31 januari 2001 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Ook Zeeuwen verstaan Limburgs
De limburgse zanger Gé Reinders treedt voor het eerst op in Zeeland. Drie avonden achter elkaar brengt hij zijn theaterprogramma Nooit Nieks met een twintigtal liedjes in het Limburgs afgewisseld met verhalen in het Nederlands. Hoog tijd voor een nadere kennismaking met deze vrolijke inwoner van Roermond.
door Frans Doeleman
Gé Reinders werd geboren in 1953, zong in het kerkkoor en kreeg pianoles. Op de middelbare school, het Bisschoppelijk College in Roermond, zat hij in bandjes en schreef zijn eerste liedjes. Na het eindexamen ging hij in het kader van een uitwisseling voor een jaar naar Amerika. "Dat vond ik een prachtjaar, heel indrukwekkend. Het is zeker van invloed geweest op mijn muziek, hoewel ik daarvóór al dol was op Amerikaanse muziek. Bob Dylan was misschien wel de reden dat ik naar Amerika wilde."
Studie
Terug in Nederland ging Gé psychologie studeren in Tilburg. "Maar op een gegeven moment voelde ik dat ik de muziek in wilde. Ik dacht altijd dat ik niet goed genoeg noten kon lezen voor het conservatorium. Toen heb ik toch toelatingsexamen gedaan en werd aangenomen. Ik heb nog geprobeerd die twee studies te combineren, maar dat lukte niet. Want ik had ook nog een band, Zimmerman. Ik heb de psychologie afgesloten met het kandidaatsexamen, dat is nu nog geldig en ik heb soms de illusie dat ik wanneer ik heel veel geld verdien nog een keer afstudeer. Het conservatorium heb ik wel afgemaakt."
Pubrock
Met de band Zimmerman maakt Gé muziek die werd omschreven als pubrock. "We waren dol op de Engelse band Brinsley Schwarz, met onder anderen Niek Low. Daar reisden we achteraan en kenden die mensen persoonlijk. Vervolgens kwam een bandje Girls walk by, waarmee ik op het Belgische Bilzen Festival heb opgetreden. Daarna maakte ik een lp met Limburgse liedjes die ik schreef voor Omroep Zuid, gevolgd door twee Engelstalige solo-cds. Dat materiaal heb ik op Pinkpop gespeeld.
Er kwam een omslag toen Gé, die ook werkzaam is als muziekleraar, zo'n zeven jaar geleden werd gevraagd in het theater op te treden. "Dat was voor mij een ontdekking, wauw, dit wil ik. Met een bandje spelen vind ik nog leuk, maar in het theater heb je een gigantische hoeveelheid mogelijkheden. Je kunt sfeer maken, je kunt knallen, maar het kan ook heel intiem zijn. In een poptent spelen, is altijd vechten tegen de bierkaai, het theater is een verademing. Onlangs traden we voor de derde keer op in Alphen aan de Rijn. De eerste keer voor zestig man, daarna voor honderdzestig en nu was de tent uitverkocht. Dat maken we steeds mee."
"Mijn programma Nooit Nieks omvat zo'n twintig liedjes in het Limburgs over allerlei onderwerpen, zoals de tuin, liefde, gescheiden vrouw, vriend van vroeger, blaasmuziek, schijnbewegingen en een tentoonstelling. Er wordt veel meegezongen, in het Limburgs. Ook de Zeeuwen kunnen dat volgen. Ik hoor vaak zeggen: ik versta het niet, maar ik voel het. Daar tussendoor vertel ik verhalen, over de taal, over de mondharmonica, over vroeger in de kerk. Duitsland en tijd vormen zo'n beetje de rode draad. Ik merk dat die bindteksten steeds belangrijker worden. Er wordt verheugend veel gelachen. De avond moet rond zijn, dingen die terugkomen, een kop en een staart, waarbij alle liedjes - er zitten ook hele serieuze tussen - op hun plaats vallen. Mijn muziek is nog steeds poppy, maar breder. Laatst zei iemand: het lijkt wel Jacques Brel. Wat een eervolle referentie."
Leerschool
"Ik heb drie jaar met Toon Hermans mogen optrekken en twee cd's van hem geproduceerd. Zijn laatste show heb ik misschien wel zestig keer gezien. Dat is zo'n leerschool. Ik had het idee dat ik bij een vier-sterrenkok in de keuken mocht kijken. Wat hij kon, kan niemand. Ik liet hem bandjes horen van mijn bindteksten en soms kon hij het niet goed verstaan, maar dan zei hij, dat kan me niks schelen, want ik hoor zelfs van een Rus of hij het goed doet. Hij luisterde naar de stiltes en hoe een zaal reageert. Elke kleine gniffel vond hij al goed. Het allermooiste is als je de stiltes in het theater kunt laten werken."
Gé Reinders brengt zijn programma samen met Marcel Broersma (gitaren en zang) en Dion Nijland (contrabas en zang). Zelf speelt hij piano, gitaar, monharmonica en dwarsfluit. "De muziek is heel gevarieerd, van up-tempo tot ballads. Het programma vertelt veel over mijzelf, zodat ik hoop dat het publiek mij na afloop een beetje heeft leren kennen."
