Nieuwsblad
van het noorden

18 september 1981
opgegaan in het Dagblad van het Noorden

Groninger liedjesfestival:
verzamelpot van soorten

(Van onze verslaggever
JACQUES J. d'ANCONA)
En als tegen twaalven een volle zaal van 450 man zich van de stoelen verheft, het Grunnens Laid inzet en met hartstocht bisseert, dan kun je niet volhouden dat er aan sfeer iets ontbroken heeft. Het derde festival van het Groninger lied bleek ook gisteravond een verzamelpot van de meest uiteenlopende soorten. Een onvoorstelbare mengeling van kwaliteit met absolute dieptepunten op het vlak van commerciële inhoudsloosheid. Wat er in De Marke in Vlagtwedde ten gehore gebracht is, mag dan ook niet tot de conclusie leiden dat er duidelijke artistieke stromingen herkenbaar zijn.

Hoewel, redeloos pessimisme behoeft niet te overheersen. Een groepje als Törf verschijnt met teksten die niet puur geënt zijn op dromerige nostalgie, maar die iets te zeggen hebben over strijdbaarheid, met daaraan verbonden een oproep om niet te berusten. Politiek engagement dus, dat mijlen ver afstaat van wat Het Sneeuwbaltrio brengt: je reinste amusement op de piraten-toer en daarom ook onvergelijkbaar.
Ze zijn niet de enigen die het zoeken in deunen en dreunen, slepende ritmen, voorspelbare harmonieën en een tamelijk vreugdeloze presentatie. Maar het opmerkelijke is, dat ze toch enkele aardige ideeën aandragen en een paar goede onderwerpen. Misschien berust daarop ook hun succes, want de fanclub groeit en het het publiek wil best een heel eind meedeinen. Men kent het recept.
Daarop mag je niet de stelling baseren, dat een dergelijk festival werkelijk functioneert als hijskraan voor het Groninger lied.
Presentator Winus van der Laan die dit namens het organiserende Radio Noord kwam verklaren, zal dat zelf waarschijnlijk ook niet geloven. Het is daarom aannemelijker om te spreken van een kleurrijk gebeuren, juist doordat al die contrasten in een te lang programma zijn samengepakt.

Kwaliteit
Maar swingen? Dad deed het af en toe welzeker. Lianne Abeln en Ed Wennink weten op hun eigen manier ingetogen altijd te overtuigen, vooral dank zij de tekstbijdragen van David Hartsema. The Rockets slepen daartoe minder bewijsmateriaal aan, vooral omdat het gebrek aan verstaanbaarheid en het zwakke bühneoptreden dezelfde soort hinderpaal vormen als waar Ard Eggens tegenop botst. Wie mooie historische teksten van het blad zingt, kan nauwelijks verwachten dat het contact met de zaal warm zal zijn.
Hoewel, Imca Marina, die de slotact mocht maken, gaat geen zee te hoog. Ze is niet de enige die af en toe leentjebuur speelt bij het Nederlands. De solozanger van de zeer professionele groep Quintus vergeet soms ook even dat het Gronings tot doel van de avond gepromoveerd is. Qua marktgevoeligheid slaan ze als stemmingsorkest alle concurrentie aan diggelen. Zelfs de Specials kunnen daar niet tegenop. Dat zegt wat, want het hitwezen is hen op het lijf geschreven, al nemen ze het met de muzikale zuiverheid niet zo nauw.
Vertaald Nederlands of Amerikaans mag geen authentiek Gronings heten en de plakplaatjes uit het verleden zouden ook best eens met wat meer eigentijds materiaal opgefleurd mogen worden. Als Winus van der Laan, begeleid door de muzikaal alom tegenwoordige North Star Showband, uitbarst in een Groninger blues, weet je echter dat niets te dol is. Plus het feit, dat Oostgroninger gehandicapten van de financiële opbrengst profiteren. Dat is mooi meegenomen. En als je vaststelt dat Imca Marina met zwier een omvangrijke potpourri oude Groninger versjes ten beste geeft, voel je dat er een terrein braak ligt om nieuwe liederen net zo populair te maken.

terug naar Grunneger Laidjes Festival

Deze pagina is bijgewerkt op