naar Sterren in Drenthe
Deze pagina is bijgewerkt op
Nieuwsblad
van het noorden
10 juli 2000
opgegaan in het Dagblad van het Noorden
Sterren in Drenthe ten onder aan amateurisme
Het publiek bleef weg bij Sterren in Drenthe, het Europees Muziekfestival dat afgelopen dagen werd gehouden. Hoe kwam dat?
Van onze kunstmedewerker
RENZE DE VRIES
Ruinen - In het prachtige Drentse dorp Ruinen is het vrijdagmiddag zoals het voor het toeristenseizoen er altijd vrijdagmiddag is: rustig. Over de brink roept de groenling zijn nasale roep en over de muziekkoepel hangt een doek. In Ruinen is het vrijdagavond zoals het voor het toeristenseizoen altijd vrijdagavond is: rustig. Dat is nog rustiger dan de vrijdagmiddag in Ruinen. Er is geen groenling meer, er is alleen dat doek over de muziekkoepel. Op dat doek staat dat er in Ruinen (en in Dwingeloo, en Lhee, en Diever en Spier) op vrijdagmiddag en -avond (en zaterdagmiddag en zaterdagavond) een Europees Muziekfestival plaatsheeft, Sterren in Drenthe genaamd. Met wel 38 groepen, uit 17 landen en meer dan 200 musici. Merkwaardig: enig gerucht, enig rumoer, enige drukte zou zoiets toch moeten geven. Maar nee, het is indrukwekkend stil in Ruinen. Zoals het de afgelopen paar dagen, tussen donderdag en zondagavond, overal indrukwekkend stil en rustig was op Sterren in Drenthe. De programmakrant van het festival had het zo mooi gezegd: 'Zuidwest-Drenthe is klaar voor wat het grootste culturele evenement van Drenthe moet worden'. Na afloop van het festival, nadat de laatste tonen van de groep Ambrozijn in de kerk van Diever hadden geklonken, moest de conclusie worden getrokken dat Drenthe er allerminst klaar voor was. De muziekliefhebbers niet, de toeristen niet, de Drentse bevolking niet.
En de organisatoren van Kunst & Cultuur Drenthe vooral niet. Hun voorspelling van 10.- tot 20.000 bezoekers werd bij lange na niet gehaald. Niet in de eigen schattingen ('tussen de 4.- en 5.000') en al helemaal niet in een meer reëel lijkende score van nog geen 1000. En achter die al te optimistische inschatting zat een hoeveelheid organisatorische missers, die gaande het festival niemand kon ontgaan: logistieke kwesties, de begeleiding van de musici, de entree-prijsstelling, publiciteit, de geluidsregie, teveel om op te noemen.
En het had zo mooi uit kunnen pakken. Op papier zat men met een festival voor Europese Volksmuziek helemaal goed. Nee, niets mis met de muziek, integendeel. De waanzinnig virtuoze Russen van het Terem Kwartet hadden met hun aanstekelijke, humoristische presentatie zelfs de grootste nurks over de streep getrokken. Als die er was geweest! De Zuid-Franse mannen van Ténarčze hadden het publiek naar de muziekkoepel van Ruinen gezógen. Als ze daar hadden gestaan! Als men het organisatorisch wat reëler, bescheidener had aangepakt. Bijvoorbeeld. Als men een dergelijk grootschalig festival niet in een paar maanden had willen realiseren. Bijvoorbeeld. Als men niet het publiek naar de muziek, maar de muziek naar het publiek had gebracht. Bijvoorbeeld. Als men het idee wat minder vanaf het bureau had willen realiseren. Dat vooral waarschijnlijk. Het organisatorische fiasco dat Sterren in Drenthe was, de amateuristische indruk die het maakte, ging gepaard met volstrekt overtrokken verwachtingen over wat het zou kunnen en moeten zijn. Bestaat er zoiets als bureaucratisch amateurisme? Sterren in Drenthe deed er aan denken.
naar Sterren in Drenthe