16 november 2002 |
Dagblad van het Noorden op het web |
Klaas kiest voor Wia,
niet voor de Titanic
Musselkanaalster is de Randstad moe
en teruggekeerd naar Oost-Groningen
In de meeste gevallen gaat het zo: een jongeman ontdekt zijn talent in zijn eigen omgeving en zoekt dan het grote avontuur in de grote stad. Klaas Spekken heeft het anders gedaan. In de Randstad is hij opgebloeid met musicals als Annie maar nu, moe van al dat spektakel, is hij teruggekeerd naar zijn eigen Oost-Groningen om daar Groningse liederen te zingen.
Door Marcel Looden
Hij is een vogel die de warmte van het ouderlijk nest weer heeft gevonden. In Musselkanaal werd hij 42 jaar geleden geboren maar als tiener al trok hij naar Alkmaar. Hij werkte daar in de zorg en hij zong. "Dat zingen deed ik altijd al maar vrij laat ben ik pas zanglessen gaan volgen. Dat ging zo goed dat ik het conservatorium ben gaan volgen."
"Ik ben toen les gaan geven op muziekscholen en zong in groepen, onder meer in een jazzgroep. Uiteindelijk ben ik bij de musical beland. 'Sinatra, the band, the music" was de eerste waarin ik als lid van het ensemble meedeed. Vervolgens kwam Annie, ik was Bert Healey, de discjockey."
Dat was een mooie tijd. Drie maal per week op de, planken met bekende namen als Dick Rienstra, toeren door het land. Meer dan driehonderd maal deed hij Annie en zijn roem leek hem ook een rol in 'Oliver' te geven. Maar de brandstof was op.
"Ik had er geen zin meer in. Mijn relatie was stuk gelopen, ik had niet meer de energie. Op de terugweg van een bezoek aan mijn ouders in Ter Apel heb ik een Gronings liedje in mijn kop gezet en later ook op papier gezet. Teroapel Retour heette het. Ik vond een uitgever en het werd een succes. Ik kreeg er veel reacties op."
Die hernieuwde kennismaking met zijn moeders taal smaakte zo goed dat Spekken terugkeerde naar Ter Apel en, daar nu woont. "Het was een hele stap maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ik heb inmiddels een baan gevonden in het Tuntlerhuis en heb een nieuwe vriend."
En hij. zingt, in het Gronings. Hij legt momenteel de laatste hand aan zijn tweede cd, 'Wat ik die zeggen wil'. "Veertien liedjes staan erop.
Dina Bellinga heeft enkele geschreven, Han Kuiper ook. De teksten zijn belangrijk, het moet ergens over gaan. Het titellied zing ik met Wia Buze een duet. Alex Staal is mijn vaste pianist."
Op basis van zijn contacten zingt hij zijn Groningse liedjes zelfs regelmatig elders in het land. Een ware ambassadeur van zijn streek is hij dan. Hij geniet van die rol en wentelt zich in de warmte van zijn eigen streek. Voorlopig geen grote musicals voor hem. "Ik ben hier nog benaderd voor een rol in Titanic, in het ensemble. Maar ik heb nee gezegd." Spekken prefereert Wia Buze, die steunpilaar van het Groninger lied. Op 24 november ligt hun duet op de planken.
