25 februari 1998 |
Eindhovens Dagblad op het web |
Nederlanders verstaan elk dialect
Met het tweede album ’Niks is Zoas t Lek’ manoeuvreerde Skik vakkundig het Drentse dialect op de voorgrond van de Nederlandstalige popmuziek. Zelfs de hitlijsten gingen overstag. Het nieuwe album ’s Nachts’ moet nu de laatste scepticus over de streep trekken.
Door Jean-Paul Heck
"Als ik het schrijven van liedjes vergelijk met een strijd, dan heb ik op ’s Nachts’ heel wat strijdjes gewonnen", zegt Skiks zanger en componist Daniel Lohues. De poëtische schilderijtjes van Lohues zijn op het nieuwe album ’s Nachts’ trefzeker in een bonte schakering van muziekstijltjes gegoten. Ook de titel ’s Nachts’ raakt volgens de vriendelijke krullebol uit het dorp Erica vol de roos. "Want schrijven doe ik bijna altijd ’s nachts. Veel spelen en ’s ochtends om een uur of vier weer thuis komen. Dus kom je in de knoop met je bioritme en aangezien ik een ochtendmens ben, sla ik daardoor nogal wat nachtjes over. Zit ik alleen in mijn kamer met de gordijnen open. Het idee dat je als enige op de wereld wakker bent is een fantastisch en inspirerend gevoel. Op dat soort momenten schrijf ik mijn beste liedjes."
De songs zijn al lang niet meer te vergelijken met de vrolijke provinciale feesttent-stampers als ’Dreuge Worst’ en ’Betonpoalties’, die op debuutalbum stonden. ’s Nachts’ is vooral de naadloze opvolger van ’Niks is Zoas ’t Lek’ met het verschil, dat de veelzijdigheid aan stijlen tevens de muzikale groei van Skik markeert. Ska, reggae, country, rock ’n roll of de met een strijkersorkest opgesierde titelsong, voor Lohues gelden geen beperkingen meer. Zelfs een Crossroads-pastiche als ’De Schipper & De Duuvel’ misstaat niet. "Alles wat ik ooit mooi vond, moest op deze cd terug te vinden zijn. Daarom was ik telkens zo blij als er weer een song op de tape stond die precies zo klonk zoals wij het in ons hoofd hadden."
Het onafhankelijkheidsgevoel is groot bij het Drents trio. Daarom is ook op ’s Nachts de inmenging van buitenaf minimaal. Alleen producer Rob van Donselaar die onder meer verantwoordelijk is voor de producties van de Limburgse dialect-genoten Rowwen Hèze, wipte een paar keer de Zeezicht Studio in Haarlem binnen om wat tips te geven. Maar Lohues, basgitarist Maarten van der Helm en drummer Marlen Davers hebben de cd zelf geproduceerd. "We wilden het helemaal op onze eigen manier doen. Dat is juist de lol van een cd maken."
Heimwee
Is de muzikale tendens van het album weer vrolijk op z’n Skiks, tekstueel heeft Lohues zijn observerende kijk op zijn eigen leefomgeving dit keer nog frequenter doorspekt met de van hem zo welbekende ironie en de eeuwig sluimerende heimwee. Overal zitten die gevoelens in de teksten verstopt. De zucht naar eigen haard in ’T Is Mij Allemaol Wel Best’, schuldgevoel op het fraaie ’Waor Ben Ik Met Bezig?’, of de berusting in de single ’T Giet Zoas ’T Giet’. Toch is de vrolijkheid op de schaarse momenten zeker oprecht, meent Lohues. "Maar vrolijke dingen schrijf ik alleen om mezelf op te beuren. Graag werk ik met die tegenstelling. Mooi en lelijk, vlinders en rooie mieghummels. Waar het om gaat is dat een tekst moet kloppen. Maar als je aan mij vraagt wat eraan moet kloppen, kan ik daar geen antwoord op geven. Het moet in ieder geval geen zwaktebod zijn. Nooit niet!"
Opvallend is de thematiek van ’s Nachts’. Het reizen in jezelf maar ook het geografische verlangen naar Drente. Een gevoel dat Lohues constant met zich meedraagt. "Sta ik hier in Amsterdam, bel ik naar huis: Het is hier harstikke leuk hoor maar we komen zo weer thuis. Als ik in Amsterdam van mijn fiets zou vallen, dan zou ik niet weten waar ik aan moest bellen voor een pleister. In Erica wel. Mijn zoektocht naar de roots van Drente is dan ook onverzadigbaar. Zo ben ik de laatste maanden vooral met de geschiedenis van Emmen bezig. Het is iets wat mij mateloos interesseert. Daarom was ik zo trots toen vorig jaar in De Melkweg in Amsterdam iedereen ons liedje ’Dreuge Worst’ stond mee te schreeuwen. Fans uit Drente en fans uit de Randstad. Het was voor mij het levende bewijs dat Nederlanders elk dialect kunnen verstaan. Fries, Limburgs of Drents. Als ze er maar een klein beetje moeite voor doen."
Spierpijn
Dat zijn ook de momenten waarop Lohues zich een echte Drent voelt. Al gaat hij daarin niet zover als bijvoorbeeld Syb van der Ploeg van De Kast die tijdens optredens keer op keer de Friese vlag van stal haalt. "Al begrijp ik het gevoel van Syb heel goed. Maar dat is niets voor mij. Iedereen heeft daar trouwens toch zijn eigen gedachte bij. Begrip voor mijn songs is voor mij al voldoende."
Voor de 27-jarige zanger is vooral de ongedwongen saamhorigheid van de drie Skik-leden de krachtbron van de band. "We zijn zo ongelooflijk close. Als we een paar dagen niet spelen, zoeken we elkaar al op. In de tourbus zijn we alleen maar bezig met die soms ongelooflijk flauwe muzikantenhumor. We maken met z’n drieën zulke ontzettend leuke en rare dingen mee. Ik sta weleens de ochtend na een optreden kapot op. Nee, niet van het spelen maar van de spierpijn in mijn buik van het lachen."
De verbondenheid van Skik lijkt onaantastbaar en daardoor is de band voor Lohues op dit moment dan ook de ideale uitlaatklep voor zijn talent. "Ik heb solo weleens iets gedaan voor een Kinderen Voor Kinderen-plaat en daarnaast ben ik bezig met hele rare pianomuziek. Maar in dit stadium van mijn leven is Skik de vorm waarmee ik naar buiten treed. Er zit trouwens nog zoveel muziek in mijn kop, genoeg om mijn hele leven vol te schrijven. En die wetenschap is voor mij de belangrijkste reden om niet bang te zijn voor de toekomst."
