was helaas niet te betalen. Maar goed, dromen mag, ha ha!”
Zoals je weet gaat het niet zo goed met Limburgse CD-markt. Heb je de CD gemaakt omdat je persé je eigen creativiteit op een schijf wilde vastleggen, of is er ook een commerciële invalshoek?
“Enerzijds is het zondermeer een artistieke uitdaging geweest die ik graag wilde realiseren, maar anderzijds zou het toch zeer prettig zijn als ik minimaal mijn investeringen kan terugverdienen. De commerciële waarde van mijn muziek en mijn acts is daarvoor groot genoeg. Mijn acts zijn geschikt voor alle gelegenheden, behalve house party’s! Kijk, ik zit al dik 20 jaar in het covercircuit en voel dus precies aan wat het publiek graag wil horen. Tijdens een optreden kan ik ook Engelstalige nummers zingen, zoals bijvoorbeeld ‘The heat is on’ of ‘You’re my favourite waste of time’, et cetera. Maar ook bij die covers blijf ik mezelf. Het publiek heeft meteen in de gaten als een artiest niet zichzelf blijft. Daar prikt men doorheen”.
Zou je jouw CD eventueel ook in het Nederlands of Engels willen uitgeven, of moet het persé Limburgstalig blijven?
“Wanneer dat gevraagd zou worden, zou ik dat wel doen. Dat is een zeer spannende gedachte, waarnaar mij al meer mensen gevraagd hebben. Het nummer ‘Ein oape book’ bijvoorbeeld, leent zich prima voor een Engelstalige tekst. Jawel, er zijn al een paar heel voorzichtige initiatieven genomen om ‘iets’ in die richting te doen. Wie weet, ik sta er in elk geval voor open. Ik heb in ieder geval genoeg ideeën en inspiraties. Ik wordt dagelijks gevoed door enerzijds veel en goed te luisteren naar muziek en anderzijds veel en goed te luisteren naar mensen die er verstand van hebben c.q. het muzikale hart op de goede plaats hebben zitten. Hierbij moet ik dan meteen denken aan Werner Teunissen, de tekstschrijver van Pussycat, die meer dan eens een klankbord voor mij geweest is en die ik dan ook wel eens mijn goerroe noem. En natuurlijk ook Maurice Creemers, die mij op alle fronten steunt en mij daarnaast op een kundige wijze voorziet van marketing-technische adviezen. Als je kunt terugvallen op zulke persoonlijkheden, dan ben je een bevoorrecht mens”.
Ben jij een Einzelgänger of een teamspeler?
“Ik ben in wezen een teamspeler. Dat blijkt ook wel uit het feit dat ik al 20 jaar in de begeleiding zit. Veel mensen die me goed kennen vonden het daarom ook verrassend dat ik met een eigen CD tevoorschijn kwam. Ik heb altijd gespeeld ‘in dienst van’, oké, maar als ik op het podium met de nodige show een act moet neerzetten, om daarmee het geheel naar een hoger niveau te tillen, nou, dan doe ik dat. En dan ben ik zonder arrogant te zijn gewoon de frontman. Geen probleem. Zolang het maar gebeurt in het belang van het geheel. Ik baal ontzettend van mensen die over de rug van anderen alle eer binnenhalen. Ook dat heb ik al meegemaakt. Zo zie je maar weer, artiesten, ook ik, zijn en blijven aparte mensen. Apart volk. Ha ha”.
Ben jij introvert of extravert?
“Extravert”
Je mag telkens één muzikale favoriet noemen, op Nederlands gebied, Internationaal en Limburgs. Aan wie denk je dan?
“Binnen Limburg aan Ton Engels. Binnen Nederland aan Herman van Veen, alhoewel ik ook bijzonder veel waardering heb voor Karin Bloemen, Mathilde Santink en Rob de Nijs. Internationaal kies ik voor Oleta Adams, Christopher Cross....., moet ik nu al stoppen? Ik heb nog meer favourieten hoor………. Bovenstaande artiesten heb ik hoog zitten omdat ze stuk voor stuk een eigen identiteit hebben. Dat vind ik heel belangrijk en essentieel”.
Komt er ooit een tweede album?
“Dat sluit ik niet uit. Het zou mooi zijn als mijn solocarrière echt van de grond komt. Dan volgt er vanzelf een tweede CD. Ik heb inmiddels alweer diverse teksten en muziek klaarliggen, dus....aan mij zal het niet liggen!”
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met
Ed Gravee, Raadhuisstraat 116, 6129 CG Berg aan de Maas, tel. 06 275 445 52 e-mail: info@edgravee.nl of via de website www.edgravee.nl
