22 augustus 1997 |
Leeuwarder Courant op het web |
De stille dromen van Jorwerter ‘Oliver!’-speelster
Soms voor het slapen gaan haar dromen wel eens met haar gedachten aan de haal en fantaseert ze over glansrollen in grote musicalproducties. Maar dan roept ze zichzelf weer tot de orde. De speelster van de titelrol van het Jorwerter Iepenloftspul Oliver! is nuchteren bescheiden. „Dat moat ik ek wêze fan mysels. It is earder sa dat oaren roppe: gean troch mei teater, dan wurdst bekend. Sels tink ik dan: ach, it binne allegear dreamen”
Door Freya Zandstra
JORWERT - Nynke Laverman (17) wordt verscheurd tussen haar passies - zingen, dansen en toneelspelen - en haar nuchtere verstand. Het is moeilijk om op de kleinkunstacademie te komen, om nog maar te zwijgen over het vinden van werk. Daarom zegt Nynke heel stellig als het over haar toekomst gaat: „Ik wol aanst ûntwikkelingspsychology studearje yn Grins." Maar het theater blijft lokken.
De Weidumse gaat naar de eindexamenklas van het atheneum aan de Leeuwarder Delta. Nog een jaar heeft ze bedenktijd. Haar theaterliefde werd aangewakkerd toen ze als elfjarig meisje debuteerde bij het kinderopenluchttheater van Littenseradiel. Twee jaar geleden stond ze voor het eerst in de Jorwerter notaristuin. Vanaf vrijdag speelt ze het dertienjarige weesjongetje Oliver Twist in de nieuwste voorstelling ‘Oliver!’.
Charles Dickens schreef zijn boek 'Oliver Twist' in 1836, in 1960 schreef Lionel Bart op basis van Dickens’ boek de musical ‘Oliver!’ „Oliver sit yn it jongesearmhûs, dêr krije se allegearre in hiel lyts kwakje brij. Oliver weaget it om mear te freegjen en dan wordt er troch de earmshûsboade ferkocht oen in begraffenisûndernimmer", vertelt Nynke. „Dy behannelet him sa min dat er fuortrint nei Londen. Der belânet er yn de dievebinde fan Fagin. Hy wurdt beskuldige fan it stellen fan ‘e beurs fan de rike menear Brownlow. Dy leaut net dat Oliver it dien het en nimt him yn ‘e hûs. Nei in ûntfiering komt er wer by de binde fan Fagin. Dêr het in famke meilijen mei him en bringt him werom nei Brownlow."
Sinds ze elf is heeft Nynke altijd wel een musical onder handen. Haar eerste rol was een kleintje in het kinderopenluchttoneel, in het stuk ‘Professor Paxokay en de manlju fan Extra-4’. Het jaar daarop speelde ze de hoofdrol in de kindermusical ‘Minoes’. Twee jaar geleden debuteerde ze bij ‘it grutte iepenloft’ in ‘Anatevka’. Ze had een kleine rol als de jongste dochter van Tevje.
De voorstellingen van vorig jaar waren amper afgelopen of ze werd al gevraagd voor de titelrol van ‘Oliver!’ „Normaal sykje se pas yn desimber spilers. Mar foar ‘Oliver!’ woene se seker witte dat se in spiler foar it jonkje hiene, oars soene se in oer stik sykje. Ik fûn it machtich, ik wie folslein ferrast." Dat ze een jongetje speelt was even wennen, maar wel extra spannend. „Moatst der goed op lette datst net al te froulik beweechst by it dûnsjen. Mar ik sjong net oars." Woensdag liet Nynke haar haren afknippen om er jongensachtiger uit te zien.
Oliver is de braafheid zelve. „Ik krij altyd hiele leave, beskieden rollen." Behoefte om eens een groot kreng te spelen heeft Nynke niet, al zou het misschien wel goed zijn, meent ze. Zelf is Nynke ook niet zo'n losbandig type. Van uitgaan houdt ze niet zo, de muziek is vaak zo luid. Housemuziek vindt ze niks, dat is elke keer hetzelfde deuntje. Liever luistert ze naar Celine Dion, of kamermuziek of operette.
Ook vader Fokke doet mee in Oliver! Op het toneel wordt Nynke als een slaafje verkocht door haar vader. Hij trad al vaker op in het Jorwerter toneel, en zong in kamerkoor Cantare en Operettekoor Animato. „Ik kin in hiele boel fan us heit leare. It is wol lekker om thús noch wat nei te praten fan hoe sil ik dit dwaan, hoe fynst dat dat giet?"
„Kennissen miene altiten mar dat it iennichste doel fan spyljen bekend wurde is. Mar ik fyn it gewoan machtich om foar in folle seal op it poadium te stean. Ik fyn it folle aakliker om foar in lyts groepke minsken wat te sjongen as foar in seal fol minsken. Dan wurd ik pas echt frij." Dat minstens achtduizend mensen haar vertolking van Oliver zullen zien, maakt haar niet zenuwachtig, eerder zeker. „Dit is net aaklik, dat is machtich."
Als ze daarmee haar brood zou kunnen verdienen, zou ze dat geweldig vinden. Maar ze wil ook realistisch zijn en zocht daarom een alternatief voor de kleinkunstacademie. „Ik sit noch wolris wat te dreamen, oer in grutte produksje fan Joop van den Ende. Ach, it sil wol noait wat wurde." Toch schreef ze pas een brief naar het gezelschap Jeans om te horen hoe die groep aan artiesten komt. Dat het gezelschap ook onbekende talenten een kans geeft, gaf haar stille hoop. „Miskien skriuw ik aanst noch in brief om it ris te besykjen."
