29 november 2008 |
Leeuwarder Courant op het web |
Fryske Music Night schept eigen folklore
Onder het toeziend oog van de camera’s van SBS Shownieuws en RTL Boulevard speelde zich gisteravond de Fryske Music Night af. Friese en Nederlandse artiesten wisselden elkaar af in een feest van herkenning, een staaltje nieuwe folklore. Het 8500 man sterke publiek deinde vrolijk mee.
Door Jacob Haagsma
LEEUWARDEN – ,,Noch ien kadootsje, dan hâlde wy der mei op.” In het geval van Bricquebec moesten we dat ook letterlijk nemen, want de groep met de stralende zangeres Else van der Greft speelde op de Fryske Music Night de laatste noten van haar 22-jarige bestaan. Een beetje weemoed, een tikje nostalgie mag dan wel, want dat zijn in zo’n situatie heel herkenbare gevoelens.
Daar draait het bij de Fryske Music Night natuurlijk om: herkenbaarheid. Een bonte mix van artiesten uit het populaire genre, Fries of van elders, die liefst zo herkenbaar mogelijke hits ten beste geven. Dat kan niet anders in de blokjes van twee of drie liedjes die de artiesten ter beschikking stonden.
Een feest der herkenning dus, met een stevige nadruk op het Friese. Syb van der Ploeg, medeinitiatiefnemer en presentator, bediende zich afwisselend van het Nederlands en de memmetaal.
Rob de Nijs waagde zich, net als op de eerste editie van twee jaar geleden, ook weer van het Fries: Syb vertaalde zijn nieuwe single in ’Skriuw my net’. Wanneer doet hij ’Malle Babbe’ nou eens in onze taal? De Nijs liet zich zowaar begeleiden door zijn eigen band. De meeste andere artiesten maakten gebruik van de diensten van de veelzijdige coverband Boulevard, die ook een nummer mocht doen zonder beroemdheden voor hun snufferd.
Groot was het applaus toen Lee Towers opkwam, die, net als vroeger, een gloedvol duet met Anita Meyer ten beste gaf. Uiteindelijk ging Lee om voor de welluidende kwaliteiten van het Fries: aan het eind van de avond bleek het meeslepende effect van ’You’ll never walk alone’ in die taal niet gering. Dat wordt dus ’Allinne rinsto noait’, vol referenties aan de Slachtemarathon. Daar zal Leonard Cohen even niet van terug gehad hebben. Towers werd begeleid door een bus vol prijsvraagwinnaars uit Engelum: niet allemaal even zuiver, maar wat zag het er gezellig uit. Daar gaat het tenslotte om op zo’n avond.
Meer Fries bij Xander de Buisonjé, onaangekondigd en wel, Denise Rivera en het aftellen van de top 5 van Friese liedjes, waarbij Syb aan de presentatiemicrofoon gezelschap kreeg van Wim Brons van Omrop Fryslân. Net als bij de televisie kon er hier ook ge-smst worden, maar zo in een zaal met 8500 mensen is dat toch niet helemaal hetzelfde. Desondanks werd er op die manier zowaar iemand uit het publiek geplukt, die de rest van het programma lekker luxe ’backstage’ kon meemaken. ’In nije dei’ van De Kast bleek op nummer twee te staan, zodat Syb en zijn maatjes voor de pauze ook al aan de bak moesten.
Traditiegetrouw sloten ze het feest immers af met een afgewogen blokje hits, met steun van Piter Wilkens in ’Eltse grins foarby’. ,,Wy ha noch nea op nűmer ien stien, net yn de top 100, net yn de top 40 en no ek al net”, zei Syb wat sip. Die eer ging naar Gurbe Douwstra.
Er waren nog meer prijzen te vergeven. Sven Kramer, hoewel niet aanwezig, kreeg de Sporten Cultuuraward en Rintje Ritsma nam eigenhandig de Oeuvreprijs in ontvangst. Anneke Douma, die haast verlegen werd onder het massale gejuich dat haar vanuit duizenden kelen tegemoet kwam, zong een lied in het Engels. Een mooi excuus om ook eens een doedelzakspeler op het podium van WTC Expo te halen, maar diens buik werd wel omspannen door een hemd vol pompeblęden.
Televisiekok Reitse Spanninga is een nieuwkomer als het op zingen aankomt. Zijn medley van carnavalskrakers kwam wel wat vroeg in het seizoen, maar met een reeks stampers over bananen, bloemkolen (en dan denk je bij hem inderdaad aan de groente van die naam), pizza en worstjes (op zijn borstjes) bleef hij niet ver van zijn oorspronkelijke stiel.
Met zulk soort stunts, prijzenfestivals, in het Fries vertaalde hits en artiesten die haast rijendik staan opgesteld, is de Fryske Music Night na drie edities al, geheel op eigen kracht, een staaltje folklore op zichzelf geworden. Dat is ook wat waard.
