7 maart 2005 |
De Limburger op het web |
Meisjes met grijze haren kunnen... zingen
Angela Janssens
Sevenum - Huilende sirenes, Rocking Billies en Rozamunde. Ze waren gistermiddag allemaal van de partij in horecacentrum de Sevewaeg in Sevenum. In een bomvolle zaal hielden de zangers van de Balkers alweer hun vierde en laatste tapzingen van dit seizoen. En iedereen in de zaal zong uit volle borst mee.
„Meisjes, met grijze haren, die kunnen kúúhúúsen, dat is niet mis”. Het dak van horecacentrum de Sevewaeg in Sevenum gaat er af, zodra de overwegend grijsgelokte dames zijn uitgegiecheld over de kleine, ietwat ondeugende tekstverandering. Want ooit bezong Arne Janssen toch echt dames met rode lokken. Maar die laatste kleur is op deze koude zondagmiddag nergens in de Sevewaeg te bekennen. Grijs voert hier de boventoon. En daar is helemaal niks mis mee.
Het zogenaamde tapzingen, vijf jaar geleden verzonnen door zeven Sevenumse muzikanten die zich de Balkers noemen, is immers speciaal bedoeld voor mensen met grijze haren. Vier keer per jaar kunnen de 55-plussers uit de regio in de Sevewaeg terecht voor een middag vol lekkere, gezellige muziek uit de oude doos.
Doel van de middag is dat niet alleen de Balkers zingen, maar dat de hele zaal meebrult. Speciaal daarvoor hebben de 7 zangers de teksten van 180 liedjes verzameld en gebundeld. Op die manier worden de mensen in de zaal in de gelegenheid gesteld om niet alleen de overbekende refreintjes, maar ook de volledige coupletten mee te brullen. Een taak die de dames en heren in de zaal met veel verve op zich nemen. Passioneel wordt ‘Waarom, waarom, waarom, deed jij me dat nu aahaan’ geroepen. En even later klinkt de huilende sirene en hoort iedereen die aan de Sevewaeg voorbij loopt ‘het ruisen der golven en het lied van ze zee’.
„We zijn ooit als groep begonnen met de carnavalszittingen in Sevenum”, vertelt Balker Theo Gijsen tijdens de korte pauze. „Maar vijf jaar geleden hebben we dit tapzingen bedacht, omdat we in de gaten kregen dat 55-plussers heel graag luisteren naar al die oude, vertrouwde liedjes die nooit meer op de radio gedraaid worden.”
Wiel Fleurkens vult aan: „Het is leuk om te zien hoe de zaal meezingt. Je ziet de mensen genieten. Vooral de zeemansliederen doen het heel erg goed. Die worden doorgaans ook veel aangevraagd. Datzelfde geldt voor Limburgse liedjes.”
Het repertoire van de Balkers is heel divers, zodat de muziekminnende senioren alle kanten op kunnen. Zo passeren Engelstalige nummers als The River of Babylon de revue maar ook een komisch nummer dat in dialect de bijnamen van bekende inwoners van deze regio bezingt.
Het wordt allemaal allerhartelijkst en met applaus begroet door de zaal. En als hier en daar een zin compleet verkeerd wordt ingezet door de één of ander, dan maakt dat allemaal niks uit. „We zijn gewoon één grote, zingende familie”, meldt een dame die met kennissen aan een grote tafel zit. „Als ik die liedjes weer hoor, krijg ik kippenvel en moet ik denken aan mijn man die vorig jaar is overleden. Kon hij dit ook nog maar horen.”
