10 april 2003 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Scherven van oud geluk op
nieuw album Rowwen Heze
Liefdesmisère brengt bij een songschrijver vaak het beste naar boven. Bij Jack Poels is dat niet anders. Het nieuwe album van zijn band Rowwen Heze kreeg de titel Dageraad. De dertien songs zijn met afstand de persoonlijkste en warmste muzikale schilderijtjes die de Limburger ooit maakte. „Dit is de eerste maal dat ik echt het gevoel heb dat ik niet beter kan."
Hij ziet er goed uit zo in het zonnetje op een terras. De gebruinde kop steekt mooi af tegen de stugge grijze haardos. Ook oogt Jack Poels wat magerder en het staat hem niet slecht. „Dit is mijn therapeutische periode", zegt hij ter verduidelijking. Zoveel was wel duidelijk na het beluisteren van Dageraad. Nu is Poels sowieso niet de man die van zijn hart een moordkuil maakt. Op het laatste Rowwen Heze-album Vandaag bezong hij op een wonderbaarlijke manier zijn pas verworven geluk. Hij was net vader geworden van de kleine Jan en woonde met zijn vriendin gelukkig samen in een fraai huis in het altijd zo lyrisch bezongen Noord-Limburgse dorp America. Om dat te benadrukken haalde zelfs een foto van de New Foundlander van de familie Poels de hoes van Vandaag.
Een paar jaar later is echter alles anders. Poels woont nu soms alleen, soms met z'n tweeën. Drie dagen per week is de iets groter geworden Jan bij pa omdat zijn moeder en vader uit elkaar zijn. Zelfs de New Foundlander leeft niet meer. Tijd dus voor Dageraad. Een album waar verdriet, scherven van oud geluk maar ook nieuwe hoop in de teksten van Poels bij elkaar komen.
Dit moet haast wel de plaat zijn die Jack Poels altijd al had willen maken. „Het valt niet mee om met muzikanten samen te leven", zegt de Rowwen Heze-zanger. „We blijven toch van dat soort dromers die constant aan een liedje zitten te denken en daardoor vergeten de vuilnisbak buiten te zetten en het kind uit de schommel te halen. " Een lifestyle, die een geordend gezinsleven in de weg staat. Dat is volgens Jack Poels dan ook de belangrijkste reden waarom hij nu een alleenstaande vader is.
Dat is overigens een status die in de ogen van de zanger niet zo negatief is als het klinkt. „Het gaat goed met mij. Mijn zoon komt drie dagen per week bij mij en op die dagen bepaalt hij de prioriteit. Ik ben de kunstenaar, die liedjesmaker maar als hij er is, dan is hij ook numero uno." Poels heeft de moeilijkste tijd gelukkig achter de rug. De reflectie van die moeilijke periode is terug te vinden op Dageraad.
Zonnige kant
Toch was dat volgens de voorman van Rowwen Heze totaal niet de bedoeling. „Ik was eigenlijk van plan om een erg vrolijke plaat te maken, omdat ik niet aan de verwachtingen van de mensen wilde voldoen. Na zo'n breuk gaat iedereen er vanuit, dat je met droevige songs op de proppen komt. Ik wilde dat in eerste instantie verpakken in de stijl zoals U2 dat deed met een song als Beautiful Day. Een song over een man, die ondanks zijn slechte toestand de zonnige kant probeert te zien."
Poels slaagde daar niet echt in. Een groot deel van de songs verhalen juist over het persoonlijke leed dat samengaat met een scheiding. Niet voor niets begint Dageraad met het nummer Geluksknikker waarin hij zingt: 'Het leven ging gewoon zijn gangetje, ik deed gewoon mijn ding. Maar opeens was mijn geluksknikker weg.' Poels: „Ik heb echt geprobeerd om er iets vrolijks van te maken. Zo staat er bijvoorbeeld een liedje op met de titel Soep Van Gister. Als rasechte Bourgondiër wilde ik al jarenlang een tekst maken over allerlei soorten lekker eten. Maar uiteindelijk zette ik toch een sfeer neer waarin de desolate aanblik van een lege koelkast centraal staat en waarin ik mijmer over de lekkere dingen die ik vroeger kreeg voorgeschoteld."
