20 september 2006 |
De Limburger op het web |
Het songfestival der uitersten
Door Wiel Beijer
In het Parkstad Theater Kerkrade vond de laatste voorronde plaats van het door L1 en deze krant georganiseerde Mooi Limburgs Muziekfestival. Zestien bands en artiesten traden op. Drie daarvan voegen zich bij de zes van de voorrondes in Venlo en Roermond die verzekerd zijn van een plaats in de grote finale op 29 september in Sittard. Vrijdag vergeeft de jury nog drie wild carts.
De jury genoot zichtbaar met volle teugen, maar keek soms ook een beetje wanhopig tijdens de derde en laatste voorronde van het Mooi Limburgs Muziekfestival dinsdagavond in Kerkrade. Het ene moment luisterden ze naar een feestlied en hadden ze de neiging om de armen in die van de buurman of -vrouw te haken en gezellig te gaan sjunkelenen. Even later schoten de tranen de juryleden bij wijze van spreken in de ogen, omdat ze geraakt werden door een gevoelige en zelfs intieme tekst.
Zo gaat dat tijdens de voorrondes van dit Limburgs songfestival. Ook in Kerkrade was het opnieuw het verhaal van de muzikale appels en peren die tijdens dit nieuwe feest van Limburgstalige liedjes nauwelijks met elkaar te vergelijken zijn. Niet gek dus dat iemand het Mooi Limburgs Muziekfestival al omdoopte in het Songfestival der Uitersten. De uitersten van de laatste voorronde: Een keer ging het behoorlijk klassiek, een keer bijna klassiek, een paar keer was het feesten geblazen zonder dat het carnaval werd, soms kreeg je kippenvel, een enkele keer viel er wat te lachen en daar tussen door werd de zaal getracteerd op soms fraaie popsongs en rockballads. En omdat de meeste deelnemers opnieuw bewezen dat er in Limburg op een behoorlijk hoog niveau liedjes worden gemaakt en gezongen, kun je je voorstellen dat de jury soms met de handen in het haar zat. Het dilemma van de jury (de uit Geleen afkomstige popjournalist Leon Verdonschot van Nieuwe Revu, musicalzangeres Janine Kitzen uit Kerkrade, L1-programmamaker en liedjesschrijver Frans Pollux en journalist Limburgse volkscultuur Guur Urlings van deze krant) resulteerde in Kerkrade - net als een week eerder in Roermond - in vier winnaars. Omdat per voorronde maar drie finalisten bekendgemaakt mogen worden, blijft - net als in Roermond - één zekere Kerkraadse finalist in onzekerheid tot vrijdagavond, want dan worden de drie wildcarts bekendgemaakt.
First things first en dat zijn de drie finalisten uit Zuid-Limburg. Hans Emmen uit Maastricht begeleidde zichzelf op gitaar en zong de mooie door hem zelf geschreven ballad Die Ouge, die soms een beetje jazzy-jaren-vijftig klonk. Jurylid Frans Pollux: „Het liedje klopt aan alle kanten, de stem is waanzinnig en het gitaarspel mooi. Je pakt het publiek." En Janine Kitzen vulde aan: „Je laat ruimte voor verbeelding." Kritiek had Frans Pollux echter ook. Hij vond namelijk dat Hans Emmen het refrein iets meer gemeend kan zingen, waarop de zanger al bijvoorbaat liet weten: „Ik zal in de finale beter zingen."
