Donderdag 18 januari 2007 |
Leeuwarder Courant op het web |
Heavy metal op de banjo
Johanna Hamstra uit Drachten is morgenmiddag live te beluisteren ln Dolf Jansens radioprogramma op 3FM. In een overmoedige bui mailde ze hem, waarop ze prompt werd uitgenodigd. „Snapst it wol, tink: ik sit fet yn 'e rats.”
Door Wietske Koen
DRACHTEN - De banjo ligt op de bank. „Hy hat no frij, hy mei efkes útrêste", zegt Johanna Hamstra. Het vijfsnarige muziekinstrument heeft het de laatste dagen al zwaar genoeg. De 25-jarige Drachtster gaat er vrijdag live op de radio de hardrock-klassieker ‘Ace of Spades’ van Motorhead uit persen, dus moet er nog wel even flink geoefend worden.
Spannend, lacht ze. „Snapst it wol, tink. Ik sit fet yn 'e rats." Het is immers niet niks, In heel Nederland te horen te zijn met een gelegenheidsband die ze niet helemaal kent. Maar ja, weet ze ook, ze deed het zichzelf aan. Tijdens de oudejaarsconference van Lebbis en Jansen hoorde ze Hans Sibbel op zijn banjo spelen.
Nog luttele minuten verwijderd van het nieuwe jaar besloot ze in een overmoedige bui de VARA te mailen. Of ze eens een duet met de cabaretier mocht spelen. „Ik tocht dat ik der dochs noait wer wat fan hearre soe, dat is faak sa mei soks, no." Maar een paar dagen later wist Dolf Jansen Johanna al te vinden op de financiële administratie van het gemeentehuis In Heerenveen. „Siet ik ynienen live yn ‘e útstjoering."
Hïj vroeg haar of ze haar banjo toevallig bij zich had. „No, nee dus. Amtners drinke miskien wol in soad kofje, mar wy spylje net op it wurk. Dat soe ek net sa goed wêze foar ús imago." En die woensdag daarop belde hij opnieuw. Of ze wilde optreden in zijn radioprogramma ‘Leuk is anders’, dat elke vrijdagmiddag van twaalf tot twee op 3FM te beluisteren valt. „En dus siet ik mei it apparaat paraat op it wurk en ha'k in stikje spile."
Morgen heeft Johanna vrij genomen, om de gang nam Hilversum te maken voor een studio-optreden. „In leuk útstapke, noch leuker as nei de bistetún. Underweis efkes kofje drinke, wat omouwehoere. Kom je der noch ris út"
Tien jaar geleden kwam ze aan de banjo via haar toenmalige biologiedocent Doede Veeman, de bekende troubadour. „Hy seach dat ik oare plaatsjes op ‘e aginda hie as oaren, fan muzykynstruminten. Doe fertelde ik him dat ik banjo's sa leuk fûn. 'No famke, Ik ha der noch wol ien foar dy te lien, set er doe."
Johanna's echtgenoot Wopke van der Veen, van de Friestalige pretpunkband Pierewaayer, gaat morgen mee om haar op drums te begeleiden, en diens bandgenoot Michiel Oudega speelt gitaar. De zanger en basgitarist kent ze overigens niet.
„Der komt in banjosolo yn", zegt ze, en die wil ze best wel even demonstreren. Ze zet in. De banjo doet de heavy metal, lieflijk klinken. „Ja, in banjo is blier. Seker yn dizze sombere tiid moesten minsken ris wat faker in banjo hearre."