27 november 2000 |
De Stentor op het web |
Concert Gery Groot Zwaaftink in Hanzehof Zutphen
Nieuwe cd over heimwee en verlangen
Door MIEKE WASSEVELD
VORDEN -'Ooit' is de titel van de nieuwe cd van de Achterhoekse verhalenverteller en liedjeszanger Gery Groot Zwaaftink (45). Die titel is een vondst want Groot Zwaaftink, geboren en getogen in het Sallandse Heeten, kan er alle kanten mee op. Dromend over wat er 'ooit' was en dat wat er 'ooit'zal zijn.
Groot Zwaaftink liet het publiek afgelopen zaterdag kennismaken met de nieuwe cd tijdens een concert in de Hanzehof in Zutphen. De cd bevat zestien liedjes, deels in dialect, die Groot Zwaaftink samen met zeven muzikanten in de Hanzehof introduceerde. Dat samen op het toneel staan heeft voor de liedjeszanger twee kanten. Een lastige, maar ook een inspirerende. "Weet je, ik ben gewend solo te werken en dan improviseer je maar raak. Je gaat in op reacties uit het publiek, je kletst wat tussendoor. Nu kan ik me dat niet permitteren, want dan is iedereen van slag. Aan de andere kant is het natuurlijk geweldig die steun van al die mensen om je heen. Je weet dat ze ter meerdere glorie van jou hartstikke hun best doen." Droevige liedjes, bespiegelende liedjes, vrolijke liedjes: Groot Zwaaftink is een liedjeszanger die zich laat inspireren door het leven van alledag.
Zwart/wit
"Dat leven is mooi en soms is het dat niet. Als het leven alleen maar leuk is, is het niet leuk meer. Net zoals wit alleen bestaat bij de gratie van zwart. Ook is het zo dat als er op een serieus onderwerp een vrolijk liedje volgt, de lach des te bevrijdender is." Liefdesliedjes zijn overmijdelijk in het repertoire van iemand die zich wel een 'moderne troubadour' noemt. "Maar ze moeten wel wat verder gaan dan 'I love you' en 'Wat heb je mooie blauwe ogen'. Het zijn vaak van die holle frases, ik laat ook de keerzijde zien. Want hoeveel ik ook van mijn vriendin hou, we hebben heus ook wel eens ruzie." Even later lachend om zichzelf en zijn pretenties: "maar ik heb ook wel eens een flauwekulliefdesliedje hoor."
Sport
Metselen met woorden, zo omschrijft Groot Zwaaftink vaak zijn gesleutel aan de taal. "Ik vind het een sport om dingen zo mooi mogelijk te zeggen. Vaak heb ik het idee, dat het liedje al bestaat, dat het ergens 'zweeft', in een andere wereld misschien, en dat je als kunstenaar ineens een moment hebt dat je erbij kunt." Dat moment kan heel dichtbij zijn maar ook ver uit het blikveld vandaan en dan kan het maken van - een liedje lang duren. "Soms staat het frame in een uur tijd, maar een andere keer kan het een proces zijn van een paar jaar. Ik heb boven een doos vol teksten, die het nog net niet hebben. Maar het kan zo zijn dat ik er weer eens wat uithaal en dat het dan wel wat wordt."
Vordense troubadour blijft zichzelf trouw
Concert/presentatie nieuwe cd 'Ooit' van troubadour Gery Groot Zwaaftink. Gezien: 25-11- 2000 in de Hanzehof te ZUTPHEN.
Vijfenveertig is 'ie, de Vordense troubadour Gery Groot Zwaaftink, geboren in Heeten en vader van een achtjarig zoontje: Tom. Toch was het kind in de man prominent aanwezig op de avond van de presentatie van zijn nieuwe cd 'Ooit'. "Wat is dit fantastisch!" waren Groot Zwaaftink's eerste woorden bij het aanschouwen van de tot de nok toe gevulde Bührmann-Ubbenszaal.
Radio Gelderland-coryfee en dialectpromotor Arie Ribbers nam het eerste exemplaar van het nieuwe schijfje in ontvangst en voorspelde dat Groot Zwaaftink ooit even in een uitverkocht Carré zou staan, waarna het concert in alle hevigheid had moeten losbarsten.
Dat deed het echter niet. Geheel trouw aan zichzelf, begon de troubadour met datgene waar hij het best in is: verhalen vertellen. Het leek alsof hij het begin van het eerste lied zo lang mogelijk wilde uitstellen, alsof hij zich geen raad wist met al die musici om hem heen.
Het publiek voelde dit feilloos aan; het hield de adem in, in afwachting van wat er zou gaan gebeuren. Toen de gitaar dan eindelijk ter hand werd genomen en ook de gelegenheidsband voorzichtig ging meedoen in 'Ik moch' will'n', werd al snel duidelijk hoe de vork in de steel zit. Roem en Gery Groot Zwaaftink stroken niet met elkaar, of zoals hij zelf zingt: 'Roem is vergankelijk; ik wil het licht in de ogen van een ander nog kunnen zien'.
Toegegeven, de troubadour en zijn team hadden er werkelijk alles aan gedaan om het concert 'cachet' te geven: een podium vol herfstbladeren, een decor van sfeervolle dia-projecties, diverse gastmusici, geluidseffecten en dansende dames in silhouet. Toch lijkt Gery Groot Zwaaftink niet bereid te zijn de prijs voor de roem te betalen. Was hij dat wel geweest, dan was er met ijzeren discpline gerepeteerd en had het concert gestaan als een huis.
Dat was nu niet het geval. De beginnetjes en de eindjes rammelden, er werd niet foutloos gespeeld en na de pauze ontbrak de broodnodige variatie in nummers. Daarbij zijn onderwerpen als liefde, kinderen dood, de gelijkenis met de vader en vrouwen door de jaren heen door talloze vocalisten en cabaretiers voor het voetlicht gebracht op een niveau waar de Vordense troubadour niet aan kan tippen. En tóch heeft 'ie iets te bieden. Als we stoppen met vergelijken stuiten we op het kind in ons zelf; het kind dat van het leven een verhaal maakt, omdat de waarheid soms zo ongenadig is. En die gave heeft lang niet iedereen!
MARGRIET MARKERINK
