16 juli 2011 |
de Volkskrant op het web |
De Zwarte Cross is lekker met z’n allen niet te moeilijk doen
Van onze verslaggever
Rik Nijland
LICHTENVOORDE ‘Schijt aan de regels’, schreeuwt de zanger van de Drentse rock-‘n-rollband Mooi Wark over de hoofden van de campinggasten van de Zwarte Cross. Severin, afkomstig uit Apeldoorn, is die tekst uit het hart gegrepen. ‘Het is de essentie van dit festival. De vrijheid hier is een verademing. Geen regeltjes, maar ondertussen houdt iedereen zich aan een soort gedragscode, gebaseerd op verdraagzaamheid en gemoedelijkheid. De line up van de bands vind ik dit jaar niet geweldig, maar ach, je komt hier voor de sfeer.’
Met dat laatste is Antoinet uit het Brabantse Drunen het van harte eens. ‘De Zwarte Cross is het leukste feestje van Nederland. Die Achterhoekers zijn lekker simpel, het is zwart of wit. Dat bevalt me wel.’
Zelf gaat ze niet aan het bier, maar aan het begin van de zaterdagmiddag is grolsch wel de belangrijkste voertaal op de camping, waar ruim 17 duizend hardcore-festivalbezoekers uit alle windstreken van Nederland - en een paar uit Vlaanderen - gruwelijke regen en wind hebben doorstaan. En voor wat?
Vijftien jaar geleden begon de Zwarte Cross als stoerdoenerij van de band Jovink en de Voederbietels. In Hummelo organiseerden ze een ludieke cross die zo'n duizend bezoekers trok. Met verbluffend succes bouwden de Voederbietels - zelf nog steeds een van de hoofdacts - hun festival verder uit. Dit jaar komen er, van donderdag tot en met zondag, waarschijnlijk tegen de 150 duizend bezoekers naar Lichtenvoorde. Voor hen zijn er zo'n twintig podia met uiteenlopende muziekstijlen, met de nadruk op stevige boerenrock, maar ook met Tim Knols, Miss Montreal, Black Crowes en reggae. En uiteraard is er de motorcross, een soort variant op Ter land, ter zee en in de lucht, met als terugkerend succesnummer de Ben-Hurklasse: motoren met strijdwagens erachter.
Genen
‘Er samen een feestje van maken, dat zit hier in de genen’, zegt de regionale entertainer Frans Miggelbrink. ‘De Zwarte Cross is de Achterhoek misschien wat ontstegen, maar de achtergrond van de organisatoren ligt wel in de streek. De mentaliteit van hier zie je terug in het festival: onbekommerd plezier maken, maar ook jezelf niet al te serieus nemen. En voor elk wat wils. Dankzij de Zwarte Cross kan ik op mijn 53ste eindelijk een keer naar Blondie gaan kijken.’
Zelf levert Miggelbrink ook een bijdrage. Samen met Lucille Werner presenteert hij een dialect-variant op Lingo. Bovendien verzorgt hij een college Achterhoeks voor gevorderden. ‘Beginners? Ach, die hebben we hier nauwelijks. Zwarte Crossgangers hebben De Achterhoek al gevonden en kennen de eerste beginselen.’
Pieter Holkenberg, mede-organisator van de Zwarte Cross, schat ‘uit de losse pols’ dat 40 tot 50 procent van de bezoekers van buiten komt. ‘Maar het is nog altijd ons feestje.’
Het benadrukken van het regionale karakter is volgen hem meer dan een commerciële flirt. ‘Het gaat ook niet om het dialect dat wij spreken, het is geen boerenboosheid die hier bovenkomt; het is een levensaard: gemoedelijkheid, niet te moeilijk doen, ook jezelf met een knipoog kunnen bekijken. Natuurlijk is er een flink aantal mensen dat plankgas feestviert en een biertje drinkt. Maar we hebben in het Blagenparadijs ook activiteiten voor kinderen en we verzorgen een theaterprogramma.’
Nanotechnologie
Jos uit Castricum, die net samen met zijn zoon Patrick de tent staat op te zetten, gaat daar zeker een kijkje nemen. ‘Jules Deelder en Johannes de Boom, die vind ik echt geweldig.’
Hoogleraar Dave Blank is zaterdag op de theaterweide van de partij om college te geven over nanotechnologie. ‘Dat doe ik samen met een collega die in een band speelt; ik vertel wat bij hun muziek. Anders dan op Lowlands, gebeurt dat in een soort huiskamersetting met veel interactie met de bezoekers. Op de Zwarte Cross tref je ook een veel gevarieerder publiek, van jong tot oud, van stagedivers tot studenten. De eerste keer dat ik hier kwam, had ik oude kleren aangetrokken vanwege het bier, maar het is hier eigenlijk allemaal veel netter, al zou je dat in al die modder misschien niet zeggen.
Maar ook in Lichtenvoorde breekt uiteindelijk de zon door. Een parade van klompen, kaplaarzen en bemodderde kistjes komt in beweging richting podium. Normaal gaat optreden, en oude liefde roest hier niet snel.
