30 juli 2011 |
de Volkskrant op het web |
WAT WAS ER AAN DE HAND?
REPETITIE BLUESOPERA IN GIETEN, MAANDAG 25 JULI
De Drentse Bluesopera is de naam van een muziektheaterspektakel over de dilemma's van jonge boeren en de toekomst van de provincie, gesproken en gezongen in het Drents.
Als een reclamespot: Midden in een drassig weiland tegen de Drentse Hondsrug zingen drie dames de lof van wellnessresort De Hunzehof. De Hunzehof waar de tijd voor jou is. De Hunzehof waar een burn-out wordt verbannen. Het tempo gaat omhoog in een climax van geïnspireerde gospelrock: De zegeningen van de betaalde innerlijke zoektocht naar jezelf worden bejubeld en … 'Ho maar! Heeft iedereen wel zijn zendertje om.?'
De stem die over het veld schalt, is van Tom de Ket de regisseur van het satirische spektakel. Hij geeft vanaf een tribune zijn instructies bij de repetities van de Drentse Bluesopera versterkt door. Dat moet ook, want het speelvlak strekt zich net buiten Gieten uit over een paar honderd vierkante meters groen. Het Drentse landschap is zo vervlochten met het onderwerp van het stuk, gespeeld door locatietheatergroep PeerGrouP, dat het wel móet dienen als decor, achtergrond en context. Inclusief de geleende trekkers en giertanks, die tevens dienst doen als kleedschermen.
Ga maar na: het verhaal van Bennie Bartels (Steyn de Leeuwe), boerenzoon getrokken uit de Drentse klei, die tegen een neerwaartse economische spiraal, Europese regelgeving en quotabeleid moet kiezen of hij het bedrijf van zijn vader voortzet of de hele santekraam verkoopt. En wel aan Jenny Voorthuizen (Annemaaike Bakker), gehaaid zakenvrouw die dubbelt als love interest, en boerderij Bartels wil verbouwen tot modern chillpaleis, het wellnessresort Hunzehof.
Of zoals De Ket de opera typeert: een opvolgingsdrama, gemengd met een coming of age-verhaal, gekruid met wat Romeo en Julia. Dat alles in het Drents en getoonzet op een muzikale exoot die stevig wortel heeft geschoten in het Drentse landschap: de blues. De Ket heeft zelfs twee nummers van Drentse blueslegende Harry Muskee, van Cuby + Blizzards, in het stuk opgenomen. De Ket: 'We hadden hem in eerste instantie ook als duivel in een gastrolletje, maar hij moest helaas wegens gezondheidsredenen bedanken.'
Niet getreurd, de band heeft voor het bluesgevoel de gitarist van Cuby, de bassist van Daniel Lohues en de drummer van Normaal in zijn gelederen. Allemaal uit Drenthe of directe contreien. De Ket, zelf geboren en getogen Drent: 'Jahaa, er is hier wel degelijk een link. Alle bandjes in deze omgeving spelen blues of een vorm van dik-hout-zaagt-men-planken-rock. Iets fijnzinnigs als jazzrock moeten ze hier nog ontdekken. De weerbarstigheid van het boerenbestaan, daar hoort recht voor zijn raap, rauwe en oprecht doorvoelde muziek bij.'
Het is actueel muziektheater consciëntieus tot stand gekomen. De Ket, vooral bekend als de ene helft van het in intelligent cabaret grossierende duo Van Houts en De Ket werd gevraagd door Sjoerd Wagenaar, artistiek leider van PeerGrouP, die de problemen in de agrarische sector wilde belichten. Hij sprak de boeren in de buurt, hij las de beleidsstukken die schetsen waar het naar toe moet met de provincie: de greenport van het Noorden, tegenover de brainport van de Randstad.
De Ket: 'Het moet allemaal opgestoten in de vaart der volkeren. In deze contreien moet meer in de sfeer van recreatieparken worden gedacht, heet dat dan. Maar dat geeft spanning in de provincie. Er is een enorme leegloop en de zelfmoordcijfers onder de boeren zijn onrustbarend.'
Je kan de veranderingen met eigen ogen aanschouwen. Tijdens een repetitie, net toen pa Bartels loos ging tegen die fietsende dagjesmensen voor wie het voorbijglijdende groen slechts dienst doet als vrijetijdsdecor kwam er net weer zo'n 'bejaorde fietsbrigaode die aalgedurig de weg kwiet is langs peddelen. Hebben ze erin gehouden.
De Ket voelt mee met de Drent. Het stuk probeert naast de vraag waar het nou heen moet met de provincie ook het gebrek aan zelfbewustzijn bij de autochtonen te belichten. 'De doorsnee Drent is als Bennie, niet assertief, één die zich schikt in bescheidenheid en over zich heen laat lopen. Weet je hoe Drenthe ook wel wordt genoemd? De linker- en rechterberm van de A28 naar Groningen.'
Misschien dat de Drent na het zien van de opera de borst breder zal maken. Overtuigd zijn ze in ieder geval al. De Ket: 'We hadden wat localo's uitgenodigd bij een repetitie. Die stonden er ontroerd naar te kijken. Na afloop was het, Verdomd nog aon toe, zo giet 't.'
