26 maart 1966 |
Leeuwarder Courant op het web |
Anneke D(o)uma maakt haar
eerste zwarte schijf
Anneke Douma, het 21-jarige zangeresje van de Sambrinco's heeft 19 januari haar eerste grammofoonplaat gemaakt, die veertien dagen geleden is uitgekomen. Ze vond het maar zenuwachtig werk. Een dertien man sterk orkest, inclusief de Sambrinco's begeleidden haar en dat is iets om nerveus van te worden. Gelukkig moest eerst de muziek worden opgenomen en kon Anneke in die tijd alvast wat aan de sfeer rond de opname wennen. Toen ze eenmaal goed en wel aan de gang was viel het wel mee en verliep alles vrij vlot. Ze deed niet langer dan 3 uur over de opname van haar eerste zwarte schijf (de 13de van de Sambrinco's) en dat is kort voor een debutante, vond produktie-leider Addy Kleingeld. Overigens zul u tevergeefs zoeken naar de naam Anneka Douma op het etiket. Ze heet dan Anneke Duma, want de grammofoonplatenmaatschappij wil 't plaatje ook in Duitsland op de markt brengen „en der stroffelje de minsken oer Douma" zo licht Anneke toe. Ze vindt het machtig dat er een singeltje van haar is uitgekomen en kon haar tranen nauwelijks bedwingen toen ze het voor het eerst zelf hoorde. Aan de ene kant zingt ze „Mandoline", een vlot en goed in het gehoor liggend melodietje en op de keerzijde staat het tango-achtige „Ster van Sante Rose." In beide opnamen zingt Anneke een duet met zichzelf. De muziek voor beide liedjes werd gecomponeerd door Gert Timmerman, die ook de tekst van het ene schreef en Fred Gaasbeek van het andere. Anneke ontmoette Gert Timmerman toen ze met de Sambrinco's in Franeker moest optreden. Hij was direct nogal door haar item geïmponeerd en zet voor een volle zaal, dat ze in een van zijn televisieshows mocht optreden. Tot nu toe heeft ze echter nog niets weer van Gert Timmerman gehoord, maar de heer Sambrink heeft goede hoop, dat het wel door zal gaan.
Ongeveer twee jaar geleden is het allemaal begonnen. Anneke, die de Sambrinco's tot haar favoriete bandjes rekende, woonde de jaarlijkse toneeluitvoering in Morra bij, waar de band van Pier Sambrink de dansmuziek voor het „efternei dounsjen" verzorgde, Enkele jongens, die van Annekes zangaspiraties op de hoogte waren - ze had weleens gezongen op bruiloften - vroegen de leider van de band of ze niet een keer mee mocht zingen. Het mocht en het werd een succes. Toen later hetzelfde zïch nog eens herhaalde In de „Groene Weide" in Leeuwarden dacht de heer Sambrink er al aan haar een contract aan te bieden. Dat gebeurde enkele weken na het optreden in Leeuwarden toen de Sambrinco's op een zondagmiddag bij haar vader in Morra voor de deur reden. Er moest natuurlijk eerst wel even over gepraat worden, want de stap van het huishoudelijke werk naar het podium van de danszaal is geen kleine. Maar het mocht; eerst een week op proef en toen ....
