Jaargang 1, nummer 1, juni 2014 |
Brabants op het web |
Joop van den Bremen
‘Allez Soldaat’, Als de wolven janken
Twee jaar was Björn van der Doelen. Toen stond hij al tegen een balletje te trappen. Drie jaar later was hij keeper bij ‘The Goal Getters’ in Den Bosch. Weer veertien jaar verder, tijdens zijn werk als voetbalprof, nam hij tussen de wedstrijden door de gitaar ter hand. Vijf jaar daarna speelde hij in bandjes en nu, op zijn vierendertigste, is hij helemaal verslingerd aan muziek. “Ik houd erg veel van Amerikaanse muziek. Met name veel van Dylan- en Springsteenliedjes.” Dat hoor je terug in zijn gezongen verhaaltjes zonder refrein. In de opgezwollen blues van zijn band ‘Allez Soldaat’ herken je echter ook een beetje zijn grote voorbeeld ‘Queen’. Van de legendarische band rond Freddy Mercury nam hij dan ook alle cd’s mee naar het PSV-internaat, waar hij werkte aan zijn professionele carrière als voetballer.
In 2010 verscheen de debuut-cd van ‘Allez Soldaat’. De muziek van de Brabantse band kreeg op de tweede schijf, die in september 2012 verscheen, nog meer body. Drie blazers versterken de band en een solide productie draagt het album. Producent Gabriël Peeters bouwde de tracks uit tot sterk uiteenlopende luisterervaringen. Het elektrische gitaarwerk van Ruud van den Boogaard, het indringende toetsenwerk van Jordy Haven en de heldere stem van Ellen Jeurissen spelen daarbij een belangrijke rol. Maar het is vooral een schijf waarop zanger-gitarist Björn van der Doelen de hoofdrol speelt.
De stadse Brabander zit stevig aan zijn provincie vastgebakken. Een jaar voetballen als prof bij Standard Luik vond hij al een hele stap. “Ik merk dat ik me het meest op mijn gemak voel in het Brabantse land”. Brabants als zangtaal was dan ook een logische keuze. Zijn dialect is een mengelmoes van het Bosch en het Eindhovens. “Het is een beetje zoals ik praat, me prettig in voel en graag in gedij.”
Ooit waagde hij een poging in de taal van de blues. “Ik heb het geprobeerd in het Engels maar ik beheers die taal gewoon niet. Vaak val je terug op clichés of dingen die je oppikt uit films of liedjes.” Zingen in een vreemde taal leidt bovendien af van de tekst. “In het Brabants of Nederlands kun je daar niet omheen. Dan moet je luisteren naar het verhaal. Of het moet echt oninteressant zijn, of extreem poëtisch zodat je er geen donder van snapt. Engels moet je echt beheersen om iets fatsoenlijks op te kunnen schrijven. Als je gewoon rock ’n roll maakt en er een paar stoere termen uitgooit dan is dat goed. Maar ik moet het hebben van de verhalen die ik vertel.”
Zijn Brabants is wel veranderd. “Op mijn eerste cd was ik nog aan het zoeken. Ik denk dat ik mijn eigen Brabants nu wat meer gevonden heb. Het is fijn om je in die taal uit te drukken. Brabant is zo groot en het heeft zoveel verschillende dialecten. De ziel van het Brabants, dat zachte, dat vind ik heel erg mooi. Het is een mooie taal die klopt bij de verhalen die ik vertel en bij de sfeer van de liedjes.”
Op de eerste track van de nieuwe schijf wentelt Björn van der Doelen zich al meteen in het Brabantse gevoel: Wa ge zei. Lekker samen, liedjes zingen. “Cis Verdonk” en “Als ge ooit” komen daar zelfs vóór “Bob Dylan, the Beatles en de Stones” voorbij. In het psychedelisch klinkende Droom trekken de door drummer Peter van der Sanden geproduceerde klanken de aandacht. Krukken op een houten vloer, een ketting op een metalen aanrecht en een metalen stang tegen een oude melkbus. Ze geven de tekst iets magisch-realistisch mee. Soms heeft van der Doelen heimwee naar Austin Texas zoals blijkt in een countryachtige nummer. Hij blikt in uptempo terug naar het beroemde festival, waar het letterlijk en figuurlijk hot is.
In 2011 won Van der Doelen - als solist - met Heul Gevecht de prijs voor ‘Brabants Mooiste Lied’. Op de cd versterken een trompet en twee saxofoons die heftige worsteling nog eens extra. Op eigen benen is de vrij vertaalde Dylansong You’re a big girl now. Inspiratie voor zijn versie deed Björn op bij de Belgische band ‘Zita Zwoon’. Uiteindelijk groeide het lied uit tot een smartvolle wals op de cd. Dansen start met een tangoachtige melodie maar verandert in het tweede deel in een lekkere surfsound. Huilen naar de maan is - net als Kruispunt op de debuutschijf - een talking song. Met een soort r&b-break krijgt het ‘sleutellied’ van de cd soms bombastische proporties. Toch klinkt er niet alleen expressieve muziek op de schijf. De afsluiter is een typisch Van der Doelen-lied, Zoals alleen een man zwijgen kan, in americanastijl.
Ellen Jeurissen zingt Mooie zondag en Weg van hier. In die twee liedjes staat de levensgezellin van Björn duidelijk voor het voetlicht. Björn had ze ook kunnen zingen: “Mooie zondag gaat gewoon over ons eigen gezin. Het is begonnen met Weg van Hier. Dat is al een heel oud liedje dat ik anders wilde aanpakken. Toen heb ik gezegd, ‘zing jij het eens, want jij hebt vocaal veel meer dan ik’.” Bij Mooie zondag bleek de zanglijn ook prima te werken.
Ellen Jeurissen is meer dan de zangeres en de partner van Björn. Ze produceerde een clip, maakte foto’s en ontwierp de hoes. Die zaken stralen stuk voor stuk kwaliteit uit. De partners blijken dus allebei profs te zijn.
www.allezsoldaat.com
Clips van de cd:
Weg van hier:
http://www.youtube.com/watch?v=d8fFdTMoZnA
Zoals alleen een man zwijgen kan:
http://www.youtube.com/watch?v=5yex7-NuDb4
