16 oktober 2000 |
De Stentor op het web |
Muzikale superboeren
op het schouwburg-pluche
'Effen zitten' door Normaal. Gehoord: 15/10 Amphion DOETINCHEM.
Herhalingen: 9/11 vereeniging NIJMEGEN, 16/11 Schouwburg Cuyk en 10/12 Amphion DOETINCHEM.
De woorden höken, brekken en angoan zijn nauwelijks gevallen. Normaal is op schouwburgtournee door Nederland en dus eigenlijk in ab-normale doen. Toch weten Bennie Jolink en de zijnen zich ook buiten de feest- en biertent in muzikaal opzicht waar te maken. De show 'Effen zitten' is een muzikale trein, die rustig, comfortabel en sterk ritmisch deurdondert.
'Effen zitten', uiteraard genoemd naar de nieuwe cd, is een soort Jolink-show. Of misschien nog net niet, maar zanger Bennie Jolink verzuimde wel zijn goed getrainde muzikale ondersteuners even voor te stellen. Alan Gascoigne, Willem Terhorst, Jan Kolkman en Fokke de Jong verdienden beslist ook wat sprankelend spotlight.
Een onverwacht gladde muzikale show, waarin voor de pauze de liefde voor country & western en de echte Amerikaanse muziek extra duidelijk bleek. Een liefde voor Amerika zelfs, geïnspireerd door de Daltons en Elvis' 'Jailhouse rock'. Volop bajes-rock waarin een strakke ritmische ondersteuning van zanger Jolink, die de nummers ook aan elkaar praatte.
Hij had daarvoor over het algemeen nauwelijks vijf zinnen nodig. Soms waren die aankondigingen ietwat gewild ongedwongen en dan weer goed voor een glimlach. De muziek bleef - gelukkig - de hoofdmoot.
Strak en fijn muzikaal werk, mef Fats Domino's 'Forever' als heerlijke binnenkomer. Het nummer bleek representatief voor de rest van het programma voor de koffie of het bier, dat overigens op het toneel alleen door Jolink genuttigd werd.
Een avondje Normaal met heerlijke luistermuziek. Nieuwe nummers, maar ook veel oud werk in een ander ritmisch jasje. 'Lullen doet ze toch', het liefdesliedje 'Wacht nog effen op mien' en het zoet-sentimentele 'Stille getuugen' waren hoogtepunten.
'Alie' en 'Mama woar is mien pils' kregen een verfrissend exotisch ritme, terwijl Alan Gascoigne de muzikale afwisseling vergrootte met zijn zangsolo in 'Ik bun en blief een Engelsman'. Een eerlijke dosis humor en één van de hoogtepunten van een programma, dat het publiek niet in extase wist te brengen. De meeste toeschouwers, meedeiners en meemompelaars hadden Sarah of Abraham dan ook al lang gezien. Veel grijze haren en talrijke kale koppen, allemaal leeftijdgenoten van Bennie Jolink.
De zanger bracht na de pauze nogal wat hilariteit teweeg. Had hij 'Neaven de pot gepist' of had er na al die teugen bier een extra plaspauze ingelast moeten worden? Het werd niettemin voor Normaal een gedenkwaardige thuiswedstrijd en voor het publiek een gezellige muziekavond