De tweede finalist heet Ivo van der Bijl, die als woonplaats Elsloo en Bangkok („daar treed ik weleens op voor de Nederlandse gemeenschap") opgaf. Hij vertolkte het prachtchanson Om neet allein te zin. Het origineel is Pour ne pas vivre seul van Dalida. Ivo van der Bijl is de eerste artiest die met een cover de finale haalt en in zijn geval is dat meer dan terrecht, want met zijn originele Limburgse tekst én zijn bijna klassieke stem bezorgde hij alle aanwezigen kippenvel. Ook de jury. Alle vier wilden zij er wel iets over zeggen. Frans Pollux: „Ik zag vanaf de eerste zin die je zong een fonkeling in je ogen. Het was een welgemeende performance. Je zang is overtuigend en er zitten heel mooie vondsten in de tekst." Guus Urlings, het jurylid dat vooral let op teksten: „Ik heb flarden tekst gemist omdat ik zo zeer gegrepen was door de intensiteit waarmee jij dit lied brengt." Janine Kitzen: „Wat een stem." Leon Verdonschot: „Ik ken Ivo van vroeger. Toen was hij al een operazanger in het lijf van een rocker." En dan de nummer drie: Kwakkerzak uit Hulsberg, voor velen dè grote verrassing van deze voorronde met het lied Vreuger. Dat lied begint als een soort gemoedelijke hoempapa en eindigt heel verrassend als een heerlijke rocksong. Daarbij komt de spannende orkestbezetting van saxofoon, trompet, accordeon, piano en drums, een mooi verhaal en prima zang. Vriend en vijand was het erover eens: die zes van Kwakkerzak (een plek in Hulsberg waar verliefde paartjes elkaar ontmoeten) moeten naar de finale. Ook de jury kon er niet omheen. Leon Verdonschot: „Het publiek heeft niet altijd gelijk. Nu wel. Dit lied had alles wat een lied moet hebben. Het is een act, het is een nummer met alure, muzikaal sterk, de tekst is erg goed én het is ook nog grappig." Daar hoefde niets aan worden toegevoegd. Rest de vraag voor wie de zekere wild cart in Kerkrade is? Die gaat niet naar de opmerkelijkste act die in Kerkrade mocht aantreden: de travestiet Lola Lee uit Landgraaf met de discohit Musica Musica. Zij/hij was al trots erbij te mogen zijn. Lola Lee voelt zich door deze uitverkiezing namelijk eindelijk serieus genomen als entertainer in Limburg en ook dat is winst. De wild cart zou weleens naar de formatie Leff uit Schimmert kunnen gaan, die indruk maakte met de heerlijke klassieke rockballad Verkoch. Leon Verdonschot tegen de twee frontmannen van de band Paul Pinckers en Will Brouns: „Jullie acteren alsof jullie in een vol stadion staan. Helemaal af." Het zou echter ook niet verbazen als die extra finaleplaats zomaar gaat naar de kwestbare zangeres Annemiek Ruijters uit Eijsden, die op gitaar werd begeleid door haar broer Sander, en die op blote voeten de poppy ballad Mörrege bracht. Guus Urlings: „Ik ben onder de indruk"." En Leon Verdonschot vergeleek de oorspronkelijk uit Kerkrade afkomstige zus en broer zelfs met het Friese Twarres. Overigens gevraagd waarom zij op blote voeten optrad, antwoordde Annemiek: „Dan slijten de schoenen niet."
Voor het meeste kippenvel zorgde dinsdagavond misschien wel Lynda Cordewener uit Valkenburg, maar oorspronkelijk afkomstig uit Kerkrade. In het mooie Kerkraadse dialect zong zij de gevoelige ballad Papa. Een loflied op haar vader ter gelegenheid van diens vijftigste verjaardag. De jury was positief over zang en tekst, maar vond het gitaarspel pover. Janine Kitzen: „Zo'n persoonlijk lied, zo intiem." En Lynda zelf? Zij was vooral gelukkig: „Ik ben blij dat ik hier met mijn gitaar mag staan tussen al die artiesten." En daarmee verwoordde zij wat veel andere deelnemers aan de voorrondes ook voelden. Het was mooi om mee te mogen doen aan de voorrondes van de allereerste aflevering van het Mooi Limburgs Muziekfestival. Waarlijk, de Olympische gedachte!
Vrijdagavond om 19.00 uur worden de drie wild carts bekendgemaakt in het L1-radioprogramma Plat-eweg van Henk Hover en zaterdag staan ze in de krant. Vrijdag 29 september gaan de twaalf finalisten in de Stadsschouwburg in Sittard uitmaken wie de winnaar wordt. De finale wordt live uitgezonden op L1 TV en behalve de jury bepalen vooral de Limburgers wie de winnaar wordt van het eerste Mooi Limburgs Muziekfestival. Wie erbij wil zijn in de schouwburg: kaartjes kosten 10 euro en zijn te bestellen via het telefoonnummer 0800-0068 van deze krant.