TIJDSCHRIFT
VOOR FOLK EN
WERELDMUZIEK
nummer 85, februari / maart 2003 |
NEWfolkSOUNDS op het web |
HENRI WELLING
De Elendzanger
(Eigen uitgave, www.henrywelling.nl)
De titelsong op deze schijf is een typisch Wellinglied. De zanger werpt zijn schaduw alvast vooruit. Het idioom van de Achterhoeker is weliswaar in blues geworteld maar toch komt er niet alleen misère voorbij. De muziek is hier en daar lekker opgeleukt met folkaccenten en vooral Willem te Voortwis geeft die op de accordeon vorm. Hij is slechts een van de muzikale bodymakers. Ook lapsteel-, slide- en gewone gitarist, Alan Gascoigne, wiens licks nog niet zo lang geleden bij Normaal klonken, zit erbij. De uitstekend geproduceerde muziek, wat onder meer blijkt uit het beheerst maar effectief gebruik van percussie, boeit eigenlijk voortdurend. Toch vormen de teksten van Welling diens handelsmerk. Zijn kijk op de gebeurtenissen van alledag “…Nooit is een mens vri-j in de metloopmaatschappi-j…” bepalen die typisch onderkoelde sfeer. Fraai is het Zuid-Amerikaans ingekleurde Kameraod. Het slijm druipt eraf maar met het vorderen van het lied krijgt de strooplikkerij wel een logische betekenis. Waarom niet alle teksten zijn meegeleverd in het verder erg authentiek aandoende tekstboekje is een raadsel maar drukt de pret niet. Want vooral muzikaal is het genieten van Welling en zijn sterke begeleiders. Het lekker losjes gespeelde Welkom vremde (in de Achterhoek) krijgt daarmee een geheel eigen betekenis. Deze vierde cd van Welling is duidelijk zijn beste en smaakt naar nog meer.
