9 februari 2001 |
De Limburger op het web |
1995 was het toen Frans Theunisz, nog met de Nachraove, een gigantische hit had met Sjeng aon de geng. Zo'n hit had hij daarna niet meer, maar nà Sjeng is het nooit meer stil geworden rond de Maastrichtenaar, -die zichzelf meer ziet als een entertainer dan als een zanger. Theunisz over zijn Toer de Frans.
FRANS HOUDT VAN SIMPEL
EN GEZELLIG
Door Wiel Beijer
Kom niet aan de Limburgse muziek, want dan kom je aan Frans Theunisz. Als er één Limburgse artiest voor de muziek uit de héle provincie van noord tot zuid opkomt, is hij het. Dat de 'Hollanders' tegenwoordig 'onze liedjes' vertalen, is volgens hem het grootste compliment dat de Limburgstalige muziek kan krijgen.
"Zoals Arie Ribbens die 't Puumelke van Wiel Nakken heeft overgenomen. Eerst hebben wij de Hollandse carnavalsliedjes de provincie uit gegooid en nu pakken zij onze liedjes. Schitterend', zegt de 55-jarige Frans Theunisz, die van zichzelf zegt dat hij zich méér Limburger voelt dan Maastrichtenaar.----¨ Niet dat hij uitsluitend naar Limburgstalige muziek luistert. Zijn partner Monique is puur Limburgs georiënteerd, zegt hij, maar zelf draait de zanger ook graag een Nederlandstalige plaatje. Zelfs popmuziek gaat er nog steeds in. Tenslotte was Frans in de jaren zestig de drummer van de indertijd bekende Limburgse bands Opus en The Sharons. Hij speelde met Opus op de allereerste - overigens niet door Jan Smeets erkende - Pinkpop op de Gulpenerberg in Gulpen in één programma met Armand, Golden Earring en Groep 1850 en in voorprogramma's van beroemde sixties bands als The Hollies, Kinks en Spencer Davis.
"Toen zong ik ook al. Ik had nog een vrij hoog stemmetje. We waren beroeps. Dat ben ik nu niet, wil ik ook niet. Ik werk al 31 jaar bij dezelfde baas, als logistiek medewerker, dat zegt genoeg. Met die popbands speelden we soms wel voor veertigduizend mensen. Dus voor een massa volk optreden was ik wel gewend. Toch was het een raar gevoel toen ik een paar jaar geleden in het Abe Lenstra-stadion in Heerenveen in mijn eentje op de midden-stip moest staan om voor dertigduizend mensen te zingen. Maar of ik nou voor duizenden mensen moet optreden of voor zeventig mensen in een bejaardentehuis, ik vind het allemaal even prachtig', vertelt de zanger/entertainer.
Hij heeft net gehoord dat het Merretkoer uit Maastricht, vooral bekend van de hit Griekse Nach, uit elkaar is. "Net nu ze succes hebben. Een grote aderlating voor de Limburgse muziekscene', zegt hij. Frans Theunisz meent het. Het einde van het Merretkoer raakt hem echt. Het doet hem terugdenken aan 1995, toen de Nachroave uit elkaar gingen op het moment dat Sjeng aon de geng de groep landelijk bekend maakte.
"Je krijgt veel optredens, maar werkt daarnaast gewoon bij je baas. Bij ons gebeurde het dat ik om vijf uur van het werk kwam en zonder te douchen in het busje sprong voor een optreden ergens in de Randstad. Je had succes, dus je deed het graag, maar er kan dan ook makkelijk iets in een groep sluipen. Dat manifesteert zich nooit tijdens een optreden, altijd vlak er voor of er na. Bij ons gebeurde het nà een optreden in een tent in Horst-America. Prima optreden. Ik kuste na afloop zoals gebruikelijk iedereen van de groep op het podium. Vijf minuten later ontplofte het, was het ineens gedaan en zat iedereen in de kleedkamer te huilen.'
Frans zegt dat hij zich dat dramatische moment beter herinnert dan het succes. "De Nachraove was een van de mooiste periodes in mijn leven. We hebben heel wat teweeggebracht. Zoals die veertigduizend mensen uit het hele land in Maastricht in de stromende regen in de langste polonaise ooit.' Spijt van die scheiding? "Altijd, kijk, daar aan de muur hangt nog steeds een foto van de Nachraove. In het begin was het moeilijk om alleen verder te gaan. Met de Nachraove draaide ik me tijdens een optreden vaak om naar de rest van de groep en die was er opeens niet meer. Moest ik dat hele optreden alleen doen. Dus ging ik maar de zaal in en dat doe ik nog steeds. Als ik op het podium sta, ben ik op van de zenuwen, maar als ik tussen de mensen sta, heb ik daar geen last van.'-
Vorige week verscheen zijn nieuwe cd: Toer de Frans, een van de tientallen Limburgstalige cd's die de laatste maanden verschenen. Het lijkt wel of steeds meer Limburgse artiesten cd's opnemen. Toch vindt Frans Theunisz niet dat het té veel wordt, waardoor de artiesten onderling elkaars markt kapot zitten te maken. "Vroeger fietste iedereen, tegenwoordigt lijkt het of iedereen zingt.'----¨ "Uiteindelijk bepaalt toch het publiek wat wèl en wat niet gekocht wordt. Niet het toenemende aantal artiesten, maar het kopiëren van cd's maakt de markt kapot. Mijn nieuwe cd stond al op internet voordat die in de winkels lag. Dat is toch vreemd.'
Over zijn nieuwe album is de zanger uiteraard zeer te spreken. Sommige liedjes op de cd hebben een verhaal. Zoals Mien Dörrepke aon de Maos, een cover van een Volendams liedje dat hem tijdens een concert van BZN in Kerkrade werd aangereikt door de Hoensbroekse vishandelaar Jan Jon. Of zoals Maj de Belze baj (Maj het Belgisch paard), een cover van Geert dat Belgisch peerd van de Dutch Boys. "Ik trad een keer op in Zichen Zussen Bolder in België en toen kwam er een man naar me toe die zei dat hij een liedje voor me had. Dit lied. We hebben het opgenomen, maar van mij hoefde het niet op de cd. Tijdens live-optredens zong ik het eerst niet. Ik had er niet het gevoel voor. Iedereen vond het echter een leuk nummer en gaandeweg ben ik het zelf ook steeds leuker gaan vinden. Maj de Belze baj doet het tegenwoordig live zelfs beter dan Sjeng. Dus laat de mensen vooral liedjes aandragen, waarvan ze vinden dat ik ze moet opnemen.'
