ANNECHIE

Vlak nao de Bevraaiding in 1945 kwammen de eerste nylons in ons laand,
mor der was eerst host gien ankommen an.
De Canadezen nammen ze met oet Canada en aj een femilielid hadden in Amerikao,
dan wol die ok nog wel es een paor oversturen.
De vrouwlu die wazzen der gek op, want die nylons die ledderden neit, zeden ze!

Mien Annechie wordt maai nou aal viefmzestig jaor
En altied kon wai 't baaiden heil goud vinden met mekaor
Totdat ze een paor nylons kreeg van een femilielid
Dat nou aal meer as vieftien jaor vlak bai Chicago zit.

Refrein:
Want Annechie die het zieden hozen om de kuten
Falderalderi, falderaldera!
Ze lop nou en ze gaait
Ze giebelt en ze draait
Ze staait er met te pronken.
't Is precies een jonge maaid!

Tot nou tou was ze degelijk en altied ollerwets
Op kleren was ze zunig, wat te zunig host asmets,
Tot nou ton het ze altied nog heur eigen hozen braaid,
Mor nou vindt ze in einent dat nuk goud heur niet meer staait

Ik weit mai host gien raod, lu, mor wat mout ik er an doun?
Ze lop op straot te pronken as een minsk zunner fesoun,
De buren staon te kieken en die minsken dinken wis
Dat Annechie op d' olle dag weer in de jonkmeul is

Het heile dorp dat prat er van mor Annechie döt deur.
Ze zeg: ‘’k Heb mooie beinen en daor schaom ik mai niet veur!'
Mor as ik zundagsmiddags even met heur kuiern gao
Dan roupen de kwaojonges op de straot ons aalweg nao:

PETER VAN DER VELDE

Van de lp Noordenveld en
gepubliceerd in Winter op de Paaizermao
(Uitgeverij Het Drentse Boek, ISBN 90.6509.018.0)

naar Peter van der Velde

Deze pagina is bijgewerkt op