Nieuwsblad
van het noorden

opgegaan in het Dagblad van het Noorden

Grunneger Laidjesfestival
een mismoedig gebeuren

Het initiatief van Radio Noord heeft in principe alles in zich om stimulerend en inspirerend te werken op het eigene van het Groninger lied(je). Een gedegen organisatie, vrij goed belicht en binnen een verzorgd geluidsdecor.
Wat de condities betreft, lag de Uithuizer sportarena er dus gaaf bij. En toch? Toch was het een matte, tamelijk teleurstellende bedoening, waar een volle zaal zelden echt warm voor liep; zodat de laaiende stemming uitbleef.


Geladen met Gronings chauvinisme, vraag ik me af of we het niet kunnen. Of we niet meer aan werkelijk poëtische, muzikale kracht en originaliteit op kunnen brengen in een professioneel getint aanbod van het Groninger lied. Zoveel treurnis kwam er over ons, zo weinig werkelijk hout snijdend materiaal, dat het programma zeker met de helft bekort had kunnen worden.
De muziek en de teksten waren vlak als het Groninger land. Maar zijn we met elkaar zo folkloristisch inhoudsloos als de meeste liedjes ons willen doen geloven? Gedeputeerde Ina Martens sprak in een staande troonrede hoogdravende woorden aan het slot, daarbij wijzend op bestaande misverstanden ten aanzien van Groningen en zijn cultuur. Ik vraag me echter af of ze geluisterd heeft naar wat er werkelijk voorviel, of ze Groninger stampers echt van betekenis acht, behalve dan in commerciële zin voor de verwekkers.
Vijf platen met liedjes in het Gronings zijn er in het afgelopen jaar verschenen, ik weet het. Zorgvuldige opname-techniek kan daarbij heel wat uitrichten. Luister naar Henk Wijngaard, bijvoorbeeld. Op een bühne niet om aan te horen, op de geluidsband voor de radio daarentegen best te pruimen. Luister naar Lianne Abeln, die het beste repertoire van de avond inbracht en een van de weinigen is die kwalitatief met teksten van niveau komt, dank zij David Hartsema. Maar „live” was het niet puur zuiver wat ze liet horen.
Wat Lianne wel kan is contact sluiten met een zaal. Ontegenzeggelijk ook de sterkste kant trouwens van Wijngaard. In dat opzicht staken ze uit boven solisten en groepen die hun bijdragen afroepen als doodsberichten en muzikaal in arrangement en uitvoering weinig van belang uitdroegen.
Men zal mij tegenwerpen dat het bij zo'n festival niet om de presentatie gaat, maar om muziek en tekst. Welnu, het meeste was mismoedig van allure, clichématig, soms smartlapperig en meestal gespeend van humor en vrolijkheid. De gein moest in hoofdzaak komen van conferencier Wienus van der Laan. De enige werkelijke hit noem ik het in het gehoor hangende melodietje „Radio Noord” dat gedaan werd door Quintus. Lekker, goed commercieel en tenminste niet zo zwaar op de hand.
En wat er zeker niet uitkwam, was het meebeleven en het meezingen. Voor dat facet werden dan ook nauwelijks ideeën aangereikt.

JACQUES J.d'ANCONA
terug naar Grunneger Laidjes Festival

Deze pagina is bijgewerkt op