29 augustus 2012 |
de Volkskrant op het web |
Icoon van de Limburgse volksmuziek
Postuum
Sjef Diederen
(1932-2012)
De Limburgse volkszanger trok in zijn muzikale loopbaan van zestig jaar tot in Rotterdam volle zalen. Dinsdag overleed hij.
De Limburgse troubadour Sjef Diederen, vertolker van het officieuze Limburgse volkslied Geneet van 't laeve, is dinsdagmorgen op 80-jarige leeftijd overleden in een verzorgingshuis in Heerlen. Zijn overlijden, dat in de rest van het land praktisch onopgemerkt bleef, maakte heel wat los in de zuidelijkste provincie van Nederland. De regionale omroep L1, die door de familie was gebeld over het overlijden van de volkszanger, paste zijn programmering op radio en televisie aan. ‘Iedere Limburger kent Geneet van 't Laeve, ons officieuze volkslied. Dat schept een band’, aldus L1-hoofdredacteur Leo Hauben. ‘Het is onze populairste verzoekplaat. Sjef Diederen is wereldberoemd in Limburg.’
Ook op Twitter werd veel aandacht besteed aan het overlijden van ‘de icoon van de Limburgse volksmuziek’. Duoxelle twitterde in onvervalst dialect: ‘Sjef Diederen, veer goon diech misse, rus zach, familie hiel veul sterkte en blief geneete van alle sjoen mominte.’
De Limburgse zanger en liedjesschrijver gaf in oktober 2010 zijn afscheidsconcert in Sittard, na een muzikale loopbaan van zestig jaar. ‘Ik merk dat het de laatste tijd lastiger wordt voor mij om de teksten te onthouden. Dan moet je eerlijk tegenover jezelf zijn’, zei de 78-jarige troubadour bij die gelegenheid. ‘Het is mooi geweest. Ik ga het samen met mijn lieve vrouw Mientje rustiger aan doen.’
Maar ook daarna kon hij het zo af en toe niet laten om zijn gitaar te pakken en in kleine gezelschappen op te treden. Het zingen zat in zijn bloed. Ooit trad hij op in de Rotterdamse Ahoy, voor achtduizend mensen. Volgens zijn dochter Inge was dat optreden ‘heel bijzonder’, maar genoot haar vader toch vooral van de kleine ‘huiskameroptredens’: daar lag zijn hart. Mensen die terminaal ziek waren en nog één keer hun idool wilden horen zingen, konden bijna altijd een beroep op hem doen.
Diederen werd op 30 april 1932 geboren in Broekhem, nu een wijk in Valkenburg. Hij had een gebroken jeugd en werd al jong weeskind: zijn moeder overleed toen hij 10 was, zijn vader drie jaar later. Diederen werkte in de mijnen, onder meer als docent aan de Ondergrondse Vakschool. In 1953 begon hij zijn carrière als zanger met het nummer 't Kapelke. Hij zong in het Limburgs dialect en begeleidde zichzelf op gitaar.
In 1978 kwam zijn bekendste plaat uit: geniet van het leven zolang als het kan. Het afgelopen decennium prijkte Geneet van 't Laeve zeven keer op de eerste plaats in de Limbo Top-100, de hitlijst van L1 met de beste honderd Limburgse platen aller tijden. Hij was een bekende Limburger, maar is volgens zijn fans altijd heel gewoon gebleven.’Hij was een heel rustige, lieve mens; geen braniemaker’, zo wordt hij getypeerd.
Diederen was de laatste van de ‘Grote Vier’ in Limburg, de grote Limburgse troubadours. Jo Ehrens, Harry Bordon en Frits Rademacher zijn al eerder overleden.’Hij was ook altijd in voor een geintje’, vertelt Hauben. ‘Dan ging hij met jonge muzikanten muziek maken en kwam er een popversie van Geneet van ’t Laeve. Hij was toch een beetje de opa van de Limburgse muziekwereld.’
