19 januari 2013 |
Dagblad van het Noorden op het web |
TREE VOOR TREE
‘Soms denk ik: man,
je bent knettergek’
Het Theater van de Natuur in Sellingen is voltooid. Vijftien treden met vijftien gedichten. Dagblad van het Noorden zocht bij ieder gedicht één persoon. Zo gaan we omhoog. Op de dertiende trede (het gedicht van Ilja Leonard Pfeijffer) Henk Scholte uit Groningen.
Paspoort
Naam: Henk Scholte
Leeftijd: 53 jaar
Woonplaats: Groningen
Beroep: Consulent van het Huis van de Groninger Cultuur, presentator, zanger, publicist en vooral ook kenner van Groningen en de Groninger streektaal
Door Pieter Broesder
“Weet je dat ik het boek met Vuurvogel al heel lang in de kast heb. Het was een geschenk. Jaren heb ik het niet gelezen. Wat kan ik ermee, wat zeggen me de teksten. Ik kon het niet plaatsen. Pas nu heb ik de gedichten weer doorgenomen. Het drong binnen, kwam aan. Hoe dat kan? Misschien omdat ik ouder ben. Misschien omdat ik anders tegen dingen aankijk. Misschien.”
“Als zanger zijn teksten belangrijk. Natuurlijk. Ook de niet gezongen woorden. Als ik optreed met Törf zijn de verhalen die ik ter inleiding vertel van betekenis. Ik zoek een balans, De stiltes die vallen horen daarbij. Samen maken ze een optreden compleet. Geven het een gelaagdheid die pas tot mensen doordringt als een concert al achter de rug is.”
“Ik worstel met mijn teksten. Dat mag je gerust weten. Als ik mensen meekrijg ben ik tevreden. Soms, heel af en toe, heb je een moment van pure magie.”
“Bij mij is niks absoluut. Ik heb mijn twijfels. Is dat te horen? Merken mensen dat? Moet je alles willen zeggen? Tou moar. Een goed verhaal liegt niet. Maar een halve waarheid zegt soms meer dan een hele.”
“Ik spiegel me altijd aan wijlen Simon van Wattum. Journalist, schrijver en dichter. Hij is een van mijn grote voorbeelden. Zijn thema's zijn tijdloos. Ik ben er nooit klaar mee. Wat een vakmanschap. Ik ben er trots op dat ik zijn gedichten, die door Törf op muziek zijn gezet, mag zingen. Ik zoek een zekere gelaagdheid. Zoals Simon van Wattum dat deed. Je hoort een liedje en denkt: leuk mooi verhaaltje. Pasd an hoor je zijn standpunt, zijn mening. De kracht van wat hij te zeggen heeft. Zijn teksten zijn wars van sentiment en toch ontroerend. Het heeft me op weg geholpen.”
“Ik doe veel. Ben altijd een druk baasje geweest. Ik kon en kan nooit kiezen. Zingen is mooi, schrijven en radiomaken ook. Op den duur is alles belangrijk. Soms denk ik: man, je bent gek. Knettergek. Een 90¬jarige, die zelf volop optrad als muzikant, zei me ooit door te gaan tot het eind. En waarom? Voor de lol. De dood duurt zo verrekte lang.”
“Een allesvreter ben ik, heel nieuwsgierig, houd van reizen en ga graag het gesprek aan. Ver van hier of dichtbij huis. Een regelaar, een ritselaar, zo kun je me omschrijven. Iemand die niks alleen kan, trouwens. Juist door goed samen te werken kom je tot grote dingen. In het radioprogramma Twij deuntjes veur ain Cent vorm ik een tandem met redacteur Rolf Schreuder. Dat is echt iets van ons tweeën.”
“Ik kruip achter de microfoon met de opdracht mensen het gevoel te geven dat ik me persoonlijk tot hen richt. Radio is en blijft nog lang een belangrijk medium. Juist nu, met al die nieuwe vormen van sociale media. Het prikkelt de fantasie. Of zoals dichter Peter Visser het zegt: t is aal beeld mor gain geluud.”
“Er is nog zo veel dat onderzocht moet worden, waar ik achteraan wil, wat me prikkelt en interesseert. Dat houd ik niet voor mezelf. Dingen delen, mensen blij maken met kleine dingen of grote feiten. Mensen leren dat ze trots op Groningen mogen zijn, dat is een mooie taak. Als ze leren inzien hoe bijzonder het hier is. Het gewone is zo gewoon dat het ongewoon is geworden.”
Vuurvogel
Poëzie is geen poging tot pogen te prevelen
wat de onuitsprekelijk sensibele ziel in eenzelvige stilte
denkt niet te vermoeden omtrent het onzegbare
dan verstilde binnenmeren
want wie zich het zeggen ontzegt zal niet zingen
