28 mei 2001 |
Provinciale Zeeuwse Courant op het web |
Normaal dondert lekker deur
door René Hoonhorst
GRAAUW - Het mond- en klauwzeervirus is bijna uit Nederland verdreven en Normaal trad voor het eerst in lange tijd weer eens buiten in een grote tent op. De band had er zaterdag tijdens Graauw Rock duidelijk behoefte aan weer eens ouderwets stevig te rocken. 't Is Stil (op de boerderij) mocht als huidige hit en als mkz-aanklacht niet ontbreken, maar voor meer rustige luisterliedjes was geen plaats.
Niet dat de nauw bij het wel en wee van agrariërs betrokken Achterhoekse roekgroep het leed dat veel boerengezinnen trof, wilde overschreeuwen. Maar nu de ziekte bijna is overwonnen, is het tijd om er weer vol energie tegenaan te gaan. De slachtofferrol dient te worden afgeworpen, de boer moet weer - net als de visserman - trots zijn op zijn taak als mens 'die voor ons voedsel zorgt', liet zanger Bennie Jolink weten. Vervolgens ramde de band er een heftige versie van het strijdlied De boer is de kearl uit.
Het Zeeuws-Vlaamse Graauw is zo ver verwijderd van de Achterhoek dat de bandleden bijna heimwee kregen, zei Jolink. Een grote groep meegereisde 'anhangers' uit het oosten van het land zorgde er voor dat de band zich meer thuis voelde. En ook de aanwezige Zeeuws-Vlamingen en Belgen maakten zich de gebruiken van het Normaalpubliek snel eigen. In tegenspraak met het imago van zuinige Zeeuwen werd kwistig met bier gegooid. De helft van het in stromen getapte gerstenat belandde niet in een keelgat, maar werd gebruikt als douchewater voor verhitte bezoekers. Overigens liet iedereen de meer of minder vrijwillige dooprituelen gelaten over zich heenkomen. Het aanwezige groepje politieagenten hoefde geen enkele keer in actie te komen.
Diesel
Normaal maakte zijn faam waar. De band stoomde als een diesel door een kwart eeuw repertoire heen. Het vernieuwende van de band zat hem er 25 jaar geleden in dat ze in het eigen Achterhoeks dialect zong. De muziek van de groep is nooit vernieuwend geweest, maar bestond immer uit een aansprekende mix van rock, blues en Achterhoekse polka's en walsen. Ook voor een portie folk of country schrikt Normaal niet terug. Maar of de riffs en de bijbehorende poses nu afkomstig lijken van Chuck Beriy, Keith Richards of ZZ Top, de nummers blijven altijd het onmiskenbare Normaal-stempel dragen. Dat stempel is in '77 voorgoed gezet toen Oerend Hard de hitlijsten binnendenderde. De nummers uit de begintijd blijken bijna 25 jaar later nog tot de sterksten te behoren. Van de tientallen lp's en cd's die de band intussen heeft uitgegeven, behoren de eerste drie platen nog steeds bij de allerbeste. Vooral bij concerten blijkt hoe belangrijk het repertoire uit de begintijd nog steeds is. Met een uitgekiende mix van ouder en nieuwer repertoire werkte de band naar een kolkende finale toe. Via Ojadasawa, Ik most pissen, Heidi, Hendrik Haverkamp, Naor't café, Ik bun maor een eenvoudige boerenlul en Alie werd het hoogtepunt Oerend Hard bereikt. Drie toegiften bewezen vervolgens dat zowel het publiek als Normaal blij waren dat de stilte van het theater weer eens was verwisseld voor de herrie van de buitentent.
De opkomst viel de organisatie met zo'n vijftienhonderd bezoekers een beetje tegen. Graauw ligt toch een eind weg in een meimaand met veel activiteiten, zei woordvoerder C. Saman. Normaal zorgde echter voor een 'abnormale' bieromzet, zodat er ook over twee jaar weer een bekende Nederlandse of Belgische topact op het podium staat, beloofde Saman.
