12 maart 2002 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Taalgrens vervaagt in 'Kump good'
Gé Reinders is positivo pur sang
door Marius Roeting
TERNEUZEN - De breekbaarheid van het leven vormt de rode draad in het huidige theaterprogramma van de Limburgse zanger-componist Gé Reinders. "Mensen proberen en doen van alles. Maar je hebt niet altijd voor het zeggen hoe het uiteindelijk gaat in het leven." Reinders schuwt de pijn niet, maar blijft optimistisch. Een positivo pur sang. Opgewektheid overtreft ruim het neerslachtige in Kump good, de productie waarmee hij dit weekend Zeeland aandoet.
De opmars van Gé Reinders is opmerkelijk. Na een start in de popmuziek besloot hij zich zes jaar geleden te richten op het schrijven en zingen van liedjes in het Limburgs dialect. Hij verwierf een Edison-nominatie en speelt inmiddels theaters van Groningen tot Terneuzen plat. De Amsterdamse poptempel Paradiso hing aan zijn lippen. En dat met liedjes in een taal die slechts weinigen in z'n geheel zullen verstaan. Het klinkt paradoxaal, maar als je het gevoel goed raakt in je eigen taal, dan valt zo'n taalbarri`re weg. In je eigen taal - en dat is voor mij het Roermondse dialect - kan ik veel dieper gaan, wezenlijker over dingen schrijven. Je dringt door tot de essentiële kern. Luisteraars pikken dat op. Ze begrijpen waar je het over hebt. De taalgrens lijkt daarmee te vervagen."
Autobiografisch
Zijn liedjes bevatten herkenbare onderwerpen, alledaagse dingen dichtbij huis. Persoonlijk getint ook, zelfs autobiografisch. "Het is echter meer dan een dagboek. Als ik over iets schrijf wordt het algemener, het gaat voorbij jezelf, Een gebeurtenis in een lied gaat een eigen leven leiden. Het is geen feitelijke waarheid meer maar wordt een bespiegeling."
Daarin ligt een deel van het succes van Gé Reinders. Hij weet zaken en gebeurtenissen te veralgemeniseren, in een bredere context te plaatsen. Het microniveau wordt getransponeerd naar een macro-eenheid. Het individuele naar het universele. Daarmee worden de onderwerpen - en dus zijn liedjes - herkenbaar, begrijpelijk én verstaanbaar voor iedereen. "Voorpaginanieuws wordt pas belangrijk als het dicht bij je bed komt", verklaart de Limburgse muzikant. Naast liedjes krijgen teksten een steeds belangrijker rol in de voorstellingen van Reinders. "Alleen maak ik geen cabaret. Dat gaat alleen maar over stront en kut. Mijn verhalen zijn de slagroom, de liedjes zijn de vlaai."
Maar met alleen leuke, aansprekende liedjes kom je er niet. Er is meer voor nodig om met gevoelige liedjes zo'n groot en 'vreemd' publiek te veroveren. De kracht van Reinders is dat hij volkomen zichzelf blijft. What you hear is what you get schreef Jip Golsteijn ooit over hem. Toon Hermans, op latere leeftijd een naaste vriend geworden, zei het treffend: "Wat hij doet is het mooiste wat er in het theater bestaat. Hij doet namelijk helemaal niks. Dat is het mooiste én het moeilijkste. Hij speelt niet, hij is de man die daar staat." Reinders' benadering naar muziek is derhalve oprecht. "Sommige muzikanten zijn enorm cynisch ten opzichte van hun werk en bestaan. Ze lopen of liepen ooit met hun kop tegen de muur en daar word je onverschillig van. Ze moeten leuren met hun werk. En dat kan ik niet. Dat is een van de redenen dat ik nog steeds gedeeltelijk voor de klas sta. Want muziek moet je koesteren. Nooit verkopen."
