HÉT TIJDSCHRIFT OVER NEDERLANDSE POPMUZIEK
(4) mei 2003 |
Nationaal Popinstituut op het web |
LOHUES & THE LOUISIANA BLUESCLUB
Ja Boeh
(Universal 067842-2)
Ach, het was wachten op het bluesalbum van Skik voorman Lohues, immers, wie zijn muziek kent weet dat in het hart van deze singer-songwriter een ruim plekje is bemeten voor de blues.
Zo bezien is deze plaat dan ook geen verrassing, eerder een kwestie van op de juiste tijd en op de juiste plaats, want de liefde was gebroken en Lohues belandde toevallig, in opdracht van RTV Drenthe en de VPRO, in het zompige zuiden van de Verenigde Staten, in Baton Rouge, Louisiana wel te verstaan. Voorwaar; een bluesplaat was geboren en een jeugddroom gerealiseerd. Muzikaal gezien brengt het album niets nieuws onder de zon, daarvoor is het te zeer een aaneenschakeling van clichématige bluespatronen, maar blues hoeft ook niet te vernieuwen, blues moet je raken en dat kunstje weet Lohues verdomde goed te brengen. Zijn teksten zijn van een verbluffende eenvoud en eerlijkheid, soms zelfspottend en relativerend, dan weer vol humor of doffe ellende. Het heerlijke hoekige Drents doet de rest en het stemgeluid van Lohues blijkt zich prima telenen voor een potje blues. Lohues wist immer al raad met zijn teksten, maar ontpopt zich meer en meer als een, waar taalkunstenaar. Lohues wordt, naast neef Marco Geerdink op gitaar, bijgestaan door plaatselijke blueshelden van wie Raful Neal op de bluesharp de status van legende heeft bereikt. De hoofdrol is echter weggelegd voor Darryl Jefferson die met zijn gelikte en gedegen pianospel een lekker laagje weet te leggen onder de aangename muziek van Lohues en consorten. Benieuwd of dit uitstapje naar de blues nog een vervolg krijgt. Mijn zege heeft ie. Ja Boeh!
(FK)
