Ik kook mijn eigen soep
van reiservaringen
Zangeres Nynke Laverman (28) doet inspiratie op tijdens lange reizen. Voor haar laatste cd woonde ze een maand in Mongolië bij een nomadenfamilie.
Op een avond in Mongolië zaten we in een witte tent, daaromheen de fantastische natuur, midden in het niets, toen de opa van de familie binnenkwam. 88 jaar was ie.
Hij kon elk moment omvallen, zo leek het. Hij werd op een bed gelegd, en om te vieren dat hij veilig was gearriveerd, kwam de wodka op tafel. In Mongolië wordt daarbij door alle aanwezigen gezongen. Om de beurt een lied.
Dus ook ik zong. De oude man was hierdoor ontroerd, wilde me bedanken, een lied terugzingen. Moeizaam pruttelend kwam hij overeind en zong, meteen klein stemmetje, krakend, maar vol overgave. 'Het lied van de zon en de maan.' Het was een onvergetelijke, ontroerende ervaring.
Elk programma dat ik maak, elke nieuwe cd, heeft een andere cultuur als vertrekpunt. wellicht heeft het te maken met mijn theaterachtergrond; ik moet werken vanuit een thema. Ik heb een handvat nodig. Een ander land, een andere cultuur geeft me zo'n handvat. Daarom helpt reizen me bij het schrijven van mijn programma's.
Ik kan een tijdlang mateloos gefascineerd zijn door een cultuur. Duik ik er helemaal in. De ervaringen die je op deze manier opdoet, voegen iets toe aan wat je al bij je draagt.
Het gaat me dan niet alleen om de muziek, maar juist ook om de verhalen die erbij horen, de cultuur waar de muziek voor staat.
Voor mijn laatste cd geldt dat nog sterker.
Bij de nomadenfamilie in Mongolië, waar ik een maand woonde, heb ik me helemaal volgezogen met hun tradities en gebruiken. Zij zijn de hele dag aan het overleven. Maar ze zijn ook heel gastvrij. Dat hoort bij Mongoliërs, het is een manier van overleven. Ze zijn afhankelijk van de natuur, en logischerwijs ook van vreemden.
Daardoor voelde ik me heel erg welkom, er was meteen sprake van acceptatie. Een man keek mij aan en al bij de eerste blik hadden we een verstandhouding. Allerlei oordelen die je als westers iemand gewend bent te hebben, waren daar afwezig.
Hoe ik erbij kwam naar Mongolië te reizen, is niet meer te achterhalen. Ik wilde naar iets noordelijks, omdat ik me een noordeling voel. En ik wilde ontdekker zijn, me nieuw voelen, niet in een veilige omgeving verkeren.
Mongolië is een mysterieus land waar ik weinig van wist. Heel Aziatisch, maar niet zoals Japan of China. En het kent een sterke nomadencultuur. Daarover wilde ik schrijven.
Reizen is belangrijk voor mij. Het ervaren van een andere levensstijl helpt bij het schrijven. De zintuigen gaan open, er is meer ruimte voor creativiteit, je gaat anders kijken naar dingen. Er valt meer op, de fantasie wordt geprikkeld. Ik laat me vollopen met wat er gebeurt.
Ik schrijf alles op wat ik tegenkom tijdens mijn reizen; het dagelijks leven, de omgang tussen mensen, maar ook de politiek.
Als ik dan thuis ben, sluit ik me op. Dan kook ik van al die ervaringen mijn eigen soep.
Michiel van der Geest
naar Nynke Laverman
Deze pagina is bijgewerkt op