TIJDSCHRIFT
VOOR FOLK EN
WERELDMUZIEK
nummer 101, oktober / november 2005 |
NEWfolkSOUNDS op het web |
GURBE DOUWSTRA
Myn eigen paad
(Marista, MCD 7141)
Gurbe Douwstra is geen muzikale nieuweling. Hij speelde eerder folk, blues en rock en ruim tien jaar geleden startte hij als Fryske sjonger/lietsjeskriuwer. Zijn tweede cd bevat zo’n beetje alle stijlen die hij al eerder speelde. Ook zijn country-zijde komt daarbij naar voren. Douwstra omringt zich met goede muzikanten. Ze waarderen zijn liedjes op en lijken er ook deze keer weer speciaal voor uitgezocht. De tekst van Cliffs of Moher leest als een filmscenario. Mairtin ‘O Connor zet het benodigde Ierse accent daar perfect als filmmuziek achter. De Ierse accordeonist speelt ook in enkele andere nummers mee. Daardoor groeide het titelnummer van de schijf uit tot een juweeltje. De kracht van Douwstra ligt blijkbaar in liedjes waarin een tanende relatie het spanningsveld vormt. Hij weet dat niet alleen goed te verbeelden maar ook uitstekend in een melodie te vatten. Op zijn vorige cd bleek dat ook al in de titelsong, Dizze Stoarm. Gelukkig stopt Douwstra niet alleen misère in zijn liedjes. Hij heeft humor en schuwt ook enige zelfspot niet. Dat blijkt in Kilo’s kwyt en vooral in Hear te hear (haar te huur) waarin hij zijn brede scheiding poogt te maskeren. Douwstra’s blikveld blijft ook niet alleen tot Friesland beperkt. Dat blijkt uit het geëngageerde lied Djambé. Zijn Friese teksten zijn niet altijd gemakkelijk te volgen maar Douwstra voelt zich er lekker bij. En zijn muziek is trouwens alleen al het luisteren waard.
