24 mei 2011 |
Dagblad van het Noorden op het web |
Hadders trekt zich terug in boerenhoeve
• Bert Hadders wil in een maand een Groningstalig album maken
Door Pieter Broesder
Groningen Bert Hadders boodschap op Facebook kan niet duidelijker zijn. De Groningstalige zanger zoekt voor het muziekproject De Coöperoazie een leegstaande boerderij in de Drents-Groningse Veenkoloniën. “De bedoeling is daar in september tien Groningstalige liedjes te schrijven en vervolgens op te nemen. Het budget is laag maar de dank is groot....”
Hadders grijnst van oor tot oor. De muzikant uit Groningen die met zijn Nozems als dé aanwinst van 2010 geldt, en met de Songclub de Tine Clevering Meijer Prijs 2011 in de wacht sleepte, ziet het helemaal zitten. Even helemaal weg uit de stad en terug naar zijn roots. Hadders is 49 jaar geleden geboren in 2e Exloërmond. En naarmate hij ouder wordt, begint z'n geboortegrond steeds meer te trekken. “Lange tijd wilde ik er alleen maar weg, nu verdiep ik mij steeds meer in de streek. Lees boeken, kijk er weer meer rond. Gek is dat.”
Een tv komt er sowieso niet in. Thuis heeft hij die geruime tijd geleden al de deur uitgedaan. “Ik word er niet langer door afgeleid. Alleen nu heb ik weer zo'n gallige smartphone. Voor je het weet, ben je daar de hele dag mee bezig. Dus of die straks meegaat, moet ik nog even zien. Of misschien ga ik internet alleen gebruiken om een blog bij te houden.”
De eerste drie weken wil hij echt alleen zijn. Op het laatst krijgt hij gezelschap van zeven andere muzikanten. Collega's en vrienden die hij kent van de Nozems en de cajunband Cochon Bleu. “En dan spelen maar. Dat mis ik echt. Met z’n allen urenlang pielen om dan uiteindelijk met iets moois te komen.” Aan het eind van de rit moet de cd klaar zijn. “Een plaat met tien mooie nummers, tien mooie verhalen.”
Veeleisend is hij niet wat de boerderij (die het liefst ergens op de grens van Groningen en Drenthe moet staan) betreft. Wind- en waterdicht moet zij wezen. Er moet water en stroom zijn, buren moeten geen hinder hebben van de jamsessies. De zanger heeft een duidelijk doel voor ogen. “Ik wil verhalen horen, levensgeschiedenissen. Ik ben vaak in Amerika geweest, ken Memphis, Tennessee en New Orleans. Maar wat er bij mij thuis is gebeurd, wist ik niet. Terwijl de historie van de Veenkoloniën minstens zo roerig is. Een gebied opgebouwd uit niets. Hard werken, overleven. Mensen die overal vandaan kwamen om samen een bestaan op te bouwen. Pioniers.”
“Het zal ook goed zijn voor mijn Groningse taalontwikkeling, en muzikaal gezien denk ik dat een maand in afzondering mij ook veel zal brengen. Ongestoord, en het liefst zonder internet en alles wat daar bij hoort, urenlang alleen met muziek bezig zijn. Het lijkt mij geweldig.” Sinds Hadders meer en meer in het Gronings is gaan zingen, of misschien beter gezegd in t Knoalsters merkt hij dat hij een heel ander contact krijgt met z'n publiek. “Mensen reageren opeens heel direct op mijn teksten. Zing ik in het Engels, geven ze geen sjoege.”
Nu moet gezegd dat sinds Hadders in het Gronings zingt, hij het Engels links heeft laten liggen. “Het zal niet definitief zijn. Maar nu even niet.” En dan is er nog een Nederlandstalig project waar hij aan meewerkt. Samen met Erik Bindervoet uit Amsterdam werkt hij aan een theaterstuk. “Bindervoet hoorde mijn laatste plaat en vroeg of ik met hem wilde samenwerken. Nou graag. Hij is ook vertaler en bewerkte teksten van James Joyce, Kurt Cobain en Bob Dylan.”
