11 april 2002 |
Dagblad van het Noorden op het web |
Pekelder smoelschoevers
en smoelpijpen
Door Maaike Borst
In de auto schaafden ze nog aan de arrangementen. Onderweg naar het Noord-Nederlands Liedjesfestival was er niemand die verwachtte dat ze een kans maakten op een prijs. Onterecht. Het Groningstalige Kangoeroe Plof won het festival in 1998. Het als éénmalig bedoelde project kreeg een vervolg. Vrijdag presenteert de band de eerste CD In Toeze in thuishaven Oude Pekela.
Van de oorspronkelijke bezetting zijn alleen nog ‘aartsvaders’ Bart Boskers en Arie Franken, die het grootste deel van de tekst en muziek schrijft, over. De band onderging wat wisselingen en is uitgekomen op zes man. Twee percussionisten (Arnoud van der Laan en Jan Breider), een nieuwe zanger (Erik Vissering), en sinds anderhalf jaar ook Berny Jansema, bassist en kangoeroe.
Tussen de nummers door hobbelt Jansema rond in een kangoeroe-pak. “Ik weet niet meer precies waarom ik die taak kreeg”, lacht hij. “Waarschijnlijk omdat ik een vrij klein mannetje ben.” En voor de duidelijkheid: dat ‘Plof’ verwijst niet naar zijn springcapaciteiten. Plof is Gronings voor brommer. De kangoeroe-act past binnen de sketches die de optredens opluisteren.
Kangoeroe Plof neigt naar cabaret. Lol is, in Jansema’s woorden, een hot-item. De teksten zijn vaak humoristisch, hoewel ook het leed van de wereld aan de kaak gesteld wordt zoals in het nummer Baang. Groningen staat centraal. Het motto van Kangoeroe Plof: “Geen gezwets over de liefde maar een uiting geven aan de rijkdom van de Groninger taal en gewoonten.”
Kangoeroe Plof wil ook actueel zijn, zoals in nummers als Blaauwe Stad en Veenkoloniaal Bevrijdingsfront, waarin ze pleitten dat het Groningse aardgas ook door de Groningers zélf geëxploiteerd wordt (‘Grunnen kin straks veur zuk zulf begunnen). “Dat moet je niet te serieus nemen hoor”, zegt jansema. “We zijn geen kleine rechtse splintergroepering begonnen.”
Zingen in het Gronings is één ding, maar de teksten ook correct schrijven kostte moeite. “Op z’n Gronings zou je zeggen dat het een ‘pokkel vol waark’ was.” Ook voor de instrumenten gebruiken ze het liefst de streektaal: een mondharmonica heet bij Kangoeroe Plof een ‘smoelschoever’. Maar voor de de didgeridoo, die een belangrijke rol speelt, zou Jansema niet zo snel een Groningse term weten. Een smoelpiebe wellicht.
Het instrumentarium is niet bepaald Oost-Gronings te noemen. Naast conga’s, djembés en bongo’s is er dus die didgeridoo. Kangoeroe Plof heeft, dat blijkt wel, iets met Australië. De reis die medetekstschrijver en (onder meer) didgeridoo-blazer Bart Bosker daar maakte, heeft een grote indruk achter gelaten. Niet alleen door de kangoeroes en didgeridoo’s, ook de beroemde rode rots Ayers Rock staat op het CD hoesje afgedrukt. Het Gronings landschap biedt eveneens inspiratie, het Pekelder Daip is het onderwerp van Glad en strak lief.
De burgemeester van Oude Pekela zal de eerste cd vrijdag in ontvangst nemen. Hij zag Kangoeroe Plof eerder spelen bij de Groninger Schriefwedstrijd en was meteen enthousiast. Jansema verwacht een volle bak, in Oost Groningen is de band redelijk bekend. “Nu de rest van Groningen nog.” Hij herstelt zich. “Of de rest van het noorden eigenlijk.
Kangoeroe Plof presenteert de CD “In Toeze” op 12 april in de Pekela Hof te Oude Pekela. Meer info: www.kangoeroeplof.myweb.nl
