meert 2011, |
Dag van de Grunneger Taol op het web |
meert 2011,
Dag van de Grunneger Taol op het web
PRINSES OP T WIDDE PEERD
An Kuiper is as tekstdichter onderschat in Grunnegerlaand. Gain wonder, heur laidjes heur je voak, mor worden zongen deur aandern. Toch geft An in heur teksten prachtege schilderns van pervinzie. Nee, doarom denkt ze nait eng-regionoal. An het volop oog veur de wereld. En is veur alles n plezaaierege vraauw om mit te proaten.
An Kuiper zel der van opkeken hebben. Op n Grunneger Oavend in Veendam (woar laidjes van heur te heuren wazzen) wer ze zo mor 'de prinses op t widde peerd' nuimd. n Wat wonderlieke vergelieken mit t sprookje van n prins op zo'n kleur peerd, mor spreker het vast bedould dat An mit veul van heur laidjes in dialect de mensen bliede verrast. As dat zo is den zei zai der ook zulf vree mit hebben. Zai is gain vraauw dij op grode woorden zit te wachten. 'Dou mor gewoon, den dou je al gek genog', zol n oetsproak wezen kinnen dij An oetvonden het. Toch mag heur waark best wat aandacht. Zai het meer as honderd laidjes schreven. Nait de minste Grunneger artiesten brochten (en brengen nog aaltied) heur teksten. Wia Buze is aine der van en ook - om der n poar te nuimen - Johan Raspe, Klaas Spekken en Alex Vissering. En netuurlek schreef ze ook de laidjes veur De Tuutjefloiters, woar ze vrouger zulf in zong. Dat was in 1984 op de dag dat bruier Geert joareg was. An gaf as kedootje n kassettebaandje vol mit laidjes van heurzulf in t Grunnegs. t Kwam bie Geert Kuper in hoes net nait tot n explozie, mor t was wel as of der bom valen was: elk was onder d'indruk. t Bandje ging deur de zuster van An n wat wonderlieke weg, t kwam terechte bie Engbert Gruben van Radio Noord. An Kuiper: "Most zörgen veur n twijde stem der bie, t laifst n hoge"zee Engbert, "en n harmonikoa op d' achtergrond." Zo gezegd, zo gedoan. Tuutjefloiters gungen optreden en braken regionoal deur: 'Harre-, harre-, harregat, k neem n enkele raaize noar Stad!' Nee, dat leste wör t hailendail nait. Tuutjefloiters - An, Fransien en Geert Kuper - veroverden Grunnen (en Drenthe ook n beetje) störmenderwies. Wat An doarbie veuraal goud dee was dat der bie de minsen bliekboar behuifte was aan regionoale meziek en zang. Dat kwam nait allenneg tot oetdrukken bie heur optredens, mor ook oet de verkoop van kassettebaandjes en spaigelploatjes. Zo as aaltied perbaaiert An ook heur rol in De Tuutjefloiters nait aal te belangriek te moaken. "Ik speulde drumgitaar," zegt zai, n instrument dat hailendaal nait bestaait. Ze bedoult dat zai t instrument nait bepoald virtuoos bespeulde. "Mit dij gitaar gaf ik de moat aan..." Mensen dij heur toun wel ais heurd hebben, waiten gelukkeg wel beter!
Regionoale kultuur vindt An Kuiper nog aaltied hail belangriek. Dat het wat heur betreft niks mit eng pervinsioal denken te moaken, mor wel alles mit de omgeven woarin de mensen geboren binnen, leven, waarken en heur geschiedenis hebben. Aiglieks wil ze zeggen dat je joen ofkomst nooit vergeten mouten, t nust doar je oetkommen, de toal dij je leerd hebben, t dörp, de stad en de streek woar je in opgruid binnen. Goie herinnerns doaraan vindt ze weerdevol. En as dat zo is, geef der den veural ook oetdrukken aan, op welke menaaier den ook. Dat geldt wat heur betreft nait allenneg veur Grunnegers, t zulfde zol zai zeggen as zai - om mor wat te nuimen - in Limburg geboren was.
Zulf woont ze al weer joaren in 's Hertogenbosch. Doar vuilt ze zuk ook op heur gemak. "Ik kin overal wonen" zegt An. "Zai mie mor as n wereldbörger."
naar An Kuper