8 december 2000 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Cabaratesk Trio Kloosterboer
stoeit met tekst en muziek
door Frans Doeleman
MIDDELBURG - Het Trio Kloosterboer heeft niet alleen een bijzonder repertoire, ook de samenstelling is opmerkelijk. Arno van der Heyden heeft zijn sporen verdiend als cabaretier, Rob Elzenga speelde in de jaren tachtig als gitarist in de Groningse popgroep White Honey (met zangeres Hanneke Kappen) en Jan Veldman heeft als schrijver succesvolle toneelstukken op zijn naam staan als Wie vermoordde Mary Rogers?, De Formidabele Yankee en Petomaan Necrofiel Trompettist voor Orkater. Dinsdagavond 12 december is het drietal voor het eerst in Zeeland te beluisteren, in de Stadsschouwburg in Middelburg.
Als trio maken ze een cabaretesk liedjesprogramma, een omschrijving waar de Groninger Jan Veldman (41) zich wel in kan vinden: "Het is pure muzikale en tekstuele mallotigheid. Iedere keer als we probeerden het meer inhoud te geven, sloeg dat niet aan. Toen we zo'n zes jaar geleden begonnen, was jazzmuziek uit de jaren dertig, met name van Django Rheinhardt, ons uitgangspunt. Aanleiding tot de samenwerking vormde de door mij geschreven muziektheaterproduktie Beukema, waarin Arno en Rob speelden."
"We vonden die jazzmuziek leuk en gaandeweg ontstond daar een programma omheen. Arno wilde iets maken van zijn praatjes en ik bleek iets te kunnen op het gebied van gek bewegen, zodat ik tot de pias werd gebombardeerd. Rob zorgt voor de special effects. Zo hebben we nu een rolstoel die wordt aangedreven door twee boormachines. Er zit niet echt een verhaal in de voorstelling. Ons huidige, derde, programma Kloosterboer op zijn retour heeft als rode draad 'misverstanden', maar dat is zo vaag dat je er alle kanten mee uit kan."
"Ons eerste programma Kloosterboer op Solotoer had nog wel een verhaal, maar dat sloeg nergens op. We vroegen het publiek er rekening mee te houden dat er een helikopter op het toneel zou verschijnen. We hadden geen helikopter, dus moesten we met iets anders heel goeds komen, maar dat konden we niet verzinnen. Met Op zijn retour keren we terug naar ons oorspronkelijke uitgangspunt: vrolijke liedjes maken."
De muziek voert de boventoon. Rob heeft een zestal gitaren tot zijn beschikking, Arno plukt aan de contrabas en Jan speelt gitaar en mondharmonika. Alle drie zingen ze ook. Bovendien worden ze muzikaal ondersteund door Bas Mulder op piano en drums. Over de inhoud van het programma doet Jan, die de basis legt met zijn liedjes, wat geheimzinnig.
Duidelijk is in ieder geval dat het publiek de nodige verrassingen te wachten staat, met bizar-, re teksten en een slapstiekachtige presentatie.
Covers
"We maken gebruik van allerlei geoorloofde en ongeoorloofde bewerkingen. We coveren een paar nummers van Hoagy Carmichael. Theo Uden Masman van de Ramblers komt aan bod. Tal van muzikanten passeren de revue. We hebben het veel over Rex Gildo, maar ook over bananen. Een chanson van George Brassens, Les amoureux des bands publics, hebben we vertaald en speelt zich nu af op de, achterbank van een auto, iets anders, maar toch hetzelfde. Na de pauze brengen we even hele puike zigeunermuziek, compleet met kampvuur en zo. Maar daar kan ik verder niets over zeggen."
