26 april 2006 |
Dagblad van het Noorden op het web |
Afscheid van Kees Visscher
met een lach en een traan
In het crematorium in Groningen vond gisteren onder grote belangstelling de uitvaart plaats van schrijver/verteller Kees Visscher (77) uit Veendam. Er mocht gelachen worden.
Door Louis van Kelckhoven
GRONINGEN . Een uitvaart met Bert Visscher als spreekstalmeester. Dat lijkt een recept voor chaos, maar bij het afscheid van vader Kees bracht zoon Bert het er goed vanaf. Met aan het eind een spontane grap, maar er mocht dan ook gelachen worden. 'We hadden er graag tien jaar bij gehad, maar het is goed zo. Vader heeft tenslotte een prachtleven gehad," aldus Bert Visscher.
"Groningen heeft het gezicht van de Grunneger toal verloren", merkte Jan Groenbroek op, namens stichting 't Grunneger Bouk en het tijdschrift Toal en Taiken, waarvan Kees Visscher redactielid was. 'Wij herinneren hem als verteller en schrijver met een groot talent en een kundig oordeel, maar bovenal als mens. Kees; doe bist onvergetelijk."
Kees' oudste zoon Jos Visscher sprak over de verschillende gedaanten van de dood. "Voor mijn moeder was de dood wreed, afzichtelijk en veel te vroeg. Voor Kees kwam hij als een vriend die hem verder lijden heeft bespaard. De avond na zijn overlijden had hij al een optreden. Als u op een heldere, wolkenloze zomeravond een vreemd geluid van boven hoort, bedenk dan dat het Kees Visscher is die de zaal als een orgel bespeelt."
Er waren muzikale intermezzo's van de door Kees Visscher bewonderde zangeres Agnes Woltjes, begeleid door pianist Alex Staal, maar er was ook een rol voor de overledene zelf weggelegd. Vanaf cd las Kees Visscher zijn korte verhaal Romantisch voor.
"Gisteren zat ik aan mijn bureau te janken toen ik dit hoorde, nu kan ik er weer om lachen", aldus Bert Visscher. "Prachtig dat dit bewaard is gebleven". Na afloop was er gelegenheid tot condoleren, ('natuurlijk zijn er hapjes, maakt u zich maar niet ongerust'), maar de familie zou niet in de rij gaan staan. "Gaat u rustig zitten, wij komen langs. Kees hield tenslotte ook niet van rijen, ja, als zijn boekjes werden verkocht! Nee, dit heb ik niet opgeschreven. Dat bedenk ik ter plekke, maar Kees kan het wel hebben!"
