TIJDSCHRIFT
VOOR FOLK EN
WERELDMUZIEK
nummer 94, augustus / september 2004 |
NEWfolkSOUNDS op het web |
PULSIEF
"Niet alleen over koetjes en kalfjes"
tekst: Joop van den Bremen
Pulsief wilde een demo maken, maar het werd een volwaardige cd. Met daarop een cover van Si Kahn, haalde de groep de eerste plaats in de Limburgse top tien. Mooi meegenomen als je het aandurft liedjes met inhoud te brengen. Maar de roem ligt niet voor het oprapen. Je moet aan je eigen succes blijven werken, blijkt uit een gesprek met Joop Onckels, zanger, gitarist en één van de liedjesmakers van de Noord-Limburgse groep.
Pulsief startte in 1995. Bart Simons (gitaar), Pieter Simons (accordeon) en Charles van Dommelen (basgitaar) speelden en zongen als folktrio vooral Engelstalig werk. Later volgden covers van Engelstalige artiesten. Muziek van onder anderen Bob Dylan, Richard Thompson en de McGarrigle Sisters werd voorzien van Limburgs teksten. Bart Simons stopte in 1998 en Pulsief verdween even in de ijskast. Met de komst in 2000 van zanger Joop Onckels, die ook zijn gitaar meebracht, werd de draad weer opgepakt. Peter Huibers (percussie) zorgde voor verdere muzikale uitbreiding. Er kwamen nieuwe nummers en dus behoefde de band een demo. "Tegenwoordig kun je niet meer met een cassettebandje aankomen," zegt Joop Onckels, "dus dan maar een cd-tje opnemen." Het budget liet tien nummers toe. De cd Ruumte was het resultaat. Het titelnummer stond eind 2002 zomaar nummer 1 in de Limbo Top Tien. Onckels klinkt nog steeds verbaasd: "Je hebt natuurlijk altijd wel de hoop. Maar dat verraste ons toch wel."
Ruumte is een bewerking - door Pieter Simons - van Back to Georgia van Si Kahn. Het oorspronkelijke lied beschrijft het gevoel van een boerenjongen uit Georgia die naar de oorlog in Salvador wordt gestuurd. Hij ziet de nutteloosheid van het bloedvergieten, komt in gewetensnood en wil terug. Hij wil zijn hart volgen. Onckels: "Ik denk dat het ook een beetje is wat Ruumte betekent. Laat nu iedereen gewoon zijn hart spreken en zijn eigen weg gaan. Dat is de kern van het verhaal."
"… Auch de wolf, verluus zien kleier, ilke vos raak haore kwíët
Bin de weeg dan toch gegange, kroëp neet miër, ren door de tíëd
Veul de ruumte, kin weer aome, sjepe achter mich verbrand
De lôch weer helder, weg zien wolke, ’n hiël laeve, in mien hand… "
Onckels kwam vanuit een Top Honderd-bandje bij Pulsief terecht in de folk: "Daar moest ik erg aan wennen." Maar hij stelde vast dat teksten belangrijk zijn: "Ik denk dat je daar ook een beetje de kern van de folk raakt. Het gaat over zaken die de maatschappij bezighouden." Daar zat het raakvlak: "Op het moment dat we nieuwe nummers moesten hebben, kwam de vraag of ik geen nieuwe nummers kende. Ik ben wat nummers gaan schrijven en die vielen toch wel in de smaak bij de andere jongens. Ze zeiden: 'Goh, we wisten niet dat jij dat kon.' Dat wist ik eigenlijk ook niet. Gastarbeiders heb ik in eerste instantie Engelstalig geschreven. Maar op een gegeven moment zei ik: 'wat zitten we toch eigenlijk moeilijk te doen? Waarom gaan we nou Engelstalig schrijven terwijl we het ook gewoon in onze moerstaal kunnen zingen?' Zo gezegd zo gedaan. Ik ben dat nummer om gaan zetten in dialect. Dan zit je dichterbij als dat je het allemaal in het Engels moet gaan doen."
"… As kleine jong zooch ich gen kwaod
Leep met de groëte in de maot
Nôw besef ich pas ut sjmèrige sjpel
Besodemieterd tot en met
De direkteur, auch dè wet det
Gastarbeiders verdene aanzeen en respek…"
Een ander lied van Pulsief is Oetgeprocedeerd. Opvallend in hoogtijdagen van LPF en vluchtelingenstop dat een groep met tegendraadse teksten respons vindt. Blijkbaar is de werkkring een goede voedingsbodem want het merendeel van de groep werkt volgens Onckels in de sociale hoek. "We hebben natuurlijk niet primair de behoefte om een boodschap uit te dragen. Van de andere kant willen we wel teksten maken met wat inhoud. Het gaat niet alleen over de koetjes en de kalfjes. Het zijn onderwerpen waar we betrokkenheid mee hebben. Maar we kunnen ook een heel andere kant laten zien." Inderdaad: op de cd is Marjolein een vrolijk cajunnummer dat veel verlangen naar de genoemde dame uitspreekt. En er staan nog meer 'liefdesliedjes' op.
Toen er meer dialectnummers kwamen, startte een interne discussie over het repertoire. Pulsief koos uiteindelijk voor dialect. In Limburg wordt daar niet vreemd tegenaan gekeken. Het betekent een redelijk groot publiek, maar ook dat Pulsief de provincie niet echt zal ontgroeien. Onckels: "Nee, of je moet Rowwen Hèze heten of Gé Reinders. Als je in dialect zingt, wordt er al gauw gezegd: 'Oh Rowwen Hèze zeker.' Die kennen ze en denken dat alles wat Limburgstalig zingt, Rowwen Hèze is. Wat dan blijkt, is dat wij muzikanten zijn en geen pr-mannen. Daar schortte het in het begin erg aan. We hadden iets van: 'Och, we treden op en verkopen wel wat cd's.' Dat viel dus toch wel vies tegen. Sinds kort hebben we een eigen website. Dat zijn dingen die er allemaal bij horen. We willen dat eigenlijk niet, maar je komt er niet onderuit. Je moet toch wat doen om meer optredens te krijgen zodat de mensen wat weten van je."
Ook muzikaal is Pulsief niet stil blijven staan. Vorig jaar vertrok Charles van Dommelen. John Beckers (bas) en Wil van der Coelen (sax en mondharmonica) kwamen erbij. Vooral de sax zal een andere klank toevoegen. Die komt wel eens vaker voor in folkbands maar het is geen gebruikelijke combinatie. Onckels: "Nou ja, je kunt wat andere kanten uit en we willen ook niet in één vakje blijven. We willen gewoon muziek maken die we leuk vinden. Die we goed vinden met teksten die erbij passen en verantwoord zijn. En of dat nou folk genoemd wordt of iets anders: dat zal ons worst wezen".
Luisteren:
"Ruumte" (eigen uitgave, 2002)
Surfen:
www.pulsief.nl (op de site staan de teksten van de cd 'Ruumte')
.gif)