19 augustus 2004 |
De Stentor op het web |
‘Schik‘ belangrijkste voor dialectband Op Drift
van een onzer verslaggevers
WARNSVELD - ‘Hej d‘r zin an?‘ Op Drift zeker. De Warnsveldse band presenteert morgenavond tijdens ‘Herrie bi - j tante Gerrie‘ zijn nieuwste cd. De titel is nog even geheim. Een ding is zeker: ‘We zullen ook morgen ‘schik‘ hebben, da‘s het belangrijkste van alles.‘.
‘Schik‘, ofwel plezier, is wat bandleden Wim Woestenenk (zang/gitaar), Stef Woestenenk (gitaar), Henk Hogebrug (bas en de enige niet-zanger) en Johny Addink (drum) zeker hadden tijdens de opname van de cd. ‘Die schik is waarom je het doet.‘ Op een van de nummers is zelfs het gelach van de mannen te horen. ‘Toen we dat nummer opnamen lachten we opeens ergens om.‘ Eerst dachten ze ‘dat moet over‘, maar bij nader inzien klonk het niet eens zo gek. Spontaniteit, puurheid, echtheid, dat is wat het geschater eigenlijk weergeeft. En dat is precies waar Op Drift voor staat. Addink: ‘Ik zet nou niet echt een ‘‘allejekese‘‘ live-act neer op het podium. Ik schijn een hoop bekken te trekken, dat vinden mensen mooi. En dat slaat weer over het publiek. Machtig mooi.‘
Live-optreden, het is zeker voor Wim Woestenenk, die de meeste nummers schrijft, het mooiste. ‘Dan klinken we ook het beste.‘ Ze halen ter vergelijking de eerste cd aan, Moeder Natuur, begin jaren negentig. ‘Een mooie cd, maar achteraf tč; te mooi, te goed opgenomen. Een akkoordje erbij, nog een beetje dit, zodat het nog mooier zou klinken. Nu zeiden we op een gegeven moment: ‘‘Dit is het, zo klinkt het, klaar.‘‘ Dat levert een ‘‘echter‘‘ geluid op.‘
De eerste cd bevatte vooral boerennummers, ook protesten tegen het landbouwbeleid. Op de nieuwste cd is nog steeds oog voor het ‘boer zijn‘, maar ook voor alledaagse zaken die iedereen kent. ‘We zijn niet meer alleen boerenband. Het gaat over van alles, gewoon, wat we meemaken. Zo schrijf je het van je af. Bijvoorbeeld een sterfgeval, maar ook over iets simpels als dronken thuis komen.‘ Het telkens aan de weg zetten van de afvalcontainer leverde ‘Containerblues‘ op. ‘De teksten gaan over dingen uit onze eigen omgeving. Dan heb je automatisch gevoel erbij. We zijn een rockdialectband, maar qua muziek erg breed. We spelen stevig, gevoelig, blues. Men denkt bij dialect dat je het genre van Normaal speelt, of met accordeon zoals Boh Foi Toch. Maar het kan anders, en dat zijn wij. Mooie, herkenbare teksten en een eigen stijl, de stem van Wim of hoe Johny drumt, dát is Op Drift.‘
Ze namen de cd alles bij elkaar in veertien dagen tijd op, onder leiding van Henk Leuverman. ‘Henk heeft zijn apparatuur op de boerderij in onze oefenruimte gezet. We hoefden zo geen studio te huren. Huren kost geld, en je zit vast aan tijden waarop je de studio tot je beschikking hebt. Binnen die uren moet het gebeuren. In onze eigen, vertrouwde omgeving kun je veel flexibeler werken. Als het niet wat is, ga je de volgende dag weer verder.‘
Het is de eerste cd van Op Drift ‘nieuwe stijl‘. Sinds twee jaar is Hogebrug - hij reageerde op een vacature op internet - lid van de band. Wim Woestenenk en Addink zijn er vanaf het begin, zo‘n tien jaar geleden, al bij. De naam van de cd - uitgebracht in eigen beheer in een oplage van 500 - is tot morgenavond geheim.
‘Laat de mensen maar bij ons thuis komen, morgen op de boerderij waar we oefenen en de cd opgenomen hebben. Dan zie je het vanzelf.‘ Hun volgende wens is een akoestisch optreden. ‘Maar dit is al geweldig. Een cd is iets tastbaars, onze muziek wordt in het café en thuis gedraaid. Geweldig toch?‘
