TWEE DRÖPPELS

Twee dröppels water valle
op een bed van gruun.
Rolle, kere, miere.
Ze bunt nog ongezuun.
Ze zind zo licht, zo zuver.
Ze zind mekaar geliek.
Komme uut de witte loch
vanachter den zommerdiek.

Wi-j spölde alle dage.
Wi-j ware tweegeliek.
Ik vuu:lde mien zo same
in ons eige dröppelriek.
Wi-j konne alles dele.
Gi-j wa:r zo dich bi-j mi-j.
Samen ene hele
toen ik was net as gi-j.

Twee dröppels water zwemme
op een bed van blauw.
Veur en achter, midde,
in de flonkerende dauw.
De een wil naor de ziedse kant,
de ander geet rechtdeur.
Same naor de aoverkant.
Ze draeje zich naor veur

Wi-j spölde alle dage.
Wi-j ware tweegeliek.
Ik vuu:lde mien zo same
in ons eige dröppelriek.
Wi-j konne alles dele.
Gi-j wa:r zo dich bi-j mi-j.
Samen ene hele
toen ik was net as gi-j.

Twee dröppels water gli-je
van een bed van zwart.
Valle, tölle, pletse.
Ze dröppele ampart.
Den een plokt in het water,
de ander in de grond,
maor één, een ochtend later,
rolt weer op een blaedje rond.

Ik mis ow alle dage.
Wi-j ware tweegeliek.
Ik vuu:lde mien zo same
in ons eige dröppelriek.
Niet één in dubbeldele.
Gi-j vie:l zo vri-j van mi-j.
Nooit meer ene hele
toen ik was net as gi-j.

Mulder & Van Gorkum
Tekst: Frans van Gorkum, muziek: Paul Mulder
(van de CD Laeven is leven)

naar Mulder & Van Gorkum

Deze pagina is bijgewerkt op