9 februari 2007 |
Dagblad van het Noorden op het web |
I N T E R V I E W . 'STRAKS IS T WEER JANKEN' NIEUWE CD GRONINGER SINGER-SONGWRITER HARRY NIEHOF
'Ik ben geen ambassadeur
van het Gronings'
Door Bouwe van Norden
Gronings sprak singer-songwriter Harry Niehof (52) een paar jaar geleden alleen met zijn verzekeringsagent en zijn familie. Maar sinds hij weet dat hij zijn gevoelens het best verwoordt in de taal van zijn Middelstummer jeugd, zit daar voor hem veel meer muziek in. Na de cd's Cuba Blues (met Los Bomberos) en Altied Onderwegens presenteert hij op 7 april opnieuw een Groningstalig album: Straks is t weer janken.
Twaalf nummers heeft de stad-Groninger Harry Niehof geschreven voor zijn nieuwe cd Straks is t weer janken. Een titel die herinnert aan de zure vermaning van ouders aan een kind dat te veel plezier dreigt te krijgen. In de tekst van Niehof slaat de kreet echter niet op de pret van een onbezonnen koter, maar is het de hartenkreet van een jaloerse man, die zijn ex-geliefde nieuw geluk met andere mannen misgunt. Een chagrijn dat waarschuwt dat zij toch weer bij hem komt uithuilen nadat zij zich heeft bezeerd aan die ruwe klanten.
De deels in de Achterhoek bij de Silvox-studio van Caspar Falke en deels bij voormalig Jazzpolitie-toetsenist Herman Grimme in Groningen opgenomen cd, kent meer variatie dan het vrij ingetogen album Altied Onderwegens. Niehof noemt het 'een muzikale kleurenwaaier’.
"Ik vind dat Straks is t weer janken veelzijdiger wordt. Sommige nummers zijn helemaal akoestisch en gaan in de richting van de folk, andere breng ik met een stevige ritmesectie. Voor het sferische liedje Winter heb ik zelfs een flamencotoonladder gejat", zegt de zanger/gitarist, wiens spel wordt geďnspireerd door onder anderen Ry Cooder. Hij laat eenstukje van Winter horen. Een klaterend gitaargeluid, warm maar toch helder, ondersteunt Niehofs stem: t vrust dat t knapt/lucht is stoalblaauw en knisperschoon/verzwakte swoan zit vastvroren op t meer/was ik genoadig/den sloug ik hom dood.
Voor het eerst heeft Niehof deze keer ook teksten geschreven die hij van tevoren niet helemaal heeft doordacht. Zoals Ooit, een nummer met 'onduidelijke gevoelens uit mijn jeugd, seksuele verlangens en dingen die toen niet mochten'. Het lijkt een soort afrekening met het streng christelijke Middelstum waar 'iedereen op iedereen let'. Niehof omschrijft zijn oude dorp als een soort verdwijnplek: oet dat hemelsmooie dorp/komt gain mens weerom...
De singer-songwriter wordt op zijn nieuwe cd bijgestaan door drummer Jan Pijnenburg (ex-Doe Maar), voormalig Time Bandits bassist Peter Smit en toetsenist Herman Grimme. Hij presenteert het schijfje bewust in de stad Groningen om zijn geluid onder de aandacht te brengen van een nieuw publiek.
Ook wil Niehof zijn nieuwste nummers tevens in Friesland, Drenthe, Twente en de Achterhoek spelen. Hij stuurt de cd daarom onder meer naar de regionale omroepen in die gebieden. Hij treedt nu één tot twee keer per week op, maar hoopt daar op termijn drie keer van te maken. "Dan kan ik helemaal van mijn muziek leven, dat lijkt mij te gek", zegt de Groninger, die nu om financiële redenen nog Engelse films vertaalt. Niehof, die ooit ook in het Engels en het Nederlands zong ('maar dat bekte niet'), laat het westen links liggen: "Alles in de streektaal vinden ze daar toch boers." Veel noorderlingen die zijn muziek waarschijnlijk zouden waarderen redeneren echter precies zo. Dat is een groep die door de regionale omroep tot spijt van de muzikant nu niet wordt bereikt.
Niehof: "Ik ben geen ambassadeur van het Gronings. Ik schrijf Groninger teksten, omdat ik mij in de streektaal het best kan uitdrukken. Het Gronings is een deel van mijn wezen, maar iets als 'mijn platteland, wat hou ik van jou', zul je mij niet horen zingen. Hoewel ik vroeger graag dacht dat ik een wereldburger was, erken ik nu dat ik gewoon een Groninger ben en dat is oké. Door in het Gronings te schrijven en te zingen, heb ik veel over mijzelf ontdekt. Ik weet nu dat mijn wortels hier liggen. AI ga ik af en toe wel heel graag een poos naar Spanje."
