10 april 2007 |
Dagblad van het Noorden op het web |
'Het eerste exemplaar gaat naar...'
. Harry Niehof presenteert nieuwe cd in Groningen
. Bert Kamping doet hetzelfde in Emmen
Harry Niehof zingt in het Gronings, Bert Kamping in het Drents. Beiden presenteerden ze zaterdag een nieuw album. Om die reden maakte een hele rits Bekende Nederlanders de gang naar het Noorden.
Door Martin Groenewold
EMMEN . Of ze iets van de teksten verstaat? Joke de Kruijf moet even lachen. "Eh… Nou ja, ik ben een echte Amsterdamse. Ik spreek niet dagelijks Drents, zeg maar. Maar met de teksten op papier kom ik een heel eind."
De Kruijf was zaterdagavond te gast bij de cd-presentatie van Bert Kamping (Erm, 1971) in De Muzeval in Emmen. Waar de zangdocent van het kunstencentrum CQ in het verleden vooral Engelstalig repertoire zong, stapt hij met Nooit dacht over op het Drents. "Voor mezelf is dit geen imposante carrièremove", zegt Kamping. "Ik doe gewoon waar ik me goed bij voel. Dit Drentse project begon als een geintje. Radio Drenthe benaderde mij en mijn muzikale compagnon Kees Hendriks met het verzoek een dialectnummer te komen spelen op de zondagochtend. Dat hebben we gedaan, uiteraard zonder te bevroeden dat we vervolgens een heel album zouden maken.”
De samenwerking met De Kruijf, door Kamping zaterdagavond met een knipoog aangekondigd als de 'allergoeiste musicalzangeres van Nederland', ligt niet direct voor de hand. Maar de twee blijken elkaar al járen te kennen. "Uit het circuit van de grote bedrijfsfeesten", legt De Kruijf uit. "Bert en ik zingen daar regelmatig musicalduetten." Ook op Nooit dacht gaan ze met elkaar in duet. Driemaal zelfs. Daarnaast zingt De Kruijf één solostuk. "In het Nederlands, want het lijkt me niet verstandig dat ik me, op een enkel zinnetje na, aan het Drents waag."
Kampings radiovriendelijke popmuziek blijkt in De Muzeval ook stevig te kunnen rocken. De zanger had er al voor 'gewaarschuwd': zijn muzikale smaak gaat van jazz tot hardrock. "En hij kan al die stijlen nog zingen ook", benadrukt De Kruijf. "Als ik hardrock zing, is mijn stem naar de bliksem. Ik zou wel willen, maar ik ben nou eenmaal een lyrische sopraan."
De vijf muzikanten en drie achtergrondzangeressen, die een voor een hun entree hebben gemaakt op het grote podium, baden in een zee van licht. Aan weerszijden staat een toren van geluidsboxen. "Het moet er goed uitzien, daar hou ik van", had Kamping al gezegd. En dat is zeker het geval. Halverwege de set wordt Berts vader op het podium geroepen, om voor de zaal vol genodigden het eerste exemplaar van Nooit dacht aan zijn zoon te overhandigen. Hendrik Kamping is zichtbaar trots.
Na afloop is het signeren geblazen in de foyer. Platenbaas Gerrit Miedema van DRC Entertainment moet er snel nog even een extra pen voor ritselen. Even later sprint hij richting parkeerplaats, om met een paar extra dozen vol cd's weer terug te keren. Voor dat ene tientje laat niemand in De Muzeval Nooit dacht liggen.