Toch is de bezongen treurnis onderhuids en schijnt hier en daar toch ook de zon door de ruiten. Wanhoop en hoop liggen op Dageraad heel dicht bij elkaar. „Ik ben vanuit het idee vertrokken dat het zelfbeklag niet van de plaat moest druipen. Achteraf is dat ook een goede gedachte geweest. De weemoed is zodoende toch op een natuurlijke manier in mijn teksten geslopen."
Dageraad is ook een dappere plaat. De gebeurtenissen en gevoelens die Poels bezingt, vonden plaats in de kleine kring van de dorpskern van America. Iemand als Neil Young kan de persoonlijkste teksten over zijn directe omgeving schrijven, zonder dat hij er meteen mee wordt geconfronteerd maar dat ligt voor dorpsbewoner Poels toch wel even anders.
„Dat was op vorige platen ook al zo. Ik heb vaak met mijn handen voor mijn oren in de kamer gezeten als er een nieuw album uitkwam, omdat ik wist dat er vanuit het dorp of mijn naasten gereageerd zou worden op de teksten. Er is toch altijd een spanningsveld, maar ik probeer mijzelf heel weinig aan te trekken van de reacties in mijn omgeving. Het enige wat ik altijd hoop, is dat andere mensen wat aan mijn teksten hebben. Ik zie dat ook als mijn taak en het had in dit geval ook iets therapeutisch."
Plaatjes
Maar Poels heeft nu ook een andere artistieke uitlaatklep gevonden. Hij is aan het schilderen geslagen. „Nadat Dageraad helemaal klaar was had ik iets anders nodig om mijn zinnen te verzetten. Teksten moet er uit, gevoelens moeten er uit maar ook de plaatjes die in mijn hoofd zitten moeten blijkbaar de ruimte krijgen." Een van die schilderingen.siert de hoes van Dageraad. De afbeelding stelt de persoonlijke geluksknikker van Jack Poels voor. „Ik heb de knikker getekend samen met mijn zoontje op de bank. We zaten net in mijn nieuwverworven woning naar een tekenfilmpje `te kijken en de hoofdpersoon was zijn geluksknikker kwijt. Dat bracht mij op het idee om voor mezelf een geluksknikker te schilderen, zodat ik er beetje bovenop zou komen." Nu het hele opnameproces achter de rug" is, kan Jack Poels met een goed gevoel terugkijken op het hele proces. „Dageraad is een eerlijke plaat. Net als Vandaag is het één dagboek geworden. Je kunt precies lezen hoe ik mij voelde in die rotperiode en er had echt niets anders uit kunnen komen. Dat on-ze platen steeds meer mijn biografie aan het worden zijn, klopt wel maar het is niet iets waar ik aan werk."
Maar ondanks dat klinken de zes Limburgers op Dageraad veel meer als een bandje. „Daar hebben wij met z'n allen heel hard aan gewerkt. We hebben echt heel hard geoefend en in de aanloop van de opnames hebben we een aantal verrassingsoptredens in kroegen gedaan om de nieuwe songs uit te testen. Kijk, dit is een rottige periode voor mij, maar Rowwen Heze is er beter door geworden omdat ik mezelf de laatste tij d helemaal in het bandje heb gegooid."
Slechts over een nummer is er discussie geweest. „Dat was de song Vlinder die gaat over het Limburgse jongetje Nicky Verstappen dat in 1998 vermoord is. Ter nagedachtenis is er beeldje geplaatst met daarop een vlinder. De dader is nooit gepakt en ik las het verhaal van zijn moeder in de krant, waarin ze vertelde dat ze bang was dat die moord in de vergetelheid zou raken. Ik heb onlangs Nicky's moeder gebeld en zij vond het mooi dat wij het hadden gedaan.
