Tijdschrift voor folk en volksmuziek |
Nr. 33, november 1980 |
LIANNE ABELN
LIANNE
POLYDOR 2925 100
14 GRUNNEGER LAIDJES
POLYDOR 2441107
Het zingen in de streektaal is sterk in opkomst. Elders in deze platenrubriek beschrijft Jan Klinkenberg de situatie in Drente. Ook in Groningen blijkt men erg aktief. Al langer overigens, denk maar aan de plaat van Törf.
Op initiatief van Radio Noord werd in 1980 al voor de tweede maal een 'Grunneger Laidjesfestival' gehouden. Resultaat hiervan is de plaat '14 Grunneger Laidjes'. Verpakt in een afschuwelijke toeristische hoes van het ergste soort treffen we een bonte verzameling aan van liedjes door vele groepen en solisten in bijna evenveel verschillende stijlen. Enkele bewandelen volledig platgetreden Heikrekel-paden (Ellen & the Moodmakers en The Music Men; alleen die namen al...), maar er is ook wel wat aardigs te beluisteren. In het folkgenre vinden we Hans Frijling met twee Groningse protestsons (tegen bijvoorbeeld militair oefen terrein bij het Lauwersmeer, en een LNG-terminal bij de Eemshaven); de één in een stijl die aan Irolt herinnert, de ander in Ralph McTell-stijl. De kwaliteit zou een eigen lp rechtvaardigen. Eigen lp's verschenen al wel van Lianne Abeln, waarover dadelijk meer, en van Quintus (Polydor 2441 102). De laatste groep is vertegenwoordigd met een country-achtig nummer. Zij brengen 'vrachtautoliederen': Groningse tegenhangers van Henk Wijngaard dus min of meer, en niet opzienbarend. Wel erg aardig vind ik het nummer van het duo 'De Zwagers'; twee heren van zo op het oog een jaar of vijftig. Zij maken sympathieke ongecompliceerde amateuristische bruiloftsmuziek, zo uit het dorpscafé op uw draaitafel: Vermeldenswaard is alleen nog één van de twee nummers van 'The Rockets' (alweer zo'n rotnaam); 'Jan Hinnek'. De tekst is wat clichématig, hoewel niet onaardig, over een man die zijn vrouw en kind overleeft, en na eenzaam gestorven te zijn bij hen wordt begraven. De melodie doet een beetje traditioneel aan. Wat muzikaal niveau betreft is Lianne Abeln wel het beste wat op deze plaat te horen is. Beide nummers zijn ook op haar eigen lp te vinden. Zij schijnt al heel wat jaren aktief te zijn en dat is nu beloond met - voor zover ik weet - de eerste lp met Groningse luisterliedjes. Het is jammergenoeg geen hoogvlieger geworden. Vooral de teksten zijn meestal niet geweldig, om het maar vriendelijk te zeggen. Dan is bovendien de melodie van diverse nummers in een flink achterhaalde cabaret-stijl. Het geheel is een beetje sloom, er zijn weinig liedjes in een vlot tempo, en een beetje zoetsappig eigenlijk. Deze negatieve punten worden ten dele goedgemaakt door Liane's bijzonder plezierige en rustige stem, en door de paar nummers die wil aardig zijn, zoals 'Jaren Loater' (op beide platen), 'As 'n boom' (een mooie dichtelijke tekst: 'Konden wie moar beter oarden hier, en woddel schaiten as 'n boom'), 'Het regent op Stad' (het enige nummer met een vlotte melodie, een verademing:), en vooral 'Zanger' (die niet in de hervormde, niet in de katholieke en niet in de gereformeerde kerk mag zingen, en daarom maar op het plein zijn lied zingt, niet alleen voor de zondag, maar voor alle dagen van de week). De teksten, vrijwel allemaal van Lianne Abeln zelf, zijn op de hoes afgedrukt met waar nodig verklaringen. De begeleiding is sober en rustig. Los van de kritische kanttekeningen bij deze er dergelijke platen, juich ik het toe dat steeds meer regionaal talent kansen krijgt, en dat de streektalen steeds minder als minderwaardig beschouwd worden. Aan dat dat laatste werken dit soort platen en de uitzendingen van de regionale radiozenders in belangrijke mate mee.