WIT

As ik old bin, lieve lieve,
kiek de kleur schof uut mien haoren,
wit kleurt mettertied mien jaoren,
bliej dan nog wat van mij holden?
Wonderfel de zommervuren,
wonderhoog de madrigalen,
boordevol de drinkenschalen,
zuks kan ja niet ieweg duren.
Elk die leeft de tied schatplichtig,
noa de rente t kapitaal,
dommies kleurt mien vel deurzichtig
en mien aders blauw opaal,
drinkt wij thee uut dunne glazen,
parelmoer wordt de gebaren,
kleiner nog as ze al waren,
ik gao, smalle, witte dame,
deur de dag van craquelé.

Gao k dan liggen, lieve lieve,
op een witte wintermörgen,
as t echt niet langer wil
en mien vel kleurt kold en stil,
Kooj dan nog ienmaol veur mij zörgen?
Leg mij mit dezölfde haanden
die mien bloed hebt laoten zingen,
die mien lief hebt laoten braanden,
leg mij zachies en mien kleren,
barg mij op mien plekkie vut,
dat gienien mij an huuft raken,
dat gienien mien armoe zot.

As ik weg bin, lieve lieve,
diel wor van de witte bomen,
schof mien kleur weer ien joen dromen,
bliej dan nog wat van mij holden,
van mij holden, van mij holden.

tekst: Marga Kool
meziek: Lianne Abeln

gesproken door Marga Kool op de lp Pronkjewailtjes mit golden raand, 1992
gezongen door Lianne Abeln op de cd-box t Goie leven, 2011

Deze pagina is bijgewerkt op