18 september 2008 |
Dagblad van het Noorden op het web |
INTERVIEW . MELANCHOLIEKE CD VAN
GRUNNEGER LIEDJESSCHRIJVER MARTIN KORTHUIS
'Vaak kunnen wij ons niet volledig geven in de liefde'
'Muze' heet de vijfde cd van de Grunneger zanger/liedjesschrijver Martin Korthuis (56) uit Zuidhorn. Het is naar zijn zeggen het meest volwassen album dat hij heeft ge¬maakt. De kritieken op het schijfje, dat draait om liefde en onmacht, zijn tot dusver zo positief, dat Korthuis zich al wat nerveus begint af te vra¬gen 'hoe hij hier weer overheen kan'.
Door Bouwe van Norden
Hoewel Muze hartje zomer al is uitgekomen, presenteert Martin Korthuis zijn nieuwste cd met Grunneger repertoire zaterdagavond met een optreden in café Hammingh in Garnwerd. Op het album staan ook de twee door hem in het Gronings vertaalde Townes Van Zandt-nummers van de eerder verschenen cd Nothin' Niks-Neat-Niks, die een eerbetoon vormt voor de in 1997 gestorven Texaanse singer/songwriter.
'Wat sfeer en kleur betreft, passen ze helemaal in het concept van het album", zegt Korthuis, die erkent dat Muze meer melancholisch is dan zijn vorige cd Aailaand. Van de manisch-depressieve Van Zandt staat op de jongste liedjesverzameling As ik die wil zain (If I needed you) en Wachten op t in. Geen van beide vrolijke deuntjes, maar nummers doortrokken van wanhopige droefheid. De andere tien nummers op Muze staan evenals de vertaalde Van Zandtcomposities 'in het teken van de liefde en de onmacht om die liefde te kunnen omarmen', verduidelijkt de net van Schiermonnikoog naar Zuidhorn verhuisde troubadour: 'Vaak zijn wij niet bij machte lief te hebben, omdat wij altijd om ons heen kijken en aftasten wat anderen er van vinden.
Zijn wij niet in staat ons volledig te geven." Muze mag dan 'tekstueel wat zwaarder zijn' dan Korthuis' ode aan Schier (Aailaand), toch blijft het geheel verteerbaar: "Deze cd kent ook veel vrolijke momenten, maar de vrolijkheid zit nu vooral in de muziek." De inhoud blijft een serieuze zaak voor de dankzij therapie van zijn vrijgemaakt gereformeerde levensvisie bevrijde zanger/tekstdichter. Korthuis: 'Het lukt mij nooit alleen een blauwe hemel met zon te laten zien. Er zullen altijd ergens wolken en regendruppels zijn: de harde werkelijkheid. Ik wil meer tonen dan alleen de buitenkant." Dat hij is verlost van zijn religieuze dogmatiek, wil trouwens niet zeggen dat het geloof nu uit zijn leven is gebannen. Het langste nummer op Muze - Hooglaid - is geïnspireerd door het bijbelboek Hooglied, waarin alle facetten van de liefde tussen man en vrouw worden bezongen. Korthuis heeft lang en vurig gehoopt ooit een predikant te treffen, die de kerkdienst er aan zou wijden. "Maar niemand durfde zich er aan te branden. Wat in Hooglied staat, dien je met gesloten gordijnen te beleven. Als jongetje heb ik het vaak met rode oortjes gelezen." Tot nadenken stemt ook De Vlin¬der, een tekst die Korthuis schreef naar aanleiding van een ingezonden brief in een krant. Daarin vertelde een vrouw over de zelfgekozen dood van haar depressieve vriendin. Korthuis: "Wat mij trof, is dat zij heeft geaccepteerd dat zij uit het leven wilde stappen."
De Zuidhorner, die zich bewust bedient van compact Gronings zonder opsmuk, voelt zich overigens meer dichter dan muzikant. 'Een techneut op de gitaar ben ik niet, ik ben het meest met de tekst en de woorden bezig. Maar gelukkig weet ik wel het muzikale raamwerk neer te zetten. Anderen betimmeren en stofferen het dan, brengen de versieringen aan in de muziek. Dat vind ik een mooie rolverdeling."
