HÉT TIJDSCHRIFT OVER NEDERLANDSE POPMUZIEK
(10) nr.1 januari 2003 |
Nationaal Popinstituut op het web |
GROTE PRIJS VAN NEDERLAND
Singer/Songwriter
Zondag 1 december, Paradiso
Op de Singer/Songwriter finale van de Grote Prijs heerste als vanouds een gemoedelijke sfeer. Opvallend: het gros van de deelnemers had nog weinig solo-ervaring en soms waren de zenuwen duidelijk zichtbaar. Gelukkig voelde het publiek, dat voornamelijk uit fans bestond, dit goed aan waardoor iedereen toch op een overweldigend applaus kon rekenen.
[tekst: Renate Louw]
De eerste die zich in een sfeervol Paradiso mocht presenteren was Netty Driessen. Zij heeft al de nodige ervaring opgedaan met haar bluesrock band Take It For Granted. Op haar best is ze dan ook als ze stevig uithaalt met haar rauwe, ongepolijste stem. Gitaarspelen heeft zij pas geleerd, wat leidde tot een niet doorsnee gebruik van het instrument. De jury beloonde haar 'opvallend en inventief spel' met de Muzikantenprijs.
Ook Jan Henk de Groot treedt vaker op met zijn band Henkus. Onder dezelfde naam stond hij nu solo op het podium. Zijn liedjes waren ont-wapenend en zijn stem lag lekker in het gehoor. Na een aantal rustige songs sloot hij af met het wat steviger What If The TV Dies. Al met al een aangenaam optreden dat met overdonderend gejuich werd ontvangen door zijn grote schare aanhangers, die hem de Publieksprijs bezorgden.
Ziel was de enige Nederlandstalige act van de middag. Doorgaans bestaat Ziel uit een complete band, maar zij werden nu gerepresenteerd door het duo Mirjam van Dam (zangeres) en Markus Ilmari (zanger/gitarist). Op het podium bedankten ze hun overige bandleden, een sympathiek gebaar binnen een enthousiast optreden. Hoewel de teksten soms wat geforceerd theatraal waren, was de zuivere stem van Mirjam van Dam het beluisteren waard.
De afsluiter voor de pauze was het overtuigende Me Mystery. De twintig-jarige zanger/gitarist Daniël Versteegh zette een verrassende act neer. Hij heeft een prettige stem, beheerst het Engels redelijk en durft zich te laten gaan. Opvallend was dat hij als begeleiding andere mensen had meegenomen dan waarmee hij zich op de regiofinale in Tilburg presenteerde. De eerste drie nummers werd hij ondersteund door cellist Gijs Koolen, het laatste door pianist Jori Collignon. Beiden zijn, net als Versteegh zelf, in opleiding op de Rockacademie. Wellicht dat dit voor een deel hun professionaliteit verklaart. Zeer terecht won dit sympathieke drietal de Grote Prijs. De jury noemde hen fris en eigentijds en roemde hun lef. Me Mystery heeft het in zich om grootte worden. Na de pauze had Kid-V de moeilijke opdracht het rumoeriger geworden publiek weer rustig te krijgen. Ervaring heeft hij opgedaan met de Londense band Rain Halo. Ook in Nederland werkt hij inmiddels samen met andere bandleden. Zijn solo podiumoptreden was enigszins introvert, maar toen hij wat meer in zijn spel kwam, bleek hij mooie, melancholische luisterliedjes te maken.
Een grote inspiratiebron voor Saadia - stagenaam van Fraukje van Vlaardingen - is Alanis Morrisette, en dat was te horen. Haar stemgebruik en intonatie kwamen erg overeen met deze Amerikaanse zangeres, wat overigens een niet onverdienstelijk resultaat opleverde. Ook Van Vlaardingen speelt normaal gesproken in een band, maar werd voor dit optreden 'slechts' begeleid door gitarist/zanger Freddy Scheerder. Hun samenzang was loepzuiver; Scheerder viel steeds professioneel en overtuigend in met de tweede stem. De muzikantenprijs was hem hierom gegund geweest.
Peter Beeker zong in Limburgs dialect. Hij was de enige van de middag die een lekker stevig optreden neerzette, af en toe ritmisch meestampend met zijn gitaar. Echt origineel was het niet wat hij deed, maar het niveau was goed en hier stond in ieder geval wel een persoonlijkheid op het podium. Ook hij, dat is geen verrassing meer, speelt normaal gesproken met een band de rockformatie Ongenode Gaste.
In scherp contrast met Beeker was het zoetgevooisde slotoptreden van Novell. De jonge meiden Henny Wassenaar en Corien Steenstra hebben elkaar via korfbal leren kennen en ontdekten hun gezamenlijke liefde voor muziek. De eerste nummers klonken zij nog onzeker; optreden zijn ze duidelijk niet gewend. Maar in de vrolijke uitsmijter, waarbij ze quatre-mains achter de plano zaten, vergaten ze het publiek en hadden ze samen ontzettend veel plezier. En dat was leuk om te zien.
De zondagmiddag van de Grote Prijs is een relaxte manier om (aankomend) talent te bekijken. Toch is het nut van deze finale enigszins twijfelachtig als het alleen maar de akoestische divisie van de Pop/Rockfinale lijkt te zijn. Is er in Nederland dan zo weinig echt Singer/Songwriter talent te vinden? Hopelijk wordt hier volgend jaar beter op gelet.
Winnaar: Me Mystery
Publieksprijs: Henkus
Beste Muzikant: Netty Driesen
