28 januari 1997 |
Leeuwarder Courant op het web |
Sterren op leeftijd in Akkrumer musical
Verzorgingshuis Leppehiem in Akkrum bestaat twintig jaar en dat wordt gevierd. Wekenlang hebben bewoners en personeel gerepeteerd voor de jubileummusical 'Oh, âlde tiid', die gisteren zijn première beleefde.
Door Freya Zandstra
HET GONST AL weken van het gezang in de gangen van het Akkrumer verzorgingshuis Leppehiem.
Gisteravond zagen de bewoners de première van de jubileummusical 'Oh, âlde tiid'. Dansende verpleegkundigen en dikgeschminkte medebewoners lieten het wel en wee van een bejaardenhuis zien. De liedjes die het veertigkoppige gezelschap sinds november instudeerde, werkten aanstekelijk. Steeds meer bewoners neurieden de deuntjes mee.
Sommige acteurs raakten tijdens de voorstelling de draad van die liedjes een beetje kwijt, maar des te meer viel er te lachen. Zeuren over de lauwe koffie en de taaie koek vonden de artiesten eerst maar moeilijk. Dat was toch niet aardig tegenover het personeel, redeneerden zij.
Maar gisteravond leefden de acteurs zich goed in en het geklaag was niet van de lucht in de scène rond de koffietafel. Ook het ‘snotjongen’ dat een acteur de directeur moest toebijten komt er overtuigend uit. „Earst frege er my hieltyd of ik it net erg fûn dat er dat tsjin my sei", vertelt Evert Fokkema, directeur van het verzorgingshuis.
De meeste deelnemers aan de musical werken in Leppehiem, acht bewoners speelden mee op toneel. Hoofdrolspeelster Lokke Dekker (69) beleefde gisteravond haar debuut op het podium. „Wa wit wat der allegear noch bart", lacht Dekker. Ze heeft een nacht nauwelijks geslapen van de zenuwen, maar op de planken vertrok de musicalster geen spier. Als Fokkema vertelt dat naar verwachting zevenhonderd toeschouwers haar acteerprestaties zullen bewonderen, kriebelt het vlak voor de première even in Dekkers maag.
Het verhaal van 'Oh, âlde tiid' draait om Dekker. Op de dag van het twintigjarig jubileum komt ze in Leppehiem wonen en bij alles wat ze doet moet ze denken aan vroeger. Liedjes en sketches zetten haar gedachten kracht bij. De meeste bewoners kunnen hun rol zittend in de stoel spelen. Zittend aan de koffietafel delen ze de nieuwe bewoonster mee dat ze eerst maar eens een week of zes bij de mannen aan tafel moet gaan zitten, voor ze bij het gezellig groepje mag aanschuiven. Dekker laat het er niet bij zitten.
Intermezzo's in de show worden verzorgd door Abe en Gabe, die best weten dat het vroeger allemaal niet veel beter was. Grote zorg hebben de acteurs voor de dovige medebewoners: Dekker draagt een microfoontje op de wang en de rest van het podium staat vol met apparatuur. Als het koffiekransje bang is dat het niet verstaan wordt, staat een van de mannen open blaast hard in de microfoon. Dekker wilde best meedoen als ze maar niet hoefde te zingen, vertelde ze regisseur Fokkema. Toch ging ze door de knieën en zong gisteren een lied over het jonge meisjesgevoel dat soms even terugkomt. „Kinst neigean wat in strenge regisseur Evert is." Hij schreef teksten, liedjes, regisseerde en speelde zelf mee. De acteursrol schoot er een beetje in, zodat Fokkema genoodzaakt was zijn teksten op de flap-over op het toneel te schrijven.
De musical wordt opgevoerd ter gelegenheid van het twintig jarig bestaan van het verzorgingscentrum. Sinds november zijn veertig mensen aan het werk geweest om de voorstelling op poten te zetten. De voorstelling, met dans, zang, film en muziek, is een van de vele activiteiten in het Akkrumer tehuis. „Men mient altyd mar dat wy hjir sokke sûne, goeie minsken wenjen ha, mar by ús kin gewoan in hiel soad," vertelt Fokkema.
In Leppehiem worden rolstoelraces met hindernissen in de gemeenschapszaal gehouden, waarbij de bewoners in de rolstoel door een personeelslid zo hard mogelijk door de zaal geduwd werden. „Ergens oars sizze se dan miskien, ja moatte jo dat no wol dwaan. Mar men kin faak noch wol in hiel soad, mear as men sels tinkt."
Zo stonden de bewoners ook flink te kijken toen twee medebewoners tijdens een playbackshow hun versie van ‘Oerend hard’ van de band Normaal kracht bijzetten door met twee grote motors de zaal binnen te rijden. „Tja, wy roppe net gau dat it net kin." Er mag veel kunnen in Leppehiem, het lied van directeur Fokkema ‘Neem eens een bejaarde’ sloeg in als een bom. Henk Hijlkema en Fokkema spelen twee proces-managers die hun oplossing voor overvolle bejaardenhuizen in Leppehiem komen presenteren. De regels ‘Er is nu voor het huisdier een humaan alternatief, probeer eens een bejaarde, ze zijn echt ontzettend lief’ ontlokten een gejoel aan de toeschouwers.
