VPRO-gids, 21 november 2003 |
De VPRO op het web |
Lohues zoekt de blues
Daniël Lohues van Skik vindt het 'hoogste tied veur de blues'. De Drent toog naar Baton Rouge.
Het uur van de wolf
NEDERLAND 3,
21.00-22.00 UUR
WOKE up this mornin" heeft het als eerste regel natuurlijk altijd goed gedaan in de blues. Zeker als de rekeningen onbetaald zijn, de whisky nog als een filmlaag in de keel van de zanger hangt en zijn liefje er ook nog vandoor is. Met z'n beste vriend als het meezit. Klassiek spul. Altijd goed. Maar denk er een lekker vet Drents accent bij, en die woorden van Daniël Lohues mogen er ook zijn: `A'je diep in de shit zit/Totaan je nek in de drek.'
Hoogste tied veur de blues', is de titel van het nummer dat de zanger van Skik zo laat beginnen én van de roaddocumentaire die regisseur Paul Ruven met hem maakte.
Een paar jaar geleden ging Lohues in een reeks van twintig maal drie kwartier al samen met radiomaker Albert Haar op zoek naar de wortels van de Delta-blues, en dat die liefde is blijven hangen, dat maakte zijn eerder dit jaar uitgebrachte album met de Louisiana Blues Club wel duidelijk. Hij was in de juke joints geweest, had R.I. Burnside zien spelen in, zoals hij het destijds in deze gids noemde 'een soort kippenhok van beton' en nu ging hij het zelf maken. Plattelandsblues uit Erica, op de plaat en het podium van het North Sea Jazz Festival.
Ruven volgde hem toen hij die bij elkaar probeerde te krijgen in Baton Rouge, en en het resultaat is even komisch als ontwapenend. Een week repeteren met plaatselijk talent, dat is het plan als hij aan het begin van de film een wat aftands studiootje binnenwandelt. `Volluk!,' roept hij nog. Maar in de oefenruimte is geen mens te bekennen en in het kantoortje boven ook niet. Oeps, die rare Nederlander waren ze even vergeten, blijkt. Maar het wordt geregeld. Zodra iedereen opgetrommeld is, krijgt hij een telefoontje. Daarna gaan de dagen voorbij zonder een ringtoontje. `Daor knap ie nie van op,' zou je met één van Lohues' songteksten zeggen. Maar gelukkig gebruikt de zanger zijn wachttijd goed. Zo gaat hij ondermeer langs bij blues-legende T Model Ford, die een moppie met hem speelt en hem de littekens op zijn been laat zien die de ketenen van de chain gang achterlieten.Tony Joe White speelt hem een paar gitaarloopjes voor. En op de crossroads waar Robert Johnson volgens de legende zijn ziel aan duivel verkocht in ruil voor z'n talent, vertelt hij hoe hij ooit thuis, op de kruising van de Herendijk en de Veensweg ook heeft zitten wachten tot hem zo'n ruil werd aangeboden. `Maar er kwam alleen een fietsend stel langs in hele hippe trainingspakken.'
Die droge Drentse humor is al leuk, maar het wordt nog leuker als het op de ochtend voor zijn vertrek naar Nederland eindelijk lukt. Vier bluesmannen die worden overgevlogen en in Center Parcs-huisjes ondergebracht! De ruzies die ontstaan met de vrouw van de toetsenist omdat de mannen het verdommen de badkamer op te ruimen! En als het optreden in Den Haag doorgaat, is de helft alweer naar huis wegens heimwee. De muziek klinkt er niet minder om, maar je ligt toch dubbel als je Lohues op het podium over de man achter de piano hoort zeggen `En, helemaal uit Haarlem, Noord-Holland...
