24 mei 2003 |
Dagblad van het Noorden op het web |
Midwolder bard bezingt het veranderende Meerland
Door Pieter Broesder
MIDWOLDA . Arie Nuis uit Midwolda zingt vaak het hoogste lied. De 54-jarige Oost-Groninger zit al tijden in de muziek- en koorwereld. De laatste jaren zingt hij ook alleen. Treedt op in bejaardenhuizen en ontmoetingscentra en brengt er (zijn) levensliederen. Vandaag geeft hij een bijzonder concert: in Meerland bij Oostwold bezingt hij de landschappelijke veranderingen in het gebied van de toekomstige Blauwe Stad.
Nuis is er op uitnodiging van Staatsbosbeheer, dat het laatste stukje hoogveen dat de provincie rijk is overdraagt aan stichting Het Groninger Landschap. Het veengebied gaat deel uitmaken van een zogenaamde groene ring van natuurgebieden rond de Blauwe Stad, die uiteindelijk het terrein rond de Ennemaborg in Midwolda en De Tjamme bij Beerta met elkaar moet verbinden.
Bij zo'n bijeenkomst hoort een bijzonder lied. De zanger annex hobbyschrijver schreef een zeer toepasselijke song: t Meerlandlaid. In het Gronings, uiteraard. De geboren en getogen Oostwolder zingt dit keer met Petra Ferwerda, die tot de achtergrondzangeressen behoorde van het Engelse popduo Grant and Forsyth en nu als dirigent verbonden is aan amusementskoor De Blauwe Stad, waar ook Nuis lid van is. De Midwolder hoefde niet lang na te denken over de tekst. Moeiteloos schudt hij de ene na de andere anekdote uit de mouw. Ook minder leuke verhalen komen boven. Van de grote gezinnen die uit pure armoede in wel heel kleine huisjes woonden. Een streek waar kinderrijke families onder een dak leefden met de varkens, geiten of soms een koe. Een gebied dat behoorlijk afwijkt van het Meerland nu, waar de eerste 'Blauwe Stad-paleizen' al zijn gebouwd.
Nuis knijpt de ogen dicht als hij aan vroeger denkt, aan de verhalen van zijn ouders en grootouders. Zelf groeide hij op in de polder, net buiten Oostwold. ''We woonden er in een arbeidershuisje. Toen vader op 44-jarige leeftijd plotseling overleed, moesten we er weg. En wel zo snel mogelijk. De boer wilde er iemand anders in hebben." Bedachtzaam neemt hij een trek van zijn sigaar. Emoties komen boven. "Om rond te komen moest moeder met koffiebonen en boter langs pad en weg. Als ze ziek was moest ik invallen."
Lang stilstaan bij het verleden wil hij niet. Hij veert op, trekt z'n klompen aan en laat in de schuur zijn 'studio' zien Op de plek waar vroeger varkens, koeien en paarden stonden, staat nu, omringd door muren vol gereedschap, een grote stereo-installatie. "Dat is niet alles. Loop maar mee naar de tuin", glundert de zanger die trots een zomer-huis in aanbouw laat zien waar hij in de nabije toekomst zangworkshops hoopt te geven. "Kijk eens naar de omgeving, wat een uitzicht. Je kunt hier wel blijven zingen.
