7 maart 2011 |
Dagblad van het Noorden op het web |
Reur! toont de veerkracht van streektaal
RECENSIE
STREEKTAALFESTIVAL
****
Gebeurtenis streektaalfestival Reur! Met voordrachten en optredens van Herma Stroetinga, Marga Kool, Gerard Stout, Serge Epskamp, Margaretha Kleine, Boh Foi Toch, Martin Korthuis, Erwin Nijhoff, Wia Buze, Martijje!, Harm en Roelof e.a. Gezien 7/3 Diverse locaties Emmen Publiek ca 650.
Door Joep van Ruiten
Op het eerste oog was de tweede editie van streektaalfestival Reur! zaterdag in Emmen minder druk bezocht dan in 2010. Dat gold vooral het muziekprogramma 's avonds in De Muzeval, waar zo'n 450 kaarten voor waren verkocht. Het aanloopprogramma in de diverse Drentse bibliotheken deed het daarentegen weer beter, terwijl de interesse voor de festivalmiddag ongeveer gelijk was aan vorig jaar. Reur! is vooral bedoeld als podium voor alle Nedersaksische streektalen, van Groningen tot Gelderland. Het gaat er eerst om voor een breed publiek te laten zien wat er aan moois en goeds gaande is, aldus organisator Bert Kamping. Anders dan bij veel popconcerten, cabaretvoorstelling en musicals zijn volle zalen een goede tweede - je moet wel reëel blijven.
Zo kan het gebeuren dat Serge Epskamp uit Ulft aanvankelijk voor vijf man in een café speelt. Sneu, vooral omdat die belangstelling niets met zijn verzamelde kwaliteiten van doen heeft: een verdienstelijk toetsenist, bekwaam gitarist, verlegen performer, maar vooral zanger met een geweldige stem waarin het vibrato wordt gebruikt voor melancholie op maat. Tien eigen nummers heeft solist Epskamp slechts, naast vertalingen van Amerikaans en Hollands werk.
Het goed geprogrammeerde Reur! staat voor taal én muziek. Waarbij de schrift langzaam maar zeker wordt overvleugeld door de klank. Want de aanwas van jonge schrijvers en dichters blijft gering. Johan Veenstra vertelde nota bene dat hij op de leeftijd is gekomen dat fietsen aantrekkelijker en verstandiger is dan het schrijven van weer een roman in het Stellingwerfs.
Door de streektaalmuziek waait ondertussen een frisse wind. Bert Hadders en zijn Nozems, dé aanwinst van 2010, hebben ‘m in de rug. Hun mengelmoes van Drents en Gronings is allerminst afkomstig uit het handwoordenboek, maar het bekt zo geweldig dat het aanlengen van de streektaal hen moet worden vergeven. Wie daar niet mee leven wil, verwijzen we naar de Goud Volk-cassettes.
De ontdekking van 2009 - Martijje! met band zeer goed op dreef - bedient zich ook niet van puri-Drents. Toch is zij er met haar Drezz in geslaagd de streektaal van een impuls te voorzien: inmiddels wagen ook Groningen (Diezèg Laand) en Overijssel zich aan jazz in de streektaal. Meebuigen en improviseren moet, zonder veerkracht wil het niet. De Erik Harteveld Bluesband wordt er ook niet minder van als het Nedersaksisch beperkt blijft tot het gebruik van plaatsnamen.
Wia Buze (bijgestaan door harmonie-orkest Euterpe) fungeerde met Harm & Roelof (bijgestaan door Jacques Tichelaar) zaterdagavond als publiekstrekkers. Twee fenomenen. Buze vanwege haar stem en haar ontwapenende ‘dit is wat ben’-houding. Harm en Roelof vanwege hun aangename harmonie - onderling én met het publiek. Beide vieren binnenkort dat ze 25 jaar in het vak zitten. Inderdaad, streektaal is ook een vak. Een discipline die alleen is uit te houden als beoefenaars en luisteraars (en lezers) met de tijd mee willen gaan.
